Heit hat de klaeikoarts hawn. Dy koed er noait kwyt wurde. Hy mastere der mei mei dokter, mar 't joech him neat. Hy woarde sa meger as in roek en hie der bot fan to lijen. Doe gong er op in kear nei Houtigehage, nei in sekere Piter Scheper. Piter Scheper hie him allinne mar de hân op 't skouder lein, en doe hie er sein: "Fuort - fuort -"
En doe wie heit...
nl.verhalenbank.26301
Witte wiven gingen altyd door 't bos van Jild Dyk. En so ferdwenen se weer. 't Waren twee witte frouljuu.
Dit gebeurde faak. Forskeidene hebben se sien.
nl.verhalenbank.25852
Ik hie in grouwe stikelwart op 'e hân. Ik wie der forlegen mei. As ik wurk die op it lân siet de hân altyd ûnder it bloed. Doe kom der ien fan 'e ploech by my, dy sei: "Woestû dy wart kwyt, jonge?"
Ik sei: "Dêr ha 'k fan alles al oan dien, hy wol net fuort."
"Jow my de hân ris", sei er. Doe nom er syn prúmke yn 'e mûle en struts dêrmei oer de wart hinne....
nl.verhalenbank.26912
Myn âlde omke gong op in saterdeijoun nei 't Surhústerfean ta, nei Durk Land, om him dêr skeare to litten foar trije sinten. Underweis stie der doe noch net in hûs.
Omke fortelde: "'k Wie de Mounewei foarby, doe kom der ynienen in dikke swartbonte houn oan. Dy wie sa great, hy rikke my hast oan 't skouder ta. Hy roan mei my op oan 'e Lauwers ta. Hy roan...
nl.verhalenbank.26901
Myn heit wreef met de duum over de wratten, dan gingen se somoar weg.
nl.verhalenbank.26346
Sy ha in nachtmerje wolris fangd mei moal. As se moal oan har hat, kin se net fuortkomme.
Sy komt faek troch 't slotsgat yn 'e hûs. Sy giet ek wol nei de hynders ta. Dan is 't hynder alhiel oerstjûr. Sy makket de hynders wol flechtsjes yn 'e moanjes.
nl.verhalenbank.24115
Ik wie ris mei Bouke Schievink fan 'e Harkema oan 't murdzjen by Hilversum. Wy hienen de hounen by ús. Ynienen komt der in auto op ús ta, mei de koplampen op. Wy hurd fan 'e fyts om ús hounen to pakken. Fuort is 't ljocht. Gjin auto en gjin motor mear. Neat to sjen by de hiele lange feart lâns. Nou freegje ik jo: hwat hat soks west?
nl.verhalenbank.25973
Een nachtmerje, dat kon een man of een vrouw zijn. Was 't een vrouw dan kwam se bij mannen, was 't een man dan kwam hij bij vrouwen.
As je sliepen, dan kwam ze. Ze kwam bij je liggen als man of vrouw. Werd je wakker, dan was alles weg. Ik heb er nooit een gezien. Wanneer ze kwam hoorde je op de deur kloppen. Ik hield de deur altijd op slot.
As je op de...
nl.verhalenbank.37993
Bearn Smook (= B. Mulder) hie nei de Pein ta west. Hy wenne op 't Ketting. (healwei 't Fean en de Pein)
Dêr't nou Haring Pama wennet, dêr stie doe neat, dêr kom him ynienen in lyts mantsje op side mei in filten huodtsje op. 't Wie in meter lang en 't snúfde hyltyd mar.
"Dat mantsje roan njonken my," sei Bearn, "hy wie hielendal yn 't swart. Roetswart wie...
nl.verhalenbank.26902
As der in moard gebeurt blyft het bloed altyd in de floer sittn.
nl.verhalenbank.24408
Ik en nòch ien roannen us by de spoarlyn lâns. Wy wienen oan 't smokkeljen yn 'e moanneskyn.
Doe wie dêr ynienen in keardel mei in hoed op. Dy roan neist de spoarlyn.
Doe't er ús passearde, wie er ynienen fuort, sûnder in spoar achter to litten. Hwat dat west hat, is my noch altyd in riedsel.
nl.verhalenbank.25972
In Barsthut in Lukaswolde gemeente Grotegast woonde myn muike. Op in avond was ze bij ons te praten.
Toen ze weg wou, wouden wij haar naar huus brengen.
"Nee," zei ze, "dat hoeft niet. Ik ben alijd beschermd."
Ze was een klein eindje heen, toen kwam er een dikke hond naast haar lopen. Die is met haar goan aan haar huis toe. Toen deed ze de deur open. Toen...
nl.verhalenbank.37986
Arends Jantsje, dat wie Myt har dochter. Dy koe ek tsjoene. Dat hie Myt har leard. Ik ha guon kend, dy hienen in houn. Dat dier trille as in rusk, as Jantsje kom. Dy houn is forkwynd. Dat wie Jantsje har wurk.
nl.verhalenbank.19512
Yn 'e Fryske Wylp wenne in doomny, dy wie op in joun op hûsbisyk mei in âlderling. Doe't se krekt in bisite ôflein hienen en it al aerdich let woarde, sei de âlderling tsjin 'e doomny: "Wy matte fuort, wy matte net by joun sa let oer 't Langpaed." (Op 't Langpaed spoeke it.)
Mar doomny sei: "Wij moeten nog één huis hebben."
De âlderling sei: "Maar laten...
nl.verhalenbank.26332
Gaatske Gjeltema (Opeinde) fortelde: "Ik en myn broer waren op een nacht onderweg west. We waren al weer flak by huus. 't Was moai lichtemoanweer.
Toen was er ynienen in 'e barm in hiel moai luttich meiske. Wy sien der beide noar, kijken even op en weg is 't.
nl.verhalenbank.26335
Noast dat ploatske was een pad, dat liep door de heide.
Achter 't ploatske was in hele dikke bult: de Voshoogte.
Mem komt in keer uut 'e winkel. Se het boodskappen gedoan bij Van Houten. 't Was tegen skimeroavend. Doe kom doar in witte gedoante van de Voshoogte. 't Was blinkendwit. 't Was een spierwitte menselijke gedoante. En it sweefde. Mem het it foak...
nl.verhalenbank.26870
In datselfde ploatske woonde froeger in olde frijgesellemeid met de ollers. Buikamp hieten ze. It deugde doar niet. 's Oavends en 's nachts was doar loop. Toen hebben se dat huuske fertimmerd en feranderd. Toen was het de loop kwiet. Loater bin die mensen doar weggoan.
't Moet in olle herberch west hè. Der stond toen geen enkel huus ferder. In de wide...
nl.verhalenbank.26871
Oeds Eilander wenne hjir by de skieding. It wie in nuveren ien. Hy hie in toverboek, seinen se. Dêr koed er soldaetsjes mei ta de hurddobbe útkomme litte. As er achterút lies gongen se der wer ta'n yn.
Hy koe ús ek stean litte. En sy seinen, hy koe jin de klean ek samar ôfsakje litte.
Soms sei er tsjin ús: "Stek de tonge út." Mar dat doarsten wy net to...
nl.verhalenbank.19495
Dy't op snein geboaren is dy kin knoffelbannen lizze en dy kin ek warten ôfnimme. Doe't ik sa'n great fanke wie siet myn gesicht ûnder 'e warten. Doe kom der ris in man by ús, dy sei: "Dû mast de warten telle. Dan mast in tried krije en dêr likefolle knopen yn lizze ast warten hast. En dan mast dy tried ûnder 'e drompel lizze. Dan bist se binnen de seis...
nl.verhalenbank.25950
In broer fan my en lytse Mounsma roannen us om fjouwer ûre hinne by 't winter oer de Godloaze singel. Alles stie ûnder wetter, allinne op 'e singel wie 't droech. Doe sei de iene tsjin 'e oare: "Dêr komt ien oan!" Hja seagen him dúdlik oankommen, hy kom almar tichterby. Mar doe't er omtrint oan har ta wie, wied er samar ynienen fuort. En doch koed er net...
nl.verhalenbank.20062
