Durk Brouwer dy't hjir njonken wennet, fortelde my, ien fan 'e Westerein wie baenfager op it iis. Doe't er drok oan 't fijen wie, hearde hy ynienen 'Help!' roppen. 't Kaem út in wek wei. Doe't hy der hinne gong, hearde hy dat der fanút dat wek sein waerd: "De tijd is verschenen, de man is er niet." Doe kom der ien oanriden op redens en dy ried pardoes yn...
nl.verhalenbank.29952
Frou Groenhof fan Aldegea (H.O.) lei op in nacht op bêd. Wylst se dêr lei seach se in bigraffenis foarby gean. Hja wie doe siik. Sahwat in wike letter wie de echte bigraffenis dêr. Se seinen dat frou Groenhof mei de helm geboaren wie.
nl.verhalenbank.31310
Heit hat us in kear mei twa man nei Grinslân ta west to werken. Op in joun soenen se mei har trijen wer nei hûs ta. Sy kommen fan Zoutkamp en roannen oer Muntsjesyl en woenen sa nei Burum ta. Doe kommen se by in sydwei. Doe sei de iene fan syn beide maten, dy't in hiel stik âlder wie: "Even oan kant. Der komt in lykstaesje oan." Heit en dy oare gongen mei...
nl.verhalenbank.20312
Beppe fortelde, dat der hie froeger in arbeider wenne oan 'e polderdyk, ûnder Aldegea, dêr't wy ek wenne ha.
Dy wie de klaei oer oan 't wurk. Doe seach er dêr yn 'e nacht syn wiif dea yn 'e kiste lizzen mei in dea popke by har. Hy is fuort nei hûs ta gong en doe't er thús kom lei syn wiif mei it popke al dea yn 'e kiste.
nl.verhalenbank.20311
Der wienen froeger klynpôllen yn 'e Wierren ûnder Aldegea. Dêr baggeren se wol. Beppe hat dêr ek wol baggere. By 't hjerst bleauwen dêr wolris baelders sitten.
Op in winterdei doe't it tige krap wie, soenen mem en ús buorman dêr us in kear togearre hinne om in sekfol turf. It wie ljochtmoanne waer.
Doe't se der hast oan ta wienen, kom der in read...
nl.verhalenbank.20244
Albertsje hat hjir njonken ús wenne. Har mem rekke siik. Doe't se al min wie, hearde Albertsje op in kear dat der guon mei de kiste by harren tsjin 'e muorre oan stompten. Sy hie fuort yn 'e gaten, dat dit de kiste wie fan har mem.
Doe't har mem in wike letter wei rekke, sei se tsjin 'e buorren: "Wolle jim der wol goed om tinke, dat jimme net mei de kiste...
nl.verhalenbank.20241
Andere voorboden van onheil.
Een helder noorderlicht was een teeken van de "vierjarige pest" zooals dat van den veertienden Januari 1192, toen geheel het Noorden wel een openstaanden, vurigen oven geleek.
Op den twintigste en een-en-twintigste Januari 1001 viel er omtrent negen uur vuur uit den hemel. Vele menschen werden gedood, zoowel in de huizen als...
nl.verhalenbank.47343
DE LANGE MAN.
Op de Havenstraat te Maastricht vertoonde zich des nachts een héél lange man, die zich zoo lang kon maken, als hij wilde. Hij kwam ergens uit een keldergat, richtte zich op in de straat, tot hij nog hooger werd dan de huizen, klopte overal op de ruiten, en poogde over of door de gordijnen heen te kijken.
Hij werd wel beschouwd als voorbode...
nl.verhalenbank.42822
Wonderlijke teekenen.
"Den 22 Martii 1643, Sondaeghs 's nachts van den thienen tot den elven is van verscheydene personen over dese stadt (Sluis) gesien een vreeselyck gelicht, namentlijck een doot verwig streckende van 't oosten, beginnende uyt een donckere wolcke, met blixem scherp, als een handvat breed, opgaende, ende in 't westen wederom scherp...
nl.verhalenbank.39196
Wonderlijke teekenen.
Nauwkeurig vindt men in de kronieken de verschijning der kometen opgeteekend, als onheilspellende voorboden van verschrikkelijke gebeurtenissen.
Een boec doet mi weten
Als ene in enich lant schijnt,
Dat lant wordt ghepijnt,
Van ere plaghen; van drien
Moet hem emmer dan gescien.
Deerste es sterfte...
nl.verhalenbank.39192
De Hooge weg bestaat niet meer. O nee, al sedert lang niet.
Of niet bestaan, dat is het juiste woord niet. Er is nog altijd een zandbank, in de mond van de Wezer, die zoo heet. Er is dus een zandplaat maar vroeger was die Hooge weg vruchtbaar bloeiend land. Het koren wuifde er zijn volle gele aren in de wind en de papavers bloeiden er in hun paarse...
nl.verhalenbank.128188
In de helm geboren
Ik bin zulf in de helm geboren. Nu zeden ze vroeger, dat die helm opeetn mus of verbrand. Anders kun de persoon, waar die helm van was, veuruut zien. Hij bracht ook geluk.
Die van mie is niet opzettelijk verbrand, maar later n keer, toen t huus verbrandde. Ik heb ook niet veuruut zien kund. Moar de helm hef wel geluk bracht. Jongkerels,...
nl.verhalenbank.43365
Oan 'e Noarder Dwarsfeart wenne in sekere Joeke. Joeke Spoek neamden se him. Dy wie mei de helm geboaren. Heit hat wol mei him baggele yn Beets. Midden yn 'e nacht gong hy der ôf om nei in lykstaesje to sjen. Heit hat wol mei him oproan. Dan sei er ynienen: "Even oan kant." Dan wie der in lykstaesje, dy't passeare moest. Mar heit seach neat.
nl.verhalenbank.19860
Moeke woonde in Hantumer Uutbuurt. Daar had se forkering met in fint. Op in avond kuijeren se togearre. Doe moesten se in weg passeare. Doe sei hy teugen Moeke: "Wacht even Tryn, ik mat even oer de sleat."
Doe sei Moeke: "Wat is dat met dy?"
Doe sei hy: "Der giet in lykstaesje foarby."
Moeke sei niks. Doe sei se: "It is sa't is, jonge, ik meitsje 't út."...
nl.verhalenbank.32616
Der wie in boerefeint dy slepte yn 't búthûs achter de kij yn in bêdsté. Dy feint hie yn 'e nacht al in pear kear sjoen dat se ûnder yn 't bûthús ien biklaeiden, dy't stoarn wie. Hy koe net sjen hwa't it lyk wie en dat woe er doch graech wite.
Doe wie it wer in kear it gefal dat se mei 't lyk oan 't biklaeijen wienen. Doe gong dy boerefeint dêr mei de...
nl.verhalenbank.31633
Yn Jistrum wenne in man, dy moest altyd bigraffenissen fan tofoaren sjen. Heit hat dat wol faek forteld, mar ik wit de namme fan dy man net mear. Wit hoe faek gebeurde it yn 'e nacht, dat hy der út moest om sa'n bigraffenis to sjen. Hy moest der soms hiele einen om rinne. Soms koed er krekt sizze hwa't it wie, dy't yn 'e kiste lei. Dat seach er dan oan 'e...
nl.verhalenbank.31180
Beppe Gjetsje waerd as kreamheinster oeral hinne roppen. Op in kear gebeurde it dat ien in lytsen krige, dy wie mei de helm geboaren. Dat wie in flues dat it bern foar 't gesicht siet. Doe hat beppe dat flues der nei achteren ta ôflutsen, net nei foaren, dêr paste se wol foar op. Oars hie 't bern letter altyd lykstaesjes yn 'e nacht sjen matten.
Doe't de...
nl.verhalenbank.30116
Lytse Eldert, Grutte Eldert en de swarte ruter
Op in plak midden yn 'e heide hûsmannen twa keardels. De iene wie Iyts en de oare grut. Dêrom waarden se Lytse Eldert en Grutte Eldert neamd. Op in kear spande de Grutte allegear triedden oer de heide, wite triedden. Doe frege Lytse Eldert: 'Wat moatte dy triedden dêr dwaan?' 'Dêr fange wy minsken mei', sei...
nl.verhalenbank.12984
De Westereindersingel giet nei Kûkherne ta. Dy giet it lân troch by de Westereinder brêge. De Tolheksingel hyt dat stik lân. Winterdeis is it wetter dêr tige heech.
De reed allinne is aerdich heech.
In man hat him der by winterdei ophong, doe't it wetter sa heech wie. Se ha it lyk yn 'e kiste mei in pream dêr wei brocht.
In wike fan tofoaren kaem de soan...
nl.verhalenbank.38215
Ze zèje vroeger: “Ge mot soaves nie midden opte weg lope. Da’s gevoarlijk. Dan kuj dör ’n liekwage overreje worre”. Ik was nog mar zo’n jong. Ik ging soaves es ’n keer met ’n oom nor huus. Ienens rukte ie mien midde van de weg af en zèj: “Go weg jong!” Hé’j zèj, dat ie mien kunnen overrijje. Zo’n minse zagen al veuruut.
nl.verhalenbank.50400
