In tsjoenster foroare har yn in kat.
Hja koe fleane op in biezemstok.
nl.verhalenbank.30863
Petrus Mulder wie boer op it Wytfean. Hy wie us in kear mei hynders op 't lân oan 't ploeijen. 't Wie op 'e Dunen. Doe wienen der katten oan kom, dy fleagen by de hynders op en sieten har yn 'e moanjes. Dat de hynders hienen net in stap fierder sette kind. Petrus Mulder is werom nei hûs ta gong. Dy katten dat wienen Alle Tet en konsorten.
nl.verhalenbank.22296
Ik ha wolris heard dat ien in apel fan in tsjoenster krigen hie. Hy burch him op en doe't er him letter opite soe, hie 't in pod west.
Ik sei froeger altyd tsjin ús bern: Tink derom, as in frou jim in apel jaen wol, net opite!
nl.verhalenbank.25476
149.
Een vrouw uut 's Herembarg die op den Steenakker wone was gewend um saoves nog efkes een liter petroalie te hale veur de lamp. Oaverdag had zi'j daor gin tied veur, want dan mos ter gepraot worre. Op een kier kwam ze daorbi'j een gees tege (een paoter met een lamp ien de hand), die eur volge tot onder aan de Wallebult. Toe ze dat 's anderendaags aan...
nl.verhalenbank.22509
De berwolf, die veranderde in een hond..., dat ie in de huid van een hond kroop.
nl.verhalenbank.125602
Baeije (de tsjoenster) har suster hie in feint. Dat wie Durk fan Sibe Tieke. Mar dy suster fan Baeije wie ek in tsjoenster. Sy siet njonken Durk yn in pânse. Ek us in kear, doe wie hja wer fuort, doe hie der in klok mei pykjes om him hinne roan. Doe hie se har dêr yn foroare. Har mem wie ek in tsjoenster. 't Wie in echt tsjoensterslaech.
nl.verhalenbank.17503
To Lúnjeberd wennen twa dochters fan in skipper, dy't mei turf farde. Hja foroaren har nachts yn douwen en fleagen nei de klaei ta. Dêr learden se it tsjoenen. Yn 'e moarn kamen se wer thús.
Al gau wie 't sa fier, doe koenen se de molke helje út ruskepôllen.
nl.verhalenbank.21924
Ien krige hjir in apel fan in âld minske. Dy waerd fuort net opiten, mar weilein. Doe't se him opite soenen, wie 't in pod. Dat âld minske, dêr't dy apel fan wie, wie in tsjoenster.
nl.verhalenbank.29788
Brante Willemke wie ek in tsjoenster. Op in kear, doe wie der in famke, dat krige in hiele moaije grouwe apel fan Willemke. It wie sa'n moaije apel, hja poetste him glêd, dat it bigreate har om him fuort op to iten. Hja lei him yn 'e kast del.
In pear dagen letter soe se de apel krije en him skile.
Mar doe wie de apel fuort en der siet in grouwe pod yn 'e...
nl.verhalenbank.29749
Tsjoensters koenen har foroarje yn hinnen, hounen, katten en skiep.
nl.verhalenbank.16931
In apel dy't men fan in tsjoenster krige, foroare yn in pod.
nl.verhalenbank.22337
De weerwolf dat was een zwarte hond. Bij Scherpenzeel is 't Spokebos.
Daar zatte ze altijd, daar hebbe ze de asem van de weerwolf
gehoord. Zulke dingen werden verteld, bepaalde mensen zouden in
een weerwolf veranderen.
nl.verhalenbank.126390
Alde Rikele Myt - ek faek Mytsje-muoi neamd - wie ek in tsjoenster. Dy wenne op 'e Skieding. Jouns wie se altyd op in paed. Dan foroare se har yn in kat.
Op in kear kaem se sa ris wer by minsken. Mar de man hie har yn 'e rekken en sei: "'k Sil dy wol helpe."
Doe sloech er in spiker yn 'e ein fan in stok.
"As se nou wer komt, dan krijt se der fan", sei er....
nl.verhalenbank.32011
Us mem krige in pop. Hja krige de molke fan Wigers Wyts. Dy molke krige de pop. Op in kear hie se wer molke helle en even letter soe se dêr guon fan oan 'e pop jaen. Mar doe wie 't gjin molke mear, 't wie in tsyske.
Alde Lolk wie by ús mem. Mem liet it Lolk sjen.
"Dit soe de pop ha", sei se.
Doe sei Lolk: "Dû mast noait wer molke fan Wigers Wyts ha, hwant...
nl.verhalenbank.29752
In tsjoenster kin har yn in kat foroarje. Hjir op dit eintsje, it Sikkema-hûs in eintsje foarby - foar in meubelsaek oer, hat ek in tsjoenster wenne. Dat wie Piters Willemke. Dy kaem as in kat samar by in oar ta de huzen yn. As hja der op út wie, sei har man Piter: "Der leit wer in pânse op bêd." De pânse liet se altyd thús achter.
Se neamden Willemke...
nl.verhalenbank.29780
Piters Willemke koe tsjoene. Hja fleach op 'e biezemstok troch de loft.
Alde Oene Kempenaar wie ek in tsjoenster. As hy der op út soe, rolle hy himsels earst yn elkoar, dan wie 't in koepânse.
En hy rolle syn wiif yn in kattefel.
nl.verhalenbank.29569
Yn 'e Houtigehage wienen twa froulju by elkoar to praten. De iene hie in koeke meinom. It minske dêr't se to praten wie, traktearre dêrfan.
Foar harsels snie se in stik ôf mei noch in hiel lyts stikje. Dat lytse stikje iet se op. It greate stik die se tomûk yn in slútkoer, dy't oan 'e souder hong.
"Hwat ha jo jou koeke gau op", sei it minske, dat dêr to...
nl.verhalenbank.20099
Tsjoensters foroarje har yn katten en as katten hâlde se wolris in forgadering. Sy fleane op biezemstokken troch de loft.
nl.verhalenbank.25477
Yn Feanwâldsterwâl moesten twa famkes ris foar har mem nei in winkeltsje om boadskippen. 't Wie in âlde frou dy't dat winkeltsje der op nei hâldde. Dat minske mocht it jongste famke wol lije, mar it âldste net. Hja sei: Myn suertsjes binne op, mar hjir hastû in apel fan my. Doe krige it âldste famke in hiele moaije apel fan har. Doe't se dêr mei thúskaem...
nl.verhalenbank.31049
In tsjoenster koe har yn in kat foroarje.
nl.verhalenbank.30373
