In tsjoenster kin har yn in kat foroarje.
Yn Houtigehage lei in bern yn 't berneweintsje. Dêr kom altyd in swarte kat by dat bern. 't Wie in fremde kat.
Doe seinen dy lju: "Soe dat wol goed spul wêze, dat dy kat dêr altyd is?"
Sy hienen 't net sein of de kat gong fuort. Hy naeide út en sy ha him noait wer sjoen.
Dat gebeurde by ús heit en mem yn 'e hûs.
nl.verhalenbank.25608
Us Jille wie ris op 't tsjerkhôf op 'e Boelensloane. Doe kom der ien neist him mei in regenskleed om. Dat roan in eintsje mei him op en wie doe samar ynienen wei.
nl.verhalenbank.23574
Bloedplakken dy't troch moart foroarsake binne, wolle der net wer út.
nl.verhalenbank.23885
Der wie in faem, dy wie to reedriden west oer iis. Mar hja koe net in feint krije. Dat siet har danige dwars. Hja kaem thús en doe sei se ûnder iten: "Dêr duvel, hastû ek hwat", en doe smiet se in stik iten fuort. Doe kaem de duvel by har. Doe wie se deabinaud. Hja sei: "Heare, help my."
Doe is de duvel wer ôfset.
nl.verhalenbank.31126
Wolters Tryn wenne op 'e Houtigehage. Sy kom op in joun út 'e hûs wei, doe kom der in lyts wyfke njonken har.
"Goeije navend", sei Tryn.
Dat wyfke sei neat werom.
"Ik sei navend", sei Tryn.
Hja sei noch neat en bleau mar njonken Tryn.
Doe sei Tryn foar de trêdde kear 'navend'. Wer sei se neat en samar ynienen wie se fuort krekt as wie se yn 'e groun...
nl.verhalenbank.23785
Oan 'e Mûzegroppewei hat Sytse Bates syn dochter en himsels fan kant makke. Hoe bot as se dy muorren ek skrobben en bjinden, it bloed wie der noait wer wei to krijen.
nl.verhalenbank.23784
Germ Murd (= G. de Jong) hie us nei de froulju ta west. Hy wie op 'e weromreis, sahwat op it plak, dêr't nou de Wilhelminahoeve stiet. It wie by de Jankedobbe. 't Wie dêr allegear wetter, in sé fan wetter, Germ koe dêr net lâns fanwege it wetter.
Doe gong er in oar paed lâns. Dêr wie in heidepoel. Doe't er dêr oan ta wie, doe wie dêr in heidepôlle. Dêr...
nl.verhalenbank.21635
Heit en dy wienen ris op it Jachtfjild oan 't wurk. Doe seagen se op in stik lân dat de Foeke hiet, in frou út 'e groun kommen. Doe't se 't gesicht der ôf hienen, wie de frou ek wer fuort.
nl.verhalenbank.25867
Op in moarn tusken fjouwer en fiif ûre kommen ik en Sweitse de Wit by de Lange Wyk lâns. Wy soenen nei de buorren ta. Doe kom dêr in lyts swart keardeltsje oan mei in hege hoed op, dy gong stiif njonken my lâns. Sa't ik him neiseach, woarde er wei. 't Wie krekt as der beammen mei woartel en takken ta de groun út skuord woarden.
Doe woarde it in swarte...
nl.verhalenbank.23795
Minse Griper fan Boelensloane - myn âldomke - hie in toverboek. Dêr hied er ris yn lêzen. Doe wie der fan alles op 'e lappen kom. Doe moest er alles like hurd werom lêze.
Mar dat koed er sa hurd net. Doe wienen de roeken allegear al om him hinne yn 'e hûs west.
Hy hie fan alles al prebearre om tiid to winnen. Hy hie earten en beannen trochinoar mingd, mar...
nl.verhalenbank.25592
Us mem fortelde:
Der wie in man, dat wie in widner, dy hie nachts faek in nachtmerje by him. Op in kear hied er moal op bêd struid. Doe hearde er de nachtmerje wer oankommen. Mar troch it moal koe se net wer fuortkomme.
Troch 't slotsgat wie se der ynkom. De man hie har fangd en troude mei har. It slotsgat treau er ticht. Hja krigen bern en de bern...
nl.verhalenbank.19590
Ritske dy wenne hjir yn 'e Houtigehage. Hy hie in fanke, dy tsjirme altyd, dat wie gjin goed spul.
Jehannes Wyts wenne hjir foar by de wei. Dat wie in tsjoenster, dy fortrouden se net.
Op in kear soe Ritske to streupen nei Oerterp. Doe kom der in dikke wite kat by harren. Ritske soe op 'e kat sjitte, mar hy koe der gjin skoat op krije. Hy gong de kat...
nl.verhalenbank.23781
Ik kom fan Fryskepeallen. Dêr trof ik âlde Griet op 'e heide. Dy siet to gûlen. Ik sei: "Hwat is der nou oan, Grytsje?" Doe sei se: "Hjoed oer alve jier en dan noch tsien dagen dan mat ús Piter ûnder tsjinst."
De oare deis kom ik wèr by har lâns. Doe wie se op 'e heide. Sy skriemde wer. "Myn skiep binne fuort", sei se. Sy hie fiif skiep.
Doe wie der in...
nl.verhalenbank.23833
It gebeurde hjir us dat ien net meikrige yn 'e kiste, dêr't se rjocht op hie. Doe kom dat minske letter werom by har famylje, hyltyd wer. Doe ha se de doomny ophelle en dy frege nei har bigearte. Hja hie net it goede léguod meikrigen. Doe sei de doomny, sy moesten dat guod mar op in stoel dellizze dy jouns. Dat ha se dien en de oare moarns wie 't der wei....
nl.verhalenbank.23787
Der wie in nachtmerje, dat wie in frommeske. Dy kom ta 't slotsgat yn 'e hûs by in man. Dat minske kom alhiel út Ingelân. De man hie moal oer de tekkens struid en doe koe hja net wer fuortkomme. Hwant in nachtmerje mei neat út 'e hûs meinimme en doe siet se ûnder 't moal.
Doe hat dy man har dus fangd. Sy wie de oare deis yn 'e hûs. De man stoppe it...
nl.verhalenbank.25175
To Houtigehage wenne in man, dy hat forkearing hawn mei in suster fan myn man. Hy hat ris forteld: Op in snein-to-joune seach ik ynienen dat der in streekje huzen fuort wie. It wie dêr gewoan lân woarn, dêr't neat mear op stie. Allegear gjers.
Mar o, o, hwat gong it der dêr op dat lân alderheislikst oan wei! It gong dêr op in skoppen en traepjen en...
nl.verhalenbank.11558
Sterke Hearke wie noch in jonge, fortelde heit. Doe wied er us in kear op 't Fean (= Surhústerfean). Doe wienen dêr in stik of hwat mannen, dy losten in wein. Der leinen dikke beammen op 'e wein en dy leinen se iene foar ien op 'e groun. Dêr stie Hearke by to sjen.
Doe gongen dy lju yn 'e herberch en kochten in buorrel, mar sy nommen Hearke net mei.
Doe't...
nl.verhalenbank.23731
Alde Bearn van der Woude fortelde: "Ik en myn faem wienen togearre by de Bearnewyk yn Drachtster Kompenije. Wy makken plannen om to trouwen en dêr praetten wy oer.
Der wie iderkear in lyts katsje by ús, dat sei: - Miau - miau. Ik skopte him yn 'e wyk. Fierder wie der net in minske. De oare deis kom Rikele Myt by my en sei: 'Soa, soenen jim ek trouwe?'
Net...
nl.verhalenbank.23725
Oan 'e Loane stie froeger in hûs, dêr wie in frommes yn formoarde. Sûnt dy tiid spoeke it dêr.
Sytse Smid hat dêr wenne. Der roan in greate hage foar 't hûs lâns. In protte minsken ha dêr in greate swarte houn sjoen.
Ik kom der al us lâns mei de faem.
Myn faem fleach ynienen om my hinne.
Ik sei: "Hwat wolste?"
"Och heden", sei se. Sy koe hast gjin wurd...
nl.verhalenbank.21683
Hjir is in dobbe, dêr ha se alris 'help help' yn roppen heard, sûnder dat der in minske yn wie. Nou tinke se dat dêr noch ris ien yn fordrinke mat.
nl.verhalenbank.37787
