Tsjoensters kunnen haar in alles feranderen.
nl.verhalenbank.24281
Fan in tsjoenster mochten wy neat opite, hwant dan krigen wy in pod yn 'e mage, waerd der sein.
nl.verhalenbank.29822
Ik ha wolris heard dat, as men in apel krijt fan in tsjoenster en dy biwarret men, dat it dan in pod wurdt.
nl.verhalenbank.25367
Stammerige Harm wenne oan 't Wyldpaed by de Swâdde. Hy gong foar in tsjoenster troch. Hy koe him yn in kat foroarje, seinen se. Soune dieren makke er siik. Hy hie in wikseldaelder.
nl.verhalenbank.22683
As in tsjoenster har foroare hat yn in hazze of sa dan kin men har allinne mar reitsje mei in sulveren kûgel, wurdt der sein.
nl.verhalenbank.25372
By Harm v.d. Berg, hjir oerdwars, forskynde in fremde kat. Doe't Harm it dier gewaer woarde, joech er dy kat in opdonder. Doe hie der de oare deis in frommes west, dy hie hwat oan 'e hals mankeard. 't Wie in frommes út dizze buert. 't Wie in tsjoenster.
nl.verhalenbank.29539
Alde Sjoerde Ael wie in suster fan Stammerige Harm. Dy koe har yn in kat foroarje.
It is hjir ris gebeurd dat ien in kat op in joun in goeije opdonder joech. Doe wie der de oare deis in âld-wiif kreupel.
nl.verhalenbank.29821
It gebeurde nou en dan dat katten meielkoar in forgadering hâldden. Dêr waerd by psalmsong, seinen se.
Der waerden dan plannen bisprutsen.
nl.verhalenbank.29825
Yn 'e Westerein wenne ek in minske, dat tsjoene koe. Us mem hie bisite, hja sieten togearre as froulju to praten; tafallich hienen se it oer dy tsjoenster. Doe gong de doar iepen en dêr stie se, de tsjoenster. Mem har bisite sei: "Wy hienen 't krekt oer dy. Dû kinst tsjoene." Hja waerd lulk en gong der út. Doe't se goed en wol bûtendoar wie, stie der in...
nl.verhalenbank.32340
By 't spoar woonde in frou, dy kon haar feranderen in een hond. Se kwam door 't sleutelgat in hûs. Douwe Baeije had een suster, die was in ferkeerde handen.
As dy frou by 't spoar op bed lag, dan was de siel der út. It lichum lag, maar de geest was weg.
Douwe Baeije har zuster is storven. Dy het se doodtsjoend.
De buren van de lu die 't famke ferloren...
nl.verhalenbank.24280
Myn skoanheit hat forkearing hawn mei in faem yn Kûkherne. Dat wie in tsjoenster. Hja hie har âlden forlern en wenne allinne op in boerespul.
Myn skoanheit en hja sieten dy jouns in skoftsje yn 't bûthús - dat wie doe sa de gewoante - en hja praetten hwat en sa, en sa waerd it stadichoan letter. Doe't it in eintsje yn 'e nacht op wie, tocht skoanheit:...
nl.verhalenbank.25181
Yn 'e foarige ieu roan in man fan Koaten nei Koatstertille. Doe seach er by de plaets njonken de tsjintwurdige tsjerke by de ligusterhage in keardel stean. Wylst er tichterby kom, woarde de keardel lytser. Der kom in ljochte walmreek en de keardel foroare yn in bern. Doe kom der noch us sa'n ljochte walmreek en doe woarde it bern in houn mei de sturt op...
nl.verhalenbank.15724
Dat werd ok gezegd, as je een appel van een toverheks opat, dan werd 't
na verloop van een dag of wat een pad.
nl.verhalenbank.126559
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden.
Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Ik wie al troud en ik wenne hjir in eintsje fandinne oan 'e reed. Ik hie op in jountyd nei de Triemen ta west, nei myn swager om in pear lammen dy't ik fan him kocht hie. Ik mocht froeger graech hwat handelje. Ik gong wer nei hûs en kom op 'e reed, doe wie 't yn 'e nacht, om sa'n ûre of alve, tolve.
Oan dizze kant fan 't hûs wie in krimpe. Doe't ik dêr...
nl.verhalenbank.24708
Tsjoensters koenen har foroarje yn hinnen, hounen, katten en skiep.
nl.verhalenbank.16931
In apel dy't men fan in tsjoenster krige, foroare yn in pod.
nl.verhalenbank.22337
De weerwolf dat was een zwarte hond. Bij Scherpenzeel is 't Spokebos.
Daar zatte ze altijd, daar hebbe ze de asem van de weerwolf
gehoord. Zulke dingen werden verteld, bepaalde mensen zouden in
een weerwolf veranderen.
nl.verhalenbank.126390
Der wienen ek twa skoalfamkes, dy rounen altyd by Brante Willemke oer 't hiem. Doe joech Willemke ien fan dy famkes ek ris in grouwe apel. Dat famke biwarre dy apel, se iet him net op. Hja lei him yn 't laed fan in kastje.
Op in dei, doe't it thédrinkerstiid wie, soe se de apel dêr wei krije, mar doe wie 't in grouwe pod.
As 't famke dy apel fuort opiten...
nl.verhalenbank.29750
In tsjoenster koe har yn in kat foroarje.
nl.verhalenbank.30373
