Ik seach op in joun in lang, swart frommes gean op 'e sânwei tusken Auke Atsma en myn hûs. Doe't ik tichter oan har ta wie, wie se samar ynienen fuort.
nl.verhalenbank.34641
Jaring Hollander (= J. Veenstra) wenne oan 'e Fjouwer Roede. Op in nacht wie Jaring allinne op stap op 'e Fjouwer Roede. Ynienen wie der ien njonken him, dy stapte mei him op.
Mar hy sei gjin stom wurd, ek net doe't Jaring him joun sei. Jaring waerd binaud. Hy tocht: Dit doocht net. Doe sei er: "Ast ien fan 'e duvel biste, ferdwijn. Ast ien fan God biste,...
nl.verhalenbank.33610
Der wie us in selskip by inoar, dat wie frijhwat roerich en oerdwealsk. Sy flokten en tjirgen har en it wie allegear raer. Doe kom der in swarte man yn mei in hege hoed op. It wie de duvel. Sy woarden allegear deabinaud en ien fan harren sei: "Lit ús psalmsjonge." Sy dienen it en de duvel makke gau dat er fuort kaem.
nl.verhalenbank.20066
By ús yn 'e Houtigehage gebeurde 't froeger, dat se in pod troch 't lichem hinne stutsen mei in stôk, dêr't se in punt oan makke hienen.
Dy pod kom dan yn 't oes fan 't tek. Dêr fordroege er. Siet der wrang yn 't jaer fan in koe, dan woarde dy fordroege pod yn in stik brea birolle en sa moest de koe him dan opite. Dan woarde dy koe wer better.
nl.verhalenbank.12529
By guon wie de tsjerne wolris bitsjoend. Dat gebeurde altyd as Lutske der west hie. Dan koenen de lju mei gjin mooglikheit bûter meitsje. Dêr woarde dan ek duveldrek foar brûkt. Sy gongen earst nei de duvelbander ta. Dat wie Hinse Jehannes de Boer, dy wenne op it Swartfean.
nl.verhalenbank.12515
Lutske wenne to Houtigehage. Sy wie in tsjoenster. De minsken koenen it wol oan har egen sjen, dat wienen fan dy spleetsjes, krekt as katte-egen. Sy foroare har ek faek yn in kat. Op in kear hie se in bern fan Ritske Aeltsje deatsjoend. It bern hie 3 krânsen yn 't kessen. Dy hie Lutske dêr yntsjoend. Ritske Aeltsje hat dernei altyd duveldrek ûnder 'e...
nl.verhalenbank.12514
Tsjoensters komme troch 't kaeisgat.
nl.verhalenbank.12528
By de Hegewei to Aldegea binne twa âlde minsken yndertiid formoarde woarn. It wienen Dolstra's dy't it dienen, in heit en in soan. De iene hiet fan Lammert. De hannen fan deselden dy't formoarde woarden stienen op 'e muorren. It bloed woe der mei gjin mooglikheid wer ôf. 't Is altyd op 'e muorren sitten bleaun. Us heit hat plysje west yn Aldegea, dy hat...
nl.verhalenbank.12516
Der bistiet in plantsje, dat neame wy de reaskonk. Dat plantsje groeide ûnder it krús, dêr't Jezus oan spikere wie. Der foelen bloeddrippen op 'e blêdden. Sûnt kin men dy bloeddrippen altyd noch op 'e blêdden sjen.
nl.verhalenbank.12517
Guon dy't mei de helm geboaren binne gean der yn 'e nacht op út. Dy witte altyd fan sterfgefallen foarút.
nl.verhalenbank.36175
As der in gewicht fan 'e klok foel bitsjutte dat dat der yn 't koart in deaden komme soe.
nl.verhalenbank.28377
Myn oerbeppe kom ris op in kear fan 't Wytfean. Sy moest rinnende nei Eastemar ta en 't woarde al skimerich.
Hja gong in sanpaedtsje del, by de diken lâns. Hja hie in smel-gouden earizer op. Doe seach se twa man oankommen. 't Wie doe in rare tiid, der woarde rounom roofd en stellen. It wie krekt, as woarde 't har ynjown dat dat twa rovers wienen. Mar sy...
nl.verhalenbank.28388
Op 'e Skûlenburgerwei spûke altyd in swart beest. It like op in hountsje. It roan mei de minsken op. Se koenen it net by har wei krije.
nl.verhalenbank.36029
Op 'e Parsingel to Eastemar spoeke it. Dêr gong it yn 'e nacht altyd bot oan wei. It wie dêr in hiel stik leven en lawaei.
nl.verhalenbank.20887
To Eastemar by de dikke beammen op 't Heechsân spoeke in fôlle om mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.20886
Alle Tet wenne yn 'e Harkema op 'e Bulten. Hja wie in tsjoenster. Om op har hiem to kommen moest men oer in houtsje dat oer de sleat lei. As bern setten wy altyd in krús foar dat houtsje. Dat dienen wy mei de klomp. Dan koe Tet ús net bitsjoene.
As Tet ien bitsjoend hie sieten der krânsen yn 'e kessens. Hja hat wolris bern deatsjoend. Hja koe har yn in...
nl.verhalenbank.36028
Myn suster Roas fortelde ek. Ik moest ris in kear in bern ha. Wy wennen hwat ôfgelegen. As it ûnwaer woarde, soe myn man skoanmem helje (âlde frou Reitsma) en dêrnei nei dokter ta. De moarns kom er by syn mem.
"Kom," sei se, "wiest dêr al. Ik tocht al, soed er hast ris komme, hwant ik hie dy fan 'e moarn al twa kear klopjen heard. Dit wie de trêdde kear."...
nl.verhalenbank.28389
Wy hienen in âld buorfrou, dat wie Minke. Dy wie siik. Op in kear sei heit: "Hear dy katûle ris roppen. It komt net goed mei Minke." Heit krige gelyk. Minke is al gau dêrnei stoarn.
nl.verhalenbank.28376
As hounen spûkgûle sil der ien stjerre. Ek as de eksters om 't hûs hinne skatterje.
nl.verhalenbank.36174
In âld frou yn 'e Harkema koe de duvel ta de hurddobbe út komme litte, seinen se.
nl.verhalenbank.36176
