DE DUIVEL VERJAGEN
In Woensel zei een smid eens tegen de duivel: 'Mijn ziel is voor u als u in mijn geldbeurs kruipt.' Dat vond de duivel een goedkoop aanbod. Hij veranderde zich in een vlieg en kroop in de beurs. Onmiddellijk legde de smid de beurs op het aambeeld en begon er uit alle macht met een grote voorhamer op te timmeren. En geloof maar dat de...
nl.verhalenbank.49606
Vroeger gingen de wanneer d’r kermis was gingen de boerenknechten en meiden gingen de kermis op en daar waren de boekjes te krijgen. Bij het bij het jeweetwel bij zigeuners [en de boeren ging nooit] de boeren gingen nooit naar de kerk [nee, nee, nou goed]. Het was iets heel eigenaardigs met die toverboekjes, als er nu gewaar werd dat men te ver had...
nl.verhalenbank.70113
Een man uit Best woonde vroeger op een boerderij in Acht. Daar beleefde hij eens een wel zeer eigenaardige geschiedenis. Als het werkvolk ’s avonds aan tafel zat om te eten was er altijd een knecht bij, die halverwege de maaltijd van tafel opstond en dan verdween.
Natuurlijk vond iedereen dat maar een zonderling gedoe en na enkele weken werd...
nl.verhalenbank.49785
Ze staan er met honderden…
Sinds kort is Terschelling een standbeeld rijk, geen imposant monument voor een zeeheld of bestuurder, mar een eenvoudig bronzen beeldje van een oud vrouwtje leunend op een stok.
Ze staat daar langs de weg tussen Baaiduinen en Midsland wijzend naar het Striper kerkhof, zoals ruim 300 jaar geleden het Striper Wyfke daar gestaan...
nl.verhalenbank.44247
De sage van de zwanenridder
(naar de kroniek van G. van der Schuren om 1470}
Toen Ridder Derick van Kleef stierf, bleef zijn dochter, de mooie Beatrix, alleen achter. Tot de goederen die zij erfde behoorde ook de Keizerlijke burcht te Nijmegen. Na de dood van haar vader moest deze voorname Kleefse dame haar landgoederen tegen vijandige aanvallen...
nl.verhalenbank.44242
De duivels hebben door de eeuwen altijd een belangrijk plaats ingenomen in de volksverhalen van onze voorouders. En legio zijn dan ook de verhalen die rondom hen geweven worden. Meestal werden ze voorgesteld als gedaanten met bokkenpoten, bokkenstaart en bokkenhoorns. Ook wel als een statig zwarte geklede heren, maar altijd wel omgeven met die lucht van...
nl.verhalenbank.70208
Op een boerderij te Blaarthem woonde vroeger een knecht, die in de zomer alle paarden naar een weide bracht die dicht bij een eikeboom lag. De wei en de omgeving kende men dan ook als ‘het eiken boomke’.
Iedereen zag de knecht ’s avonds vertrekken, maar niemand zag hem ooit terugkomen.
De mensen uit de buurt vonden dat maar eigenaardig en enkelen onder...
nl.verhalenbank.49787
DE ROZENKRANS
In Tongelre was eens een soldaat ingekwartierd bij een vrouwtje dat een heks was. Hij was daar al enige weken, maar had nog niets van hekserij gemerkt. Tot hij overgeplaatst werd naar een andere stad.
Toen de soldaat afscheid nam van de heks en haar bedankte voor al het goede, kreeg hij van de heks een rozenkrans en een medaille. ‘Hang de...
nl.verhalenbank.49579
Heksenkringen
In Woensel liep eens een muzikant 's avonds laat over de heide naar huis. De viool hield hij onder de arm. Vlug stapte hij door, want hij had het niet erg op de heide in het donker. Men kon er zo gauw verdwalen. Bovendien was het er gevaarlijk. En daar had hij gelijk in.
Plotseling werd hij omringd door een troep zwarte katten. Ze hadden...
nl.verhalenbank.49535
De kruisboogschutters van Valkenswaard vierden hun jaarlijkse feestdag. En zoals het ieder jaar de gewoonte was gingen ze ook nu weer in optocht naar het raadhuis waar de vroede vaderen der gemeente hen hun opwachting maakten. Toen ze ongeveer halverwege waren stak er plotseling een haas de weg over die aan het hoofd van de optocht mee begon te lopen....
nl.verhalenbank.69633
Heksenkringen
In Woensel woonde vroeger een jongen die verkering had met een knap meisje.
Op een avond, toen vader en moeder niet thuis waren, zaten ze beiden bij de platte-buiskachel wat met elkaar te praten. Het was warm in de kamer en daardoor kwam het misschien wel dat het meisje in slaap viel. De jongen zag het wel, maar hij wilde haar niet wakker...
nl.verhalenbank.49537
Over het kasteel van Eersel. De laatste bewoner van dit kasteel was een vrekkige gierigaard. Op een ijzige wintermorgen, nadert een vromig pelgrim de binnenplaats van dit kasteel. Hij klopt aan en smeekt om een aalmoes. In zijn verwaande trots joeg de kasteelheer hem onparmachtig van de binnenplaats weg. Slechts de jongste dochter had de deernis met de...
nl.verhalenbank.69732
Dan wou ik nog even een kort verhaaltje vertellen in aansluiting op die die uh verloren pink [ja]. Ik heb hier namelijk nog een verhaal uit het plaatsje Breugel, daar reed een voerman - zich van geen kwaad bewust - over een brug. Opeens zag de voerman zich omringt door een leger zwarte katten. In angst trok hij zijn mes en wierp dit naar de beesten. Daar...
nl.verhalenbank.70407
Inderdaad moet in Veldhoven ook eens zo’n wit paard rondgedoold hebben. Dit witte paard werd in de zeventiende eeuw vaak te Veldhoven gezien. Daar doolde het iedere avond rond in het gehucht De Broek in de moerassige broeklanden. Niemand kende de eigenaar noch wist de herkomst van het dier.
In het jaar 1636 brak te Veldhoven een vreselijke pestziekte...
nl.verhalenbank.69741
Doe't de treinen kommen wienen de tsjoensters fuort.
nl.verhalenbank.33756
Alde Wytse Kosak siet op in joun by de fjûrpot. Doe kamen der allegear soldaetsjes by him en dy marsjearden der fleurich op los. Se waerden ek wer wei.
nl.verhalenbank.36935
Myn man roun ris op in joun nei Feanwâlden nei 't tsjerkhôf ta. In hiele grouwe houn roun mei him op. Dy roun deun by him lâns. Hy hie dy houn noch noait earder sjoen. Dy roan mei nei 't tsjerkhôf ta. Doe't se der oan ta wienen wie er ek samar ynienen wei woarn. 't Wie in houn as in keal.
nl.verhalenbank.38089
Gabe de Haan wie de styfheit fan myn man. Hy libbet noch en is nou 93 jier. Earen wenne hy oan 'e Wâlddyk ûnder Aldwâld. Op in joun soed er mei syn frou to praten.
Doe sei syn frou ynienen: "Sjoch, der komt in keardel oan."
't Wie helder ljochtmoanne waer en Gabe seach de man ek tige dúdlik. Se wienen sahwat tagelyk by de brêge, dy fremde keardel en Gabe...
nl.verhalenbank.36134
In Hoogeloon, woonde eh in vroeger dagen een schapenkoopman die van dorp tot dorp trok om schapen te kopen om ze later met een zacht winstje te verkopen. Op zekere dag had hij wat zaken moeten afhandelen in het Kempische dorpje Eersel. Vroeg in de avond, toog hij terug naar Hoogeloon, want het was erg mistig, en het beloofde een donkere avond te worden....
nl.verhalenbank.128322
Myn buorfrou hat in kear in nachtmerje hawn. Doe sei se gau it 'Onze Vader' op. Doe wie de nachtmerje meiiens fuort gong, doe't se sei: "En verlos ons van de boze."
En de nachtmerje hat der noait wer west.
nl.verhalenbank.33865
