Guon ha in toverboek. Dat ha se fan 'e duvel.
nl.verhalenbank.25195
Yn Driezum wie ris in man overleden, dy hie in read plakje op 't wang. Doe sei syn frou: "Sa lang dat reade plakje dêr sit wol ik him net bigraven ha." Njoggen wiken lang hat dat sahwat duorre, sa lang siet dat reade plakje dêr. Doe is dy man wer bykaem. En doe hat er noch in pear jier leefd.
nl.verhalenbank.37368
In nachtmerje wie ien fan sawn dochters. Hja kaem troch 't gat fan 't ûleboerd. Dan gong se earst even op it saeibuordtsje sitten. In nachtmerje kaem ek troch de skoarstien.
Men moest der foar soargje dat de skoarstien tige rikke, dan kaem se net.
It hinnegat moest jouns fral ticht yn 't achterhús, oars kaem se dêr troch. 't Kaeisgat moest ticht treaun...
nl.verhalenbank.37354
Alde Japiks Fokje hat hjir wenne, dy hat ek yn 'e Koaten wenne. Dat wie in kaertlizter. Sa'n fyftich jier lyn gongen de jonge bazen dêrhinne.
Wy forwachten in berntsje, doe gong ik nei Fokje ta om 'e kaert útlein to krijen.
Myn frou rekke yn 't sikenhûs, doe't hja yn forwachting wie.
Fokje sei: "Dat bern krije jim net thús. Ik ha 't bern fannacht yn 't...
nl.verhalenbank.37340
Stammerige Harm hie in wikseldaelder. Dy hie er fan 'e duvel. Se seinen, dat er ryk wie. As er hwat kochte foar in goune, gong dy altyd wer nei him ta. In dûbeltsje of in kwartsje net. Dy koenen jy gerust fan him oannimme, mar noait in goune, hwant dy wienen je even letter wer kwyt.
nl.verhalenbank.29817
Froeger gebeurde 't wol dat minsken de poaten fan 'e hynders sa bislaen lieten dat de hoefizers der achterstofoar ûnder kamen. Dat dienen se fral as se achterfolge waerden. Dan brochten se de fijân op in dwaelspoar. Skerne Wibe fan Ingelum die it ek.
nl.verhalenbank.37383
Sterke Hearke wie ris in kear oan 't ploeijen. Doe kom der ien by him, dy frege hwer't Hearke wenne. Doe tilde Hearke mei ien hân de ploege op en sei: "Dêr wennet er en hjir stiet er."
nl.verhalenbank.24894
Knjillis Veenstra wie mei de helm geboaren. Dy moest der nachts wit hoe faek ôf en dan roan er soms hiele einen om lykstaesjes to sjen.
nl.verhalenbank.24895
Der roun froeger in ûnderierdske gong fan 't slot fan Feankleaster nei Aldwâld.
nl.verhalenbank.37382
Spesiale gefallen fan al dy dingen wit ik net sa sear. Ik kin bygelyks net sizze: dat hat dy en dy doe en doe dêr en dêr bileefd. Mar ik wit wol hoe't it yn 't algemien tagong yn myn jonge tiid.
Wy wennen yn Twizelerheide, oan 'e Swâdde. It wie och sa'n earme streek en doe allegear noch heide.
De minsken wienen allegearre earm.
Foar stammerige Harm wienen...
nl.verhalenbank.29816
Ik haw hjir op 'e tún hjouwer forboud. Doe seach ik in kear dat der in koe by de hjouwerstûke stie. It like krekt of er dêrfan friet. Ik smiet der op mei de klomp.
Doe bleau er nòch stean, it wie in spoek.
nl.verhalenbank.37341
Op 'e Trekwei by de Kalkhúsbrêge, der mat yn myn bernejierren in grouwe, swarte houn west ha. Dy kom altyd oer de brêge, roan in eintsje by de feart del en waerd wer wei. Dy houn spûke dêr.
nl.verhalenbank.37355
Alde Douwe wie in boerke, dy wenne yn Kollumersweach. Tidens de oarloch fan '14 op '18 sei er: "As dit ôfroan is, krije wy yn '40 noch in hiele slimme oarloch."
It mantsje koe lêze noch skriuwe.
"In stêd yn it suden fan ús lân," sei er, "kriget der hiel bot fan. Ik bileef it net," sei er tsjin myn man syn broer, "mar jimme sille 't noch wol bilibje. De...
nl.verhalenbank.24467
As jy op in pod traepje dan bigjint it ogenblikkelik to tongerjen.
nl.verhalenbank.37369
Yn Egypte wenne in man, dy syn wyfke forstoar, mar nei har dea kom se alle dagen by him. Hy helle de dûmny der by, dy't har oanspruts en frege hwat se bigearde. Oan dy dûmny joech se har bigearte to witen. De man foldie oan dy bigearte en it spoekjen wie dien.
nl.verhalenbank.15731
Der wie in boerke, dat hie forlet fan jild.
Doe kom de âld feint by him, dy sei: "Ik woe dyn siele wol keapje."
"Dy kinst àl krije," sei 't boerke, "mar dan mast my dizze lears fol jild leverje."
"Nou," sei de âld feint, "dat nim ik oan. Hingje dy lears mar oan 't groubynt yn 'e skuorre. Mar as ik him fol ha, dan pak ik dy direkt."
"Bêst", sei 't boerke,...
nl.verhalenbank.25194
Op in nacht kom in feint fan 'e faem werom. Dy faem wenne yn Twizel. De feint wie sahwat tusken it Heideloantsje en de Kloksheide. Doe kom him in âld-minske tsjin. De feint sei: Goe-joun. Mar it âld-minske sei neat werom. Hy sei noch us: goe-joun. Mar sy sei noch neat. Doe draeide er him om.
It âld-minske wie in frou yn it swart mei lange rokken oan. Sy...
nl.verhalenbank.15725
Der binne wol minsken, dy wolle jouns bûtendoar bislist net hwat opite fanwege de kweageasten, dy't dan warber binne. Dy har egen geane oer dat iten en dan kin 't jin wolris min bikomme.
nl.verhalenbank.26310
Myn broer Sjoerd is al mear as 60 jier dea. Hy huisde mei Aefke yn in âld strieën keetsje.
Hy wie ôfkeurd foar de militaire tsjinst. Hy kaem wol gauris by Ael, hwant mei dy har jonges wied er kameraet. Mar Ael wie in tsjoenster. Ael sei tsjin Sjoerd:
Hwat sjochstû der min út, jonge. Dan joech se him in stikje roggebrea as in limmetmes sa tin, mei in...
nl.verhalenbank.16990
Der wie in keardel, dy koe troch in balke hinne krûpe. De minsken seagen der allegear nei. 't Wie op 'e kermis. Mar der wie ien by 't publyk dy sloech him mei de stok. Doe raesde dy keardel it út. En doe seagen se allegear dat er by de bálke lâns krûpte.
nl.verhalenbank.25382
