Ik het ’t meegemak ien mien trouwdag [tijd dat verteller getrouwd was]. Voader was èrg ziek. We** mosten um de beurt snachs wake. Ik was wezze kieke. Mar ze zèje: “Wé’j zulle vannach wel wake. Go gé’j mar nor huus. Gé’j het gisternach ok al gewaakt”. Ze bleve mee z’n drieë wake. Dan duurde de nach nie zo lang. Toen ik thuus kwam, had de vrouw de koffie...
nl.verhalenbank.50377
We moste vroeger bé’j ons thuus telegramme bestelle. Op ’n oavend moste we nor de Zandbèrg, achter opte polder. Nor de stenfabriek, ge wit wel. Jan Joosten en Hend Bannings, jonges bé’j ons uut de buurt, zoue ekkes meegoan. We ware zo’n joar of achttien, negentien oud. Twee van onze hund zoue ok mee. Toen we terugkwame en op zo’n trèj of vijf van ’t hekke...
nl.verhalenbank.50376
Keke wie arbeider by Gosse Venema, in greate boer.
Dy boer forlear syn wiif yn 'e kream. De jonge, Piter, bleau yn leven. Dat hie Keke allegear fan tofoaren sjoen. Hy seach de hiele lykstaesje.
Doe't se mei 't lyk fuort gongen op 'e dei fan 'e bigraffenis hied er sein: "Ho even. Dit is hjir net yn oarder. It is oars as sa't ik it sjoen ha. Der lei in wyt...
nl.verhalenbank.29514
Bontsje Knjillis (Veenstra) wie in broer fan pake Fokke. It wie dus myn âldomke. Dy hie himsels oan 'e duvel forkocht. Dêrtroch moest er alles sjen.
Hy seach altyd lykstaesjes en hast altyd by nacht.
Dan siet de duvel him achter. Dan lei er op bêd, mar hy moest er ôf. Fral winterdeis hied er dêr in ôfgrysliken hekel oan. Dan woe er net fan bêd ôf. Mar hy...
nl.verhalenbank.32218
As it moai stil waer wie bigongen de sémearminnen to sjongen. Sy songen prachtich-moai.
Sy wennen yn in paleis op 'e boaijem fan 'e sé. Dêr lokken se de manlju soms hinne. Dy bleauwen dêr dan yn.
Seach in skipper in sémearmin op sé, dan wie der stoarmwaer op til, seinen se.
As de sémearmin de hannen omheech die, moesten de skippen werom gean. Sy warskôgen...
nl.verhalenbank.24482
Op ’t Hogeveld wonde Jan Willemse, timmerman. Die ok liekkiste miek. Grötmoeder wonde ien ’t zelfde huus. Mar wel apart. Grötmoeder hörde soms snachs wa stommele, wa rommele, sloan, hamere, planken vielen um, en zo wa. ’t Was net of Willemse on ’t timmere was. Mar ’t was overal donker ien ’t huus. Dor was beslis gin man on ’t wèrk. Mar ge kos ’r dan vas...
nl.verhalenbank.45256
Ik diende ien ’n betrekking. As ik on ’t werk was en woater over de vloer gooide, heurden ik kèrme en krijse. Da gebeurde ok snachs. Noa ’n poar nachte wer ’tzelfde. Ik stok ’n lucifer on. Ik zag niks. Alle nachten pront um twoalf uur kwam ’t geluid wer.
’n Half joar lotter kwam er ’n zwoar onwèr op. Ik zag ’n grote bol vuur ien de schorsten. Den bliksem...
nl.verhalenbank.50472
It wie yn 'e Dútse tiid. De jonge bazen rounen altyd gefaer of se oppakt wurde koenen. Hjir op 'e Bûterwei wienen altyd guon dy't nachts de wacht hâldden. As der ûnrie oankaem, koenen se de oaren gau warskôgje. De iene nacht hâldden dizzen de wacht, de oare nacht dy. Op in nacht wienen it myn soan en Kees, in soan fan ien fan 'e buorlju.
Hja sieten...
nl.verhalenbank.30147
Myn neef Wessel wenne yn it Wyldfjild. Hy fortelde my: Ik gong altyd in bulte to streupen. As ik nachts thús kom, wienen 't by ús allegearre katten om 'e doar.
Baeije, myn wiif wie altyd siik. Dy tsjirme. As ik dan nachts dy katten allegear seach, koe 'k it net litte en sjit der op.
"Skeatstû noch?" sei Baeije dan.
"Ja," sei 'k, "ik woe de patroanen út it...
nl.verhalenbank.24697
Soms gebeurt it dat bern mei de helm geboaren wurde. Men mat dan it flues nei ûnderen ta der ôflûke.
Docht men it krekt oarsom, dan mat it bern letter alles sjen. Pleechsusters yn 't sikenhûs stielen sa'n helm wol. Dy drage se by har. Dan binne se feilich.
Se wurde ek wol forkocht. Dy't sa'n helm by him hat, dy is kûgelfrij.
Se sizze dat alle frijmetslers...
nl.verhalenbank.32221
Iederen avond doolde het "witte paard" te Veldhoven in de broek- en moerasgronden om. Niemand kon zeggen, van wien het was, noch hoe het daar kwam, of waar het overdag verbleef. Ten dien tijde brak de pest in het dorp uit; iedere verschijning van het paard was de voorbode van nieuwe sterfgevallen. Men is toen ter beevaart gegaan, en daarna liet het paard...
nl.verhalenbank.46758
Us heit hat it faek hawn oer foartjirmerije. Dan seinen de lju: dêr en dêr komt skielk in hûs to stean. Se ha it timmerjen al heard. Ek seinen se wol: dat hûs mat nochris in kear opbrânne. 't Brânnen is al sjoen woarn. Dat mei it bouwen en timmerjen kaem altyd nei, mar ik kin sa net sizze hokker huzen dat wienen. Yn Garyp gongen dy forhalen.
Heit fortelde...
nl.verhalenbank.31284
As hounen spûkgûle, as eksters skatterje, as de tsjerkeklokken deadsk liede - dan hinget der in deaden oan - sil der ien stjerre.
In pear jonges, sa fortelde heit, woenen de kloklieder ris in kear bang meitsje. Doe't er to kloklieden soe gongen dy beide jonges boppe op elkoar tsjin 'e muorre oan stean. 't Wie al hwat tsjuster. Doe't de klokmakker dy beide...
nl.verhalenbank.31545
Van de week vertelde een Uitdammer mij, dat de zaak van met een helm geboren te worden zoo in elkaar zit. Het is de plicht van degene die assisteeren bij de partus de helm dadelijk te begraven of te verbranden, dan heeft het kind later geen last van die rarigheid (getuige Jan Boot te Uitdam, die ook met een helm is geboren en die geheel normaal is. Dit...
nl.verhalenbank.8758
1.12. Het witte paard
werd in de vorige eeuw gezien te Veldhoven en menig oudje weet
daarvan de geheimzinnigste geschiedenissen te verhalen met de stellige verzekering, dat 't geen leugens zijn. Voornamelijk komt de zaak hierop neer: lederen avond doolde het witte paard in de broek- en moerasgronden om. Niemand kon zeggen, van wien het was, noch hoe het...
nl.verhalenbank.50006
De vader van een kammeraad van me diende bij een boer. Op een avond gaat ie* naar huis, hij kwam van melkens af, en daar ziet ie een meter of tien voor 'm uit een kraai zitte. Iedere keer hipte die kraai weer een endjie verder. Toen die thuiskwam, hoorde die dat z'n vader bij de koeien dood gebleven was. Hij had z'n eige kwaad gemaakt op de koeien. 't Was...
nl.verhalenbank.50957
