Der wienen us guon by Rikele Myt troch de hage krûpt om yn 't hôf to kommen. Der siet in gat yn 'e hage. 't Wie jongfolk, se woenen ta de apels.
Doe't se de bûsen fol hienen, en wer fuort woenen, koenen se noait it gat yn 'e hage wer fine. Sy ha der wol in ûre nei socht. Op 't lêst joegen se 't oer.
"As wy de apels nou ris weigoaije", sei der ien fan har....
nl.verhalenbank.25989
Ienkear haw ik in pleachbeest by my hawn. 't Like op in swarte kat. Us mem gong altyd nei de feestjes mei de koekjestromp. Op in kear kom ik mei har werom fan De Pein. 't Wie ljochtmoannewaer. Doe wie der in swart beest achter ús, net greater as in kat. 't Bleau ús hyltyd mar folgjen en 't wie flakbij. Ik skopte der op. Mar 't bleau by ús. In hiel ein hat...
nl.verhalenbank.27146
In nicht fan mij hat in Eestrum woond. Sy woonde doar in in huuske, doar was in olle man formoard. Se sei:
"Doar is in plak op 'e muur, doar sit it bloed noch op, en dat kan er nooit uut. Noait, moar dan ook noait!"
nl.verhalenbank.26338
Se seinen froeger algemien: noait midden op 'e wei rinne, hwant der kin ris in lykstaesje oankomme dy't men net sjocht. Dan wurde jo samar oan kant reage.
nl.verhalenbank.27998
De bijen sjong yn 'e krystnacht.
As de bijker forstjert forset men de kuorren.
nl.verhalenbank.27032
In Lukaswolde, gemeente Grotegast, woonde een frou, die zei al een dag of wat van teforen: die en die wordt dan en dan begraven. 't Kwam altijd uit. Ze was mei de helm geboaren.
nl.verhalenbank.37989
Sy dienen froeger hjir altyd duveldrek ûnder 'e drompel, dan koe de tsjoenster net yn 'e hûs komme.
nl.verhalenbank.27542
Us beppe kom op in nacht om in ûre of ien kjel út bêd wei.
't Wie allegear gedinder en lûd, 't hûs hie der fan skodde.
De oare deis sei se: "Nou komt hjir in tram of in trein lâns. Ik ha der klear de lûden fan heard.
Letter is de tram dêr kom.
nl.verhalenbank.26890
Frijmitselders sette har namme mei bloed wylst se achter dikke muorren sitte. Hja krije altyd jild. Sy ha in wikseldaelder. It opperwezen matte se ôfsweare en de duvel matte se oannimme.
nl.verhalenbank.19492
As de tsjerne bitsjoend wie gongen se nei de duvelbander. Sy krigen guod fan him, dat woarde yn 'e tsjerne goaid.
nl.verhalenbank.27540
Ik wie sa'n fjirtsjin jier âld. Myn âlde omke wenne by ús yn. Hy krige longontsteking en dêr is er ek oan stoarn. Ik wie allinne by him. Heit en mem wienen dea.
Omke woe de jouns fan bêd ôf en hy wie in dikke, sterke âld-keardel. Hy wie fiifensawntich jier. Ik koe him net keare en hy moest op bêd bliuwe. Doe gong ik der út om myn buorman Gerrit Smit op to...
nl.verhalenbank.26892
Mijn moeder en in nicht fan hoar die woaren is met anderen te flaechsteppen bij een boer in Zoutkamp. Het was niet één boer, moar it woaren twee frijgesellen met een frijgesellenmeid.
Op een morgen sei die nicht tegen mem: "Ik he fannacht een klein kind hoord. Een heel fyn gelút. 't Kwam uut 'e goal. Hestou niks hoord?" sei se tegen mem.
"Né", sei mem....
nl.verhalenbank.26879
Ik ha op in oavend noar Nynke west, mien dochter. Se woonde oan de Drachtster weg. Noast hoar stond noch in huus en doar noast woonde myn seun Sytse.
Toen ik doar sat kwam der ook in broer fan hoar man, in frijgesel. Wij soaten rustig to proatn.
Auke, die frijgesel goat fot en even loater goa ik ook fot.
Ik ging al gau noar bêdde. Ik droomde:
Ik droomde,...
nl.verhalenbank.27030
Alde Sweitse Oldenburger wenne by in poel. Syn wiif wie stoarn. Alle kearen nachts tolve ûre roan se nei har dea om 'e poel hinne. Dan kom se by Sweitse op 'e strjitte en dan gong se yn 't finsterbank sitten. Sy koe de rêst net fine.
Sweitse hie syn wiif hiel min bihandele. Dêrtroch seach er har altyd.
nl.verhalenbank.38689
Doe't mem mei ús heit trouwe soe, kom beppe us in kear by har en doe woe se ús mem in ûngeboaren bernehantsje mei jaen.
Mem woarde lulk en sei tsjin har: "Ast dàt dochste, traepje 'k dy mei dat ding fan 't hiem ôf!"
nl.verhalenbank.27178
Yn Lukaswolde spoeke in swart hynder by Willem de Klein. Guon ha 't dêr wolris sjoen.
nl.verhalenbank.27150
Ik haw wolris heard dat reuzen de kanalen groeven mei heale preammen.
nl.verhalenbank.27144
Bleeker fan Surhústerfean hie in âld houn. Dy spûkgûlde altyd as der in minske stjerre soe. Nachts seach dat beest it blykber.
nl.verhalenbank.31915
As minsken fan luzen drome dan komme se yn 'e earmoed to sitten.
nl.verhalenbank.25974
Tsjinoer it hûs fan Japik Kuipers stie nòch in hûs. Dêr wenne IJe de Vries yn. Myn âldste suster wie dêr alris to helpen. Doe soe mem dêr ek hinne, hwat letter op 'e dei. Hja wie sahwat oan 'e Wilhelmina-hoeve ta.
Mem wie noait bang, hwant mem sei: "Ik haw in rein geweten, dan kin der my neat gebeure."
Doe kom der in swart ding op har ta. 't Wie hiel...
nl.verhalenbank.25948
