Froeger seagen wy wol wylde lantearnen. Dat wienen ljochtsjes yn 'e nacht. Gong men der hinne, dan wie der neat. It wienen de foarboaden fan 'e lettere auto- en fytslampen, en ek fan 'e treinljochten.
Myn âlde lju ha de trein riden sjoen doe't der noch gjin spoar wie. De trein flitste dêr lâns en der wie net in baen.
nl.verhalenbank.29670
Myn broer Knjillis soe op in joun nei âlde Knjillis-bakker ta om dy by it bakken to helpen.
Doe't er in eintsje ûnderweis wie, waerd it ynienen hielendal donker. Knillis-om fielde dat er optild waerd en yn 'e sleat set. Mar hy koe neat sjen, hwant it wie allegear donker om him hinne.
Sa lang it donker bleau koe er net wer by de wâl opkomme, mar ynienen...
nl.verhalenbank.29738
Keke hat hjir njonken wenne. Hy hie in soan yn Grinslân to wenjen. Doe hat Keke op in kear in lykkiste by him thús yn 'e keamer sjoen. Doe hie er tocht: "Dat bin ik sels." Mar dat wie 't gefal net. De soan is ris in kear - dat wie letter - út Grinslân wei thús kaem en hat him hjir by him yn 't apelhôf oan in beam ophong. Sadwaende kaem dy kiste by Keke yn...
nl.verhalenbank.29516
Hiel faek hearden wy dat guon ergens timmerjen heard hienen. Dan bouden se op sa'n plak letter in hûs.
Ek waerd in brân soms fan tofoaren waernomd. Dan brânde sa'n hûs letter op.
Ek hwannear't der ien fordronk hearden se it helpgerop soms dagen fan tofoaren.
nl.verhalenbank.29933
Der wie in man dy farde yn in roeiboatsje de Ie oer nei de Burgumermar. Underweis op 'e Ie hearde hy in lûd: De tijd is verschenen, de man is er niet.
Mar der gebeurde neat.
In oare kear farde er al ris wer nei de Burgumer mar ta, doe hied er in manspersoan by him yn 't boatsje. Op itselde plak as de foarige kear hearden se nou beide it lûd: De tijd is...
nl.verhalenbank.22696
Op in nacht seach heit de kant fan Hurdegaryp út wei twa ljochtsjes dizze kant út kommen. 't Gong oer de polder hinne. Dêr wie wol in âld modderreed, mar dy wie sa min en sa drekkich, dêr koe noait in minske fytse. En dochs wienen it krekt fytsljochten. Mar dêr wie gjin forkear mooglik. Auto's wienen der doe noch net. De oare deis hat heit dêr hinne west...
nl.verhalenbank.32283
Myn swager Anne Veenstra fan 'e Harkema wie mei syn maet op in joun bûten op 'e wei. Syn maet wie Wyberen.
Doe sei Wyberen tsjin him: "Dû mast der om tinke, dêr komt in lykstaesje oan."
"Ei, dû mei dyn praetsjes" sei Anne, en hy gong net oan kant.
Mar hy waerd oan kant smiten, sûnder dat er hwat seach.
Op datselde plak is letter it nije bigraefplak yn 'e...
nl.verhalenbank.31577
Keke stie op in nacht yn 'e ûnderbroek nei in lyk to sjen op 'e hoeke fan 't Wyldpaed, sa hurd moest er doe út bêd wei. Hy hie gjin tiid mear om 'e broek oan to dwaen, hwant dan kom er to let.
nl.verhalenbank.20452
Yn Surhústerfean wenne in man, dy wie mei de helm geboaren. Hy sei, op dy en dy dei en op dy en dy ûre soe dy en dy boer stjerre.
"'k Wyt noch mear", sei er. "As se de wein yn oarder meitsje sil de arbeider twa swarte hynders by de boer út it lân helje." (De boer hie wol fiif hynders) "Mar dy hynders sille net in stap gean kinne. Dan sil er in bûnt hynder...
nl.verhalenbank.24609
We zoue op ’n nach gon ulke [bunzings vangen]. Mee z’n drieë. Mien bruur en ik en Jos de Hoan. We hadde twee honde bé’j ons: Kees en Taks. We hadde ’n eindje gelopen en zèje ienens: “Verrek, gund is braand”. We zoue gon kieke. We lope nève de meulen op. Toen kosse we de vlamme duidelijk zien. We ginge bé’j van den Brink um ’t huus hen en zèje: “Verrek, ’t...
nl.verhalenbank.50375
In Veldhoven werd in de zeventiende eeuw vaak een wit paard gezien, dat als een spookpaard bekend stond. Het dwaalde vele avonden rond in de moerassige broeklanden. Niemand kende de eigenaar, niemand wist waar het witte paard vandaan kwam. In zeker jaar brak in Veldhoven de zo gevreesde pest uit. De verschijning van het paard was steeds een voorbode voor...
nl.verhalenbank.49803
Ik wie noch in famke. Doe woarden ús mem en ik op in nacht klear wekker. Wy hearden beide ús buorfrou roppen: "Myn leave pop! Myn leave pop!"
Sy jammere it út. It lûd kaem by de feart wei. Wy makken gau dat wy der ôf kamen en doe gongen wy nei it hûs fan buorfrou ta om to sjen hwat der oan skeelde. Mar dêr wie neat to rêdden: buorfou lei moai to sliepen....
nl.verhalenbank.29729
Keke syn dochter hat harsels fordronken yn in gat by 't spoar. Keke hat ek hàr kiste by him yn 'e hûs stean sjoen.
Hja wenne noch by him yn 'e hûs. Hy hie net sjoen dat hja fordronken wie.
nl.verhalenbank.29517
Tamme Wobbes wenne to Eastemar, yn 'e buorren. Nachts gong er faek to pûren. Op in nacht wie dat wer it gefal. 't Wie oer tolven. Hy gong achter de feart nei de Lits ta. Doe bigoun dêr in houn to spûkgûlen. Der waerd er kjel fan. Hy stiet noch even to pûren en fangt noch in pear ielen.
Dan heart er ynienen in fremd lûd. Ut 'e Mar wei sjocht er in soarte...
nl.verhalenbank.31399
Ik krige op in kear twalingen. Beide berntsjes waerden dea geboaren. Doe't it hjir bikend woarde, sei in minske in eintsje fierderop: "O, ik tocht al, dêr is hjir op 'e streek hwat gebeurd, hwant ús houn hat hyltyd mar stien to spûkgûlen, mei de kop dy kant út."
nl.verhalenbank.29703
Foartjirmerij wie hjir in hiele protte froeger. Men hearde timmerjen yn 'e nacht, dan kom dêr letter in hûs to stean. Men seach in hûs yn 'e brân, dat brânde dan pas letter op. Men hearde om help roppen yn it wetter. Letter fordronk der ien op dat plak.
nl.verhalenbank.29717
Der roannen us twa man by nacht fan Drachten ôf de Hegebrechster loane del. Doe sei de iene tsjin 'e oare: "Even oan kant. Der komt in lykstaesje oan." Doe seach er in lykwein mei in wyt hynder der foar. Doe't de lykstaesje foarby wie sei er tsjin 'e oare: "Nou gean wy mar wer fierder."
In wike letter doe kom der in man fan 'e Dammen (ûnder Drachtster...
nl.verhalenbank.24596
Skoanmem wenne yn 'e buert fan Beerta yn Grinslân. Op in joun seach hja dúdlik in bigraffenis. Hja koe de minsken, dy't achter it lyk oanroannen. In dei of hwat letter wie de èchte bigraffenis der. It kloppe allegear krekt.
nl.verhalenbank.32726
Hja hat it ek sjoen fan ús Jeltsje. Doe wie se sa raer gesteld. Doe't se dy nachts op bêd lei, seach se it leefolk en in lyk. Sy gong der ôf. Doe kommen se der oan en setten de kiste yn 'e keuken.
De oare moarns kom Jeltsje by har. "Hoe is 't mei mem, leave", frege se Joukje noch.
"Goed", sei Joukje. Jeltsje gong deselde moarns nei Bútenpost en dêr rekke...
nl.verhalenbank.20450
Binne-om roun ris op in joun achter op 'e Sumarreheide Romke de Vries syn reden del en kaem sa by pake Tamme.
"Heit," sei er, "hwat hie 'k nou in nuver gefal. Niis is der my in lykkoets foarby riden. Dêr stie in kiste op; 'k soe sizze foar ien fan in jier 13, 14."
It gebeurde de wyks dêrop dat de dochter fan Joeke Veenstra stoar. It bern wie 14 jier âld....
nl.verhalenbank.31575
