Ook heb ik wel eens horen vertellen dat de karn niet af kon gaan, maar hoe dat in mekaar zat weet ik niet meer.
nl.verhalenbank.43274
Toovenaars.
Je kon de zwarte kunst ook leeren; dan moest je o.a. op een bijbel, waar een sleutel op lag, een eed afleggen, dat je niet in de bijbel geloofde, en er nooit meer in zou lezen.
nl.verhalenbank.39078
Ik heb wel eens horen vertellen, dat er een ouwe boer langs de Vlist liep, zo ongeveer bij de Bachtenaar (1). D'r was niks te merken van een warrelwind (2), want de zon (3) scheen niet. Ineens werd het water opgeslagen. Er stond een wezen uit het water op, een soort donker beest, als een olifant zo groot.
(1) de wipwatermolen vlak bij de kleine dorpskom...
nl.verhalenbank.47235
'Allerdomst bijgeloof. Uit Haarlemmermeer wordt gemeld, dat daar een oude vrouw sedert jaren als tooverkol gevreesd, haar macht weder heeft doen gelden en twee gezinnen betoverde. Verschrikkelijke dingen worden daaromtrent verhaald. Op rand van sommigen is [dez?]en er thans op uit een pikzwarte kip te krijgen, die, levend gebraden, den kwaden geesten moet...
nl.verhalenbank.42813
De "dikke Linde" te Vlierzele
Te Vlierzele, wijk "Bussegem", staat eene oude en vermaarde linde, "de dikke linde" genaamd, bekend in den ganschen omtrek als de vergaderplaats van tooveressen, spooken, enz. Gaat men er zeven keeren rond, zoo beweren de oude lieden, en zegt men dan telkens: "hebt ge mij niet, pak mij", dan verschijnt er een veulen. Men zegt...
nl.verhalenbank.10795
Gypnissen
Te Oordegem, wijk "Kluise", op de plaats genoemd "Het Beggelken", stond eertijds een kasteel. Het werd opgebouwd in éenen nacht, en 's morgends verdween het; — zoo spreken de oude lieden.
Daar woonden de Gypnissen, eene soort van kleine, wondere vrouwkens.
Was er iets te wasschen in eenig huis, dan zetten de bewoners den wasch des avonds...
nl.verhalenbank.10733
Oud-Vossemeer
M’n vrouwes vader werkte mie mensen uut Sint-Annaland enne di was ’t er êên, die wekte z’n kammeraas as ze ni d’r werk mosse. Mae as sulder op ’t land kwaeme, dan zat ie d’r a. Enne ie zei, dat ‘n ’t wete wou, dat ’n overal d’n oppersten in was, in ’t tôôvere, weet je. En ie zei: “Dan zèn ze da m’n vader op St. Annaland weunt, mae ie zit in...
nl.verhalenbank.46462
Alle Tet sutele mei fisk, mar dy't guon fan har kochten koe dêr rare gefolgen fan ûnderfine. Hwant der siet altyd libben guod yn 'e fisk fan Tet. Der sieten dieren yn. Dêr koe Tet de minsken mei bitsjoene.
As Tet kom, dan struiden se duveldrek ûnder 'e drompel. Dan koe se der net oer komme.
Doe't Tet stoarn wie, hie 't in dweil west. 't Mat freeslik like ha.
nl.verhalenbank.25348
Ook elders is dat tooverboek waarvan men zich niet kan ontdoen natuurlijk bekend. Ik vermeld hier alleen hoe iemand in de Neder-Betuwe, die met de zwarte kunst omging en van het boek waaruit hij het geleerd had weer bevrijd wilde zijn, daarin op de volgende wijze slaagde. Hij liet het als een kerkboek binden en er mooie knippen aan maken, en gaf toen...
nl.verhalenbank.35038
De hond van 's Graven-Wezel
Te 's Graven-Wezel woonde in vroeger tijd een man, die eenen grooten zwarten hond bezat, welke hem zeer getrouw was. De man overleed, en zie, elken nacht brak zijn hond los, en snelde naar het kerkhof, waar hij tot 's morgends toe op het graf zijns meesters jankte en huilde.
Weldra wist iedereen op het dorp, wat er gaande was....
nl.verhalenbank.10719
Op un andere keer was un boereknecht mit un tuug paeren op stap. In de buurte van Merjaen bleve de paerden inééns stae. Toe de knecht gieng kieke oe dat kwam, zag ’n un dulve dwars deur de wegt. Ie docht inééns an de vrouwe van van Damme, die a tôôvere kon.
nl.verhalenbank.46482
Op een avond in het jaar 1535 zat de Amsterdamse dienstbode Meyns Cornelis van Purmerend rustig bij de haard te breien. Meneer en mevrouw waren uit; het was doodstil in huis. Plotseling ging de deur open en twaalf katten renden naar binnen en begonnen poot aan poot een rondedans om het meisje heen. Verstijfd van schrik bleef ze op haar stoel zitten totdat...
nl.verhalenbank.125695
In Genne was een oude vrouw die kon toveren. Jan Boers was er op nieuwjaarsdag geweest en had er een borrel gedronken. Zijn vrienden zeiden: "Jongen, dan ben je betoverd. Je moet flink zweten, dan gaat het weg." Toen had Jan Boers net zo lang hard gelopen, tot hij doornat van het zweet was en van de betovering had hij geen hinder.
nl.verhalenbank.13423
Dan moes je door 't land en daor kwam zo'n kat bij 'm en daor schupte die naor en d'r kwamme d'r steeds meer en ene zeede: "Schup nou nog is?" En dat dee tie. En na een pooske kon die nie meer wijer van de katte.
nl.verhalenbank.72725
Poortvliet
Op “Pauluswerf”, een ofstie onder Poovliet werkte een knecht, een Braeber. Bie ’t peeënrien ni de kaaie, praat’n ie onderweg nog a ’s mit een ouwe vrouwe, die a kon ekse. Op ’n keer dat ’n wee onderweg was mit een voer peeën en toen a ‘t ’n verbie een viever kwam daer a vee waeter in stieng, wier ’t ‘n ineens mit ’t hêêle zootje in die viever...
nl.verhalenbank.46470
Op Merjaen spookte ’t ok dikkels. Achter de mole stieng un stolpe in di woonde Bram van Westenbrugge. Ast dan donker was en ze kwaeme uut de schure dan zaege ze lichtjes op ’n ôôp mi knozzen, in as ze di ni toe gienge dan gieng dat lichtje weg.
Ok è ze dikkels lichtjes ezie op ’t einde van de wieken van de mole. D’r was dan gin mèns mir op de mole.
Dat...
nl.verhalenbank.46479
De duivel en de menschen.
In den tijd van Karel V leefde er een beroemde toovenaar, Didens. Deze nam zich voor, door middel van zijn tooverkunst, alle schatten die begraven lagen langs de kusten van Holland en Zeeland en in het Kanaal aan het daglicht te brengen.
Nadat hij het plan aan drie van zijn vrienden had voorgeslagen, gingen ze gezamenlijk naar...
nl.verhalenbank.39104
In 't Kuilenburgse Veld, een man uit Schoonrewoerd heb me daar veel over verteld. D'r woonde een ouwe vrouw in 't Kuilenburgse Veld, hoe heette ze ok weer. Dat was A. K. En de boeremense ginge naar de mart in Kuilenburg en dan zatte ze op die boerewage zo'n man en vrouwen dan ging ineens die boerewage van de weg af.
nl.verhalenbank.72797
In Brakel, daar woonde de toverheks. D'r woonde een vrouwke uit Brakel in Woudrichem. M'n zwager, die ree met een oliekarreke. Dan dorst ie nooit, nooit langs dat huis waar die heks woonde. Dan liet ie een ander dat oliekarreke d'r voorbij rije.
nl.verhalenbank.72813
Een verenkrans in het hoofdkussen, ja, een ouwe vrouwe naast me, ze zeje die was betoverd en d'r zat een verekrans in d'r hoofdkusse. D't zatte haantjies en kippies bij.
nl.verhalenbank.125731
