Stammerige Harm syn skuorke moest dutsen wurde. Ruerd Schutter en Ielk wennen by him yn. En Ielk har heit ek noch. Der wienen twa man om to dekken. Alde Harm sei: Ik sil even molke helje by Japik wei en dan sil ik ek koeke meinimme, dan kinne wy aenst kofje krije mei in stik koeke der by.
Ik mat even sinten ha, sei er. Doe krige er in blikken...
nl.verhalenbank.16098
Twa feinten kommen us fan 'e froulju. Sy wienen to foet. Yn 'e Koaten roan der in frommes foar har op. By Geart Boersma gong se de homeije yn, doe woarde se samar wei, as wie 't yn 'e groun.
nl.verhalenbank.15755
Sake Hupert hie sels ek in nachtmerje by syn hynder hawn. It swit kom it dier ta de moanjes út. It hynder hie in hynstedek oer hawn foardat de nachtmerje kom. Doe't de nachtmerje fuort wie, hie 't nergens to finen west.
nl.verhalenbank.29508
In sekere Sake seach yn 'e Sweachster bosk hwat yn 'e beam. Doe't er tichterby kom, kom der in frommes ta de beam út. Sy sweefde it lân oer. Doe seach er hwa't it wie. Hy neamde har namme en fuort wie se.
nl.verhalenbank.15757
In omke fan my hat faek forteld, hy hie us op in nacht yn Aldwâld roan. Doe wie der ien njonken him kaem en dy roan mei him op. Dat duorre lang. Dyselde hie neat sein. Op 't lêst wienen se by in hage kom. Doe wie er samar weiwoarn. 't Hie in spoek west. Op it plak dêr't it spoek wei waerd hong in blau-wollen skelk oer de hage. Omke woe biweare dat dy foar...
nl.verhalenbank.26317
Der lei in skipper to Skûlenboarch yn it Knjillisdjip. Hy kom to Jistrum by in moalker. Hy sei tsjin dy moalker: "Dat hûs dêr by de tsjerke, dat stiet der joun net mear." Dyselde middeis brânde it op.
nl.verhalenbank.15735
Sahwat yn 'e midden fan 'e foarige ieu roan Sjoerd Klazes Nicolai us in sânpaed lâns to Eastemar. Hy strampele oer in sleat, doe kommen der him 3 neakene berntsjes op side, dy't gâns in skoft mei him oproannen. Mar sy seinen net in wurd en sy binne op it lêst ek stil wer wei woarn.
nl.verhalenbank.15738
De Hege Tsien is in great plak lân. Froeger wie dat perseeltsjelân, dat waerd forhierd oan allerhande minsken. It gebeurde wol gauris, as wy dêr oan 't wurk wienen, dat dêr in keardel op in wyt hynder oer de foarikkers hinne ried. Dat wie op 'e ein fan 't lân. As wy der nei seagen wie er ek samar wer wei. Dat hynder en dy man spokken dêr om.
Dêr mat...
nl.verhalenbank.25202
Yn 'e Westerein wenne in âld wyfke, dat koe noait sliepe. Altyd wie der nachts lawaei by har ûnder it bêd. De soan dy sei: "Nou sil ik der fannacht us sliepe." Mar doe wie 't krektsa.
Doe gong de soan nei greate Wopke, de duvelbander fan Kûkherne. Hy lei him it gefal út. Wopke frege: "Sjogge jimme oerdei wolris hwat?" "Ja, om itenstiid hinne is der altyd...
nl.verhalenbank.15765
Myn skoanheit hat forkearing hawn mei in faem yn Kûkherne. Dat wie in tsjoenster. Hja hie har âlden forlern en wenne allinne op in boerespul.
Myn skoanheit en hja sieten dy jouns in skoftsje yn 't bûthús - dat wie doe sa de gewoante - en hja praetten hwat en sa, en sa waerd it stadichoan letter. Doe't it in eintsje yn 'e nacht op wie, tocht skoanheit:...
nl.verhalenbank.25181
To Eastemar by de âld toer spoeke in dikke, swarte houn om. Der wienen minsken, dy hienen him wol sjoen. Yn 'e sechstiger jierren fan 'e foarige ieu wenne der op Skûlenburch in man, dy hie dêr in oaljeslagerij. Dy man hie forkearing mei in widdou to Eastemar. Mar hy doarst net to reizgjen by nacht. Hwant by de âld toer, dêr't [er] foarby moest, dêr spoeke...
nl.verhalenbank.15760
As men trije krúskes op 'e wei set, kin de tsjoenster jin net pakke.
Men mat noait trije kear achterelkoar 'ja' sizze op hwat in tsjoenster jin freget, hwant dan hat se jin yn 'e macht.
Hat men in koarste roggebrea yn 'e bûse, dan kin gjin tsjoenster fet op jin krije.
nl.verhalenbank.24062
Der binne minsken, dy stjûre Skoppenboer fuort en dan krije se in flesfol jenever werom. It gebeurt meastal yn kroegen.
nl.verhalenbank.29546
As men hwat fan in tsjoenster oannimt, mat men it noait hielendal opite. Men mat der in hoekje fan oer 't linker skouder smite, dan komt der jin neat fan oer.
nl.verhalenbank.25368
Greate Pier wie us in kear oan 't ploeijen. Der kommen twa Hollanders oan, dy fregen him, hwer't greate Pier wenne. Doe tilde Pier de ploege op en dêr wiisde er mei nei syn hûs. "Dêr wennet er," sei er, "en hjir stiet er." En doe sloech er dy beide Hollanders mei de ploege dea. (Het verhaal is met St. Hearke bij haar niet bekend)
nl.verhalenbank.24076
Wol men jin tsjin 'e tsjoensters hoedzje, dan mat men duveldrek ûnder 'e drompel dwaen. Dat is in ried fan âlde Joast Wiersma fan Jistrum. (dit lijkt mij niet waarschijnlijk, Joost Wiersma moest niets hebben van tovenarij. A.A.J.)
nl.verhalenbank.24710
By Nicolai oan 'e Wedze by Twizel stjûrden se ris in kear Skoppenboer fuort om in flesse drank. Sy dienen twa kaerten yn in blikken buske. Earst moesten se 't Opperwezen forwinskje. Ien sei sokssahwat as: 't Kin my neat fordomme, hoe't it giet, Skoppenboer hellet in flesse drank op.
Boven op it buske skreauwen se hwat.
Hwa hellet it? waerd der frege. Ien...
nl.verhalenbank.16991
Achter Westergeast oan 'e Wâlddyk stiet in pleats, dêr sitte de hoannebalken mei gouden pinnen yn 'e groubynten. Oaren sizze dat se mei gouden ringen fêst sitte.
nl.verhalenbank.26311
Yn 'e foarige ieu roan in man fan Koaten nei Koatstertille. Doe seach er by de plaets njonken de tsjintwurdige tsjerke by de ligusterhage in keardel stean. Wylst er tichterby kom, woarde de keardel lytser. Der kom in ljochte walmreek en de keardel foroare yn in bern. Doe kom der noch us sa'n ljochte walmreek en doe woarde it bern in houn mei de sturt op...
nl.verhalenbank.15724
Yn 'e Koaten wenne in boer, dy syn frou kom to forstjerren. Op in kear gong hy de wei út, doe roan se njonken him. Hy sei: "Gean mar werom; ik wyt wol hwerst' om komste." Doe hat er datjinge dien, hwat er salang neilitten hie.
nl.verhalenbank.15730
