Albertsje hat hjir njonken ús wenne. Har mem rekke siik. Doe't se al min wie, hearde Albertsje op in kear dat der guon mei de kiste by harren tsjin 'e muorre oan stompten. Sy hie fuort yn 'e gaten, dat dit de kiste wie fan har mem.
Doe't har mem in wike letter wei rekke, sei se tsjin 'e buorren: "Wolle jim der wol goed om tinke, dat jimme net mei de kiste...
nl.verhalenbank.20241
Stammerige Harm syn mem hie in winkeltsje. Op in joun sieten se dêr meielkoar oan 'e kofje.
Doe sei 't minske ynienen: "Nou is 't aanst myn tiid." "Hoe dat sa?" sei ien fan 'e oaren. Guon makken der in grapke fan. Ien sei: "Ast it liichste, mast de stok oer de bealch ha."
Klokslach tolwe ûre yn 'e nacht die 't minske noch ien snok en doe wie se dea.
Sy...
nl.verhalenbank.19889
Skoanheit lei mei kanker op bêd. Hy wie o sa siik. It roan om 't lêste. Doe kloppe der ien bûten op 't glês. Dy sei: "De dood."
Doe't se nei bûten gongen om to sjen, wie der net ien. Even letter wie skoanheit wei.
nl.verhalenbank.19885
Myn broer Marten hat us in kear in lykstaesje sjoen. It wie op in joun yn Twizelerheide. Hy gong by dy lykstaesje lâns. Alle minsken dy't achter it lyk oan roannen koed er wol. It wie in man dy't stoarn wie. In skoftsje letter is dy man werklik stoarn. Dat gebeurde sa'n sechstich jier lyn.
nl.verhalenbank.19879
Andere voorboden van onheil.
Een helder noorderlicht was een teeken van de "vierjarige pest" zooals dat van den veertienden Januari 1192, toen geheel het Noorden wel een openstaanden, vurigen oven geleek.
Op den twintigste en een-en-twintigste Januari 1001 viel er omtrent negen uur vuur uit den hemel. Vele menschen werden gedood, zoowel in de huizen als...
nl.verhalenbank.47343
DE LANGE MAN.
Op de Havenstraat te Maastricht vertoonde zich des nachts een héél lange man, die zich zoo lang kon maken, als hij wilde. Hij kwam ergens uit een keldergat, richtte zich op in de straat, tot hij nog hooger werd dan de huizen, klopte overal op de ruiten, en poogde over of door de gordijnen heen te kijken.
Hij werd wel beschouwd als voorbode...
nl.verhalenbank.42822
Wonderlijke teekenen.
"Den 22 Martii 1643, Sondaeghs 's nachts van den thienen tot den elven is van verscheydene personen over dese stadt (Sluis) gesien een vreeselyck gelicht, namentlijck een doot verwig streckende van 't oosten, beginnende uyt een donckere wolcke, met blixem scherp, als een handvat breed, opgaende, ende in 't westen wederom scherp...
nl.verhalenbank.39196
Wonderlijke teekenen.
Nauwkeurig vindt men in de kronieken de verschijning der kometen opgeteekend, als onheilspellende voorboden van verschrikkelijke gebeurtenissen.
Een boec doet mi weten
Als ene in enich lant schijnt,
Dat lant wordt ghepijnt,
Van ere plaghen; van drien
Moet hem emmer dan gescien.
Deerste es sterfte...
nl.verhalenbank.39192
De Hooge weg bestaat niet meer. O nee, al sedert lang niet.
Of niet bestaan, dat is het juiste woord niet. Er is nog altijd een zandbank, in de mond van de Wezer, die zoo heet. Er is dus een zandplaat maar vroeger was die Hooge weg vruchtbaar bloeiend land. Het koren wuifde er zijn volle gele aren in de wind en de papavers bloeiden er in hun paarse...
nl.verhalenbank.128188
In de helm geboren
Ik bin zulf in de helm geboren. Nu zeden ze vroeger, dat die helm opeetn mus of verbrand. Anders kun de persoon, waar die helm van was, veuruut zien. Hij bracht ook geluk.
Die van mie is niet opzettelijk verbrand, maar later n keer, toen t huus verbrandde. Ik heb ook niet veuruut zien kund. Moar de helm hef wel geluk bracht. Jongkerels,...
nl.verhalenbank.43365
Oan 'e Noarder Dwarsfeart wenne in sekere Joeke. Joeke Spoek neamden se him. Dy wie mei de helm geboaren. Heit hat wol mei him baggele yn Beets. Midden yn 'e nacht gong hy der ôf om nei in lykstaesje to sjen. Heit hat wol mei him oproan. Dan sei er ynienen: "Even oan kant." Dan wie der in lykstaesje, dy't passeare moest. Mar heit seach neat.
nl.verhalenbank.19860
Moeke woonde in Hantumer Uutbuurt. Daar had se forkering met in fint. Op in avond kuijeren se togearre. Doe moesten se in weg passeare. Doe sei hy teugen Moeke: "Wacht even Tryn, ik mat even oer de sleat."
Doe sei Moeke: "Wat is dat met dy?"
Doe sei hy: "Der giet in lykstaesje foarby."
Moeke sei niks. Doe sei se: "It is sa't is, jonge, ik meitsje 't út."...
nl.verhalenbank.32616
Der wie in boerefeint dy slepte yn 't búthûs achter de kij yn in bêdsté. Dy feint hie yn 'e nacht al in pear kear sjoen dat se ûnder yn 't bûthús ien biklaeiden, dy't stoarn wie. Hy koe net sjen hwa't it lyk wie en dat woe er doch graech wite.
Doe wie it wer in kear it gefal dat se mei 't lyk oan 't biklaeijen wienen. Doe gong dy boerefeint dêr mei de...
nl.verhalenbank.31633
Yn Jistrum wenne in man, dy moest altyd bigraffenissen fan tofoaren sjen. Heit hat dat wol faek forteld, mar ik wit de namme fan dy man net mear. Wit hoe faek gebeurde it yn 'e nacht, dat hy der út moest om sa'n bigraffenis to sjen. Hy moest der soms hiele einen om rinne. Soms koed er krekt sizze hwa't it wie, dy't yn 'e kiste lei. Dat seach er dan oan 'e...
nl.verhalenbank.31180
Beppe Gjetsje waerd as kreamheinster oeral hinne roppen. Op in kear gebeurde it dat ien in lytsen krige, dy wie mei de helm geboaren. Dat wie in flues dat it bern foar 't gesicht siet. Doe hat beppe dat flues der nei achteren ta ôflutsen, net nei foaren, dêr paste se wol foar op. Oars hie 't bern letter altyd lykstaesjes yn 'e nacht sjen matten.
Doe't de...
nl.verhalenbank.30116
Lytse Eldert, Grutte Eldert en de swarte ruter
Op in plak midden yn 'e heide hûsmannen twa keardels. De iene wie Iyts en de oare grut. Dêrom waarden se Lytse Eldert en Grutte Eldert neamd. Op in kear spande de Grutte allegear triedden oer de heide, wite triedden. Doe frege Lytse Eldert: 'Wat moatte dy triedden dêr dwaan?' 'Dêr fange wy minsken mei', sei...
nl.verhalenbank.12984
De Westereindersingel giet nei Kûkherne ta. Dy giet it lân troch by de Westereinder brêge. De Tolheksingel hyt dat stik lân. Winterdeis is it wetter dêr tige heech.
De reed allinne is aerdich heech.
In man hat him der by winterdei ophong, doe't it wetter sa heech wie. Se ha it lyk yn 'e kiste mei in pream dêr wei brocht.
In wike fan tofoaren kaem de soan...
nl.verhalenbank.38215
Ze zèje vroeger: “Ge mot soaves nie midden opte weg lope. Da’s gevoarlijk. Dan kuj dör ’n liekwage overreje worre”. Ik was nog mar zo’n jong. Ik ging soaves es ’n keer met ’n oom nor huus. Ienens rukte ie mien midde van de weg af en zèj: “Go weg jong!” Hé’j zèj, dat ie mien kunnen overrijje. Zo’n minse zagen al veuruut.
nl.verhalenbank.50400
Knjillis Veenstra wenne yn Sweagerbosk. Wy seinen altyd Bontsje Keke, ek wol âlde Keke. Heit en dy wienen us op in nacht om twa ûre byelkoar bûtendoar. Mei in stik of hwat oaren soenen se nei Grinslân ta nei de bou. Keke wie der ek by. Doe sei Keke ynienen: "Gean achter my. Toe, fan 'e wei ôf, hwant der komt hwat oan." Heit en dy seinen: "Der is ommers...
nl.verhalenbank.20447
Bontsje Keke syn heit wie èk de sawnde fan sawn. Sadwaende wie hy sèls mei de dûbelde helm geboaren. Fan Twizel nei de Swâdde roun in lykpaed. En der roun ek in lykpaed fan Kollumersweach nei de Swâdde. Dy beide lykpaden kamen sahwat op itselde plak by de Swâdde út. Op dy lykpaden wie Bontsje Keke nachts wit hoe faek to finen. Dêr seach er de lykstaesjes....
nl.verhalenbank.29924
