Om 'e fiif jier mat in tsjoenster ien deameitsje.
nl.verhalenbank.25956
In nicht fan mij hat in Eestrum woond. Sy woonde doar in in huuske, doar was in olle man formoard. Se sei:
"Doar is in plak op 'e muur, doar sit it bloed noch op, en dat kan er nooit uut. Noait, moar dan ook noait!"
nl.verhalenbank.26338
Wy doarsten froeger net op in pod of op in kikkert to traepjen, hwant dan bigong it to tongerjen, sa woarde ús wiismakke. Ek as men in kikkert deamakke, soe 't bigjinne to tongerjen.
nl.verhalenbank.25961
Jelle en Tryntsje wennen yn in húske, dêr wie froeger in berntsje yn formoarde woarn. Letter wie dat berntsje dêr altyd. Dan dânse 't om 'e stile hinne yn 't achterhûs.
Jelle Tryntsje hat it faek forteld.
nl.verhalenbank.26336
Mijn moeder en in nicht fan hoar die woaren is met anderen te flaechsteppen bij een boer in Zoutkamp. Het was niet één boer, moar it woaren twee frijgesellen met een frijgesellenmeid.
Op een morgen sei die nicht tegen mem: "Ik he fannacht een klein kind hoord. Een heel fyn gelút. 't Kwam uut 'e goal. Hestou niks hoord?" sei se tegen mem.
"Né", sei mem....
nl.verhalenbank.26879
Op datselde plak, dêr't mem dat pleachbeest sjoen hat, dêr spoeke it altyd. Guon matte dêr wol us in berntsje sjoen ha. Dêr ha in man en in frou wenne, dy krigen rúzje mei elkoar en doe lutsen se elk oan in ein fan it berntsje. Sa ha se it útelkoar lutsen.
nl.verhalenbank.25949
Hjir hat in man wenne, dat wie Piter Meijer. Dy hat yndertiid de earmmeester formoarde. Doe't er stoarn wie siet er op in lyts roungear protsje yn in hoeke fan 't bêd. Sa binaud hiet er it hawn.
nl.verhalenbank.23455
Bloedplakken fan in moard bliuwe altyd sitten.
Sy sizze, yn Faen is de loft altyd read kleure, fanwege de gruwelen fan Rudolf de Mepske, dy't dêr pleegd binne.
nl.verhalenbank.25965
As ien ûngelokkich is en dy hat in bult, dan kin er dy bult by syn leven forkeapje oan in frijmitselder. Sa'n man dêr rêdde dy frijmitselders mei, mar dan komt er net op it tsjerkhôf.
In frijmitselder hat in wikseldaelder. Hy kriget altyd de sinten wer dy't er útjowt.
Elkenien dy't him oan 'e duvel forkeapet, kriget in wikseldaelder. Dat jild komt altyd...
nl.verhalenbank.23457
Yn Surhuzum waerd ris in âlde frou formoarde. Dat gebeurde yn 'e gong. It bloed spatte op 'e muorren.
Dat bloed woe der letter noait wer wei. Us heit hat dêr wolris timmere. Hja wisken de bloedplakken wol út, mar 't bloed kaem der altyd wer troch. (Ien fan 'e moardners wie Harm Oldenburger; der wie in liet fan.)
nl.verhalenbank.38023
Yn 'e Hantumer Utbuorren wenne foarhinne in sekere Jensma. Dat wie in hiele raren-ien. Hy flokte alles by elkoar.
Op in kear lei er dea op 'e telle, mei de holle achterstofoar op 'e romp. De duvel hie him de nekke omdraeid.
Syn mem hie faek tsjin him sein: "Tink der om jonge, de duvel komt aenst by dy." Mar dêr hied er de spot mei dreaun.
De plaets stie...
nl.verhalenbank.23142
Jits Spoelstra wenne op 'e Houtigehage. Sy gong us op in kear nei lytse Kjille op 'e Gordyk. Dat wie in kaertlizter. Jits wie doe noch net troud.
Kjille sei tsjin har: "Dû silst in kear oer 't wetter hinne gean, mar ik wit net ast wol werom komste."
Jits wie letter by in dûmny as húshâldster. Hy wie by de earste frou wei en troude letter mei Jits. Mar doe...
nl.verhalenbank.25933
Ellert en Brammert wienen twa reuzen. Dy wennen yn Drinte op 'e heide. It wienen rovers. Op in kear gong Ellert der op út. Doe seach er in fanke, dy nom er stikem mei.
Dat fanke moest dêr alle wurk by dy rovers dwaen.
Op in kear sei Ellert tsjin har: "Dû mast my skeare." En doe joech er har it skearmes yn hannen. Mar doe snijde it fanke him gau de strôtte...
nl.verhalenbank.26330
Alde Wytse Minne hat har eigen soan deatsjoend. Sy wenne yn 'e Parken. De minsken ha har jouns wol sitten sjoen as in swart protsje op 'e reed.
nl.verhalenbank.25954
Tryn Liger woonde in Noordwikumerheide. 't Was in duvel. So'n groate mond! Se durfde alles te seggen. Brutael dat se was! Twee meiskes woonden bij haer in. Die seiden beppe teugen hoar. Die gingen doar noar skool.
Toen se groot woaren, moest één van die meiskes befallen. Doe sei myn broer teugen mij: "As it kiend komt, dan moakt olle Tryn hoar dood." En...
nl.verhalenbank.26875
Een tsjoenster moet om 'e drie joar een kapot moakn.
nl.verhalenbank.27327
Op Trimunt binne yn 'e oarloch in protte minsken delsketten troch de poepen.
Even fan tofoaren kom hjir in fint. 't Swit roan him yn straeltsjes by de holle del. Hy siet ûnder it swit en wie alhiel oerstjûr. Om mar by in hûs to kommen kom er by ús, hwant hy koe net mear.
Ik sei: "Hwat skeelt dy?"
Hy sei: "Der siet my iderkear in klute fjûr nei. Ik kom fan...
nl.verhalenbank.23133
Tsjoensters kinne har yn alle dieren foroarje. Sy kinne guon deatsjoene.
nl.verhalenbank.24128
Ik en Jan Jagersma fan Kornhorn froegen us op 'e Grunniger klei bij in boereplaats of we doar sloapen mochten.
De boer sei: "Jim kunnen doar beter niet sloapn. De deur goat altyd open."
Moar wy woagden it doch. Wij deden een pakje floeikes tussen de deur. Moar de andere morgen was de deur wèl open.
Een knecht fan de boer was doar fermoard worden. Doar...
nl.verhalenbank.27332
To Grins haw ik wenne oan 'e Fryske strjitwei. Dêr doochde it net op dat buertsje. De buorlju kommen by my, omdat ik net bang wie. It wie dêr net plús, en sy woenen ha, ik soe der op ôfgean.
It wie nachts noait liker as woarde der ien formoarde. It wie in lawaei! En rare gelûden, freeslik! De hiele buert wie der fan oerstjûr. De lûden kommen út 'e...
nl.verhalenbank.25971
