Ik ha tsjinne yn Oosterhogebrug boppe Grins, gemeente Noorddyk. As ik nei hûs ta west hie, kom ik dêr ornaris let yn 'e joun wer oan. Meastal wie 't dan wol alve ûre. De boerinne, dy't fan de Jouwer ôfkomstich wie, sei:
"Ik bigryp net, dat jo sa let de dyk noch lâns doarre, hwant hjir rinne nachts altyd twa froulju om. Dy binne hjir froeger deamakke...
nl.verhalenbank.16120
Alde Sweitse Oldenburger wenne by in poel. Syn wiif wie stoarn. Alle kearen nachts tolve ûre roan se nei har dea om 'e poel hinne. Dan kom se by Sweitse op 'e strjitte en dan gong se yn 't finsterbank sitten. Sy koe de rêst net fine.
Sweitse hie syn wiif hiel min bihandele. Dêrtroch seach er har altyd.
nl.verhalenbank.38689
Tsjinoer it hûs fan Japik Kuipers stie nòch in hûs. Dêr wenne IJe de Vries yn. Myn âldste suster wie dêr alris to helpen. Doe soe mem dêr ek hinne, hwat letter op 'e dei. Hja wie sahwat oan 'e Wilhelmina-hoeve ta.
Mem wie noait bang, hwant mem sei: "Ik haw in rein geweten, dan kin der my neat gebeure."
Doe kom der in swart ding op har ta. 't Wie hiel...
nl.verhalenbank.25948
By âlde Wytske waerden krânsen foun yn 't kessen fan Foppe.
Dy flechte de tsjoenster der nachts yn.
nl.verhalenbank.32016
Der hat hjir in boerefrou wenne, dy slofte nachts de gong del, dan moest se der wer út om hwat to sjen.
nl.verhalenbank.25895
Lammert van der Sluis en syn broer gongen us nei de Poelbuert ta to jounpraten nei in oare broer; dy wenne dêr mei in geskeiden frou. Sy wienen der omtrint oan ta, doe seagen se in ljocht yn 'e keamer. Der stie in frou yn 'e keamer. 't Wie de earste frou, dy't dea wie.
De beide bruorren seinen: "Der koe wol fisite wêze; wy gean werom."
De oare jouns...
nl.verhalenbank.25930
Yn 'e Omloop seagen de minsken nachts om tolve ûre altyd in frou. Dy hong dêr oer de hekke hinne. De measten doarsten dêr by nacht net lâns. Dy frou dy wie dêr fordronken om it omstapke fan 'e wringe. Dêr wie se útgliden. 't Gebeurde achter Surhústerfean by de Trije Roede.
nl.verhalenbank.38684
Hjirneist is us it hûs ôfbrand. Twa maenden fan tofoaren hie ik it al brânnen sjoen. Ik haw doe ús buorman roppen heard. Ik fortelde it in oare buorfrou. Dy sei: "It is net bêst dat dat gebeurt."
Mar it gebeurde in pear maenden letter wol degelik.
nl.verhalenbank.23136
Op datselde plak, dêr't mem dat pleachbeest sjoen hat, dêr spoeke it altyd. Guon matte dêr wol us in berntsje sjoen ha. Dêr ha in man en in frou wenne, dy krigen rúzje mei elkoar en doe lutsen se elk oan in ein fan it berntsje. Sa ha se it útelkoar lutsen.
nl.verhalenbank.25949
Rixt, de dochter fan Sterke Hearke wie ek ôfgryslike sterk. Hja hie forkearing mei in feint, mar dat rekke út. Dy feint bidroech har. Letter trof se him ris wer yn in herberch, doe wie der dounsjen. Doe dounsen se togearre. Doe sei Rixt tsjin him: "'k Bin sa mâl mei dy." En doe knypte se him tagelyk de earm stikken.
nl.verhalenbank.38010
Janne en har dochter Luts wennen yn Houtigehage oan 'e Skoallewyk.
Ritske Postma seach dat Janne en Luts op in nacht oan 't boartsjen wienen op 'e planke dy't oer de wyk lei. Sy rekken de planke net, mar sweefden. 't Wienen tsjoensters.
nl.verhalenbank.25928
Froeger woarden der faek bern bitsjoend.
Wy hadden in old wyfke by ons wonen, die bitsjoende de kienders, werd der altyd segd. Jelle Tryntsje heette se, se was heel old.
's Oavends deed se in wit mûtske op en swarte klompkes oan en dan sei se: "'k Mat mar even nei Drachten ta."
Dat dee se op 'e biezemstok.
nl.verhalenbank.26005
Heit en Janom woarn op 'n oavend in huus. Doe begon de hond buiten te blaffen. Heit en Janom gingen der uut en doe sagen se dat der in ding door de lucht ging, een ding as in kalf.
Sy fliegen beide noar 't huuske fan Jelle Tryntsje. 't Was toen elf uur. Jelle Tryntsje sat op 't húske.
"Och heden Jan, bin jo dêr noch?" sei se teugen Janom.
"Ik bin suver...
nl.verhalenbank.26006
Alde Rikele Myt wie in tsjoenster, dy wenne hjir yn 'e buert. Alde Sweitse hie in bern yn 'e bernewein. Doe kom der in greate grouwe swarte kat oan. Doe hat Sweitse dy kat mei de biezem oer de rêch houd.
Alde Rikele Myt lei de oare deis mei de rêch kniisd op bêd.
nl.verhalenbank.23146
Olle Martens Hiltsje komt op in oavend op 'e Skieding bij de forten. Doe komt der opeens een dikke swarte hond op haer af met hiel groate ogen. En die bleef moar bij hoar. Se is doar bij fremde minsen inflogen, so bang was se.
nl.verhalenbank.26015
Egbert Hoekstra hearde op 'e nacht by him yn 'e hûs getimmer. De oare wyks stoar syn frou. Mar de kiste koe net troch de doar en ek net ûnder it finster troch. Doe moest it hiele finster der út. Letter, nei de bigraffenis kom it der wer yn. Doe't se dêr mei oan 't timmerjen wienen, sei er: "Fleden wike ha 'k dat timmerjen ek heard, krekt deselde slaggen....
nl.verhalenbank.38000
By ús pake en dy wie in bern bitsjoend. Sy joegen pake de rie, hy moest in tsjettel mei wetter siede en dêr nuddels yn dwaen.
Doe gongen pake en dy nei Ritske Aeltsje ta. Dy fortochten se der fan dat hja de tsjoenster wie. Dêr sieten de doarren fêst. Hja hie hyltyd mar roppen: "Ik sil 't noait wer dwaen! Ik sil 't noait wer dwaen!"
nl.verhalenbank.25935
Ik ha sels ek al ris in kear by Kjille west. Sy sei tsjin my: "Dû giest fuort to tsjinjen oer 't wetter en dan silstû fan 'e trap falle." 't Is útkom. Ik haw in skoftsje as faem yn Velzen west en dêr bin 'k mei in amer wetter fan 'e trap fallen.
nl.verhalenbank.25934
Myn suster was troud met een Duutser. Se woonde in Groningen in de Leliestroat. Boven. De huzen doar zijn allemoal geliek.
Op in oavend om half acht goat de deur open, en één feegde de foeten. Myn suster was alleen thús. Hoar man was noch op het werk. Myn suster docht, der komt één binnen, moar doar was niks.
't Hondje sloeg geweldig oan en was alheel...
nl.verhalenbank.26345
Yn Surhuzum waerd ris in âlde frou formoarde. Dat gebeurde yn 'e gong. It bloed spatte op 'e muorren.
Dat bloed woe der letter noait wer wei. Us heit hat dêr wolris timmere. Hja wisken de bloedplakken wol út, mar 't bloed kaem der altyd wer troch. (Ien fan 'e moardners wie Harm Oldenburger; der wie in liet fan.)
nl.verhalenbank.38023
