Waarzeggers:
Mijn vader hield erg van buitenissigheden. Op een keer hoorde hij dat er op Stoks, onder Panningen, in een woonwagen, een waarzegster practiseerde. Hij er naar toe, ondanks het kerkelijk verbod. De vrouw vroeg hem, haar hand vast te houden. Deze bleek ijskoud. De onbekende vrouw vertelde hem, dat hij met Méégchel vrijde, en Driekske kreeg...
nl.verhalenbank.57968
Oh jao. Ja auch nog. Ja. Daor goan ich noar Brummans, naor Panningen. Mich de haor laoten sniejen. Dat weit ik niet, dat jong, dat haeje zoot hebt gesehen, de graotste. Dat is de laotste van ons, Gerrit. Daor zeit hier aan de tafel, te àèten, en dan sagt ook enne vriend: ‘Wat heb ie aan de hank?’ Bloed, was niet om aan te sehen. Maor ich wus goed dat hae...
nl.verhalenbank.128712
Heksen:
Op Stoks, een gehucht in Panningen, woonde een arme weduwe, genoemd “Hekse Nelke”, die verdacht werd van hekserij. Als ze bij iemand op bezoek ging, pleegde ze de kinderen aan te halen, en over de haren te strijken. Als ze goed en wel verdwenen was, bleken die kinderen dik onder de luizen te zitten. Het gevolg was, dat iedere moeder, wanneer Hekse...
nl.verhalenbank.60733
Myn omke hat fantofoaren de swiere auto's al heard dy't letter op 'e Grinzer strietwei kommen to riden. It wienen krekt deselde lûden
nl.verhalenbank.16517
Us heit wie us by nacht om in dikke peal út om dy op to stoken. Us mem gong op bêd.
Doe't heit yn 'e hûs kom, sei ús mem: Hast hjir earder yn 'e hûs west? Hast hjir nyskes hwat yn 'e hûs brocht?
Né, sei ús heit, hoe soe 'k dat dien ha.
Nou, hjir is hwat yn 'e hûs brocht. Dat skaefde tsjin 'e middeldoar oan en de klompen woarden tagelyk oer de flier reard....
nl.verhalenbank.16074
Myn man en ik wennen hjir flak by. Doe't dit hûs noch boud wurde moest, hearden wy fier fan tofoaren nacht op nacht it timmerjen al.
nl.verhalenbank.16132
Ik liep eens op een avond van Oomsberg naar Mussel door het veld. Voor me aan ging in snelle vaart een licht. In Mussel bleef het ergens staan. Daar staat nu een school en langs datzelfde pad lopen nu schoolkinderen.
nl.verhalenbank.43320
Heit syn heit hat hiel froeger al sjoen dat der fleanmesines troch de loft fleagen.
nl.verhalenbank.17104
Trape men op in pod dan kaem der tonger.
nl.verhalenbank.38017
Wy ha fan tofoaren it timmerjen heard oan 'e Malmoune. (de malmoune wie in fjouwerkant hûs foar fjouwer a-soasiale gesinnen; in pear jier lyn waerd dat hûs ôfbrutsen)
Ek hearden wy fantofoaren it saegjen en 't smiten mei balken fan it hûs dêr't Sjoerd Stienstra, hjir oer de wei, yn kom te wenjen.
nl.verhalenbank.16068
Wy ha hjir yn 'e buert yn in âld hûs wenne.
"Sjoch," sei 'k op in joun tsjin ús mem, "it binne dêr allegear ljochten." "Ja," sei se, "dêr kin wolris in drokke wei komme."
In jier twa, trije lettere is dy wei der kom.
nl.verhalenbank.16121
Wy seagen hjir froeger faek wylde lantearnen. Dat bitsjutte hwat, mar hwat it krekt bitsjutte wisten wy net.
nl.verhalenbank.37776
IJe Wykstra fan Lúxwâld de biruchte moardner, hearde wit hoe faek dingen fan tofoaren, dy't letter gebeurden.
Dat wie tsjirmerije.
nl.verhalenbank.37775
Wy ha yn Gariperheide wenne. Doe't de tram der noch net wie, hearde ús mem de lûden al. Sy hearde him oer de rails hinnegean.
nl.verhalenbank.22788
Trape men op in pod dan krige men swier waer.
nl.verhalenbank.29345
Op in buorforgadering op 'e Skieding siet myn man ek, doe wied er noch jong. Doe sei der ien: "Ik kom troch 't Mearumer Leech en dêr brânden trije lantearnen."
In jier letter kommen dêr trije halten foar de tramlijn.
nl.verhalenbank.16844
Alde Keke hat fantofoaren sjoen, dat de trein in ûngelok krige. De tsjettel knapte de middeis om ien ûre hinne. De trein stie stil, mar der kommen gjin deaden. Sy fornommen it yntiids. 't Gebeurde by Sweagerbosk.
nl.verhalenbank.20448
Boardzer Bruining fan Houtigehage wie de man dy't geregeld lykstaesjes seach. Mar hy seach ek allegearre oare dingen foarút. Sa sei er, dat hy hie sjoen dat de tsjerke yn in bioskoop foroarje soe. Dat wie de tsjerke fan Luchtenveld.
Mar dat is noch net gebeurd.
nl.verhalenbank.38011
Ik ha de lampe fan ús hûs fan tofoaren brânnen sjoen, doe wie 't hjir oars net as heide.
It wie in hinglampe.
nl.verhalenbank.16067
Myn man en ik soenen op in kear to praten. 't Wie yn 't bigjin fan ús trouwen. Wy wennen yn Bûtenpost.
Doe't wy op stap soenen, sei 'k tsjin myn man: "Wy kinne better thús bliuwe, hwant it is my ynjown, dat dy en dy aenst komme sille."
Wy gongen fuort, mar de minsken dy't ik forwachte binne wol kom.
Ik sjoch soks wol mear. Dan wyt ik hwa't der komme sille.
nl.verhalenbank.22842
