26,868 datasets found
Organizations: Meertens Institute Dutch Keywords: toverij Place of Narration: Hulhuizen
As ge bé’j de pas ien Hulhuze soaves de wei iengieng, kos ge d’r nie mer uutkomme. Ge mos dan den hele nach rond lope dwoale tot ’t smèrs lich wier.
nl.verhalenbank.49728
D’r ston ’n huus ien braand ien Hulhuze. Den braand was bé’j Gradus Wegh, den burman van de grote boederé’j de Munnikhof van Van Gendt, onder on den diek, bé’j den afweg. ’t Huus van Gradus Wegh ston boven on den diek en aan den aandre kant van den diek. De wiend kwam over de Woal en ston ien de richting van de boerderé’j. De vonke sloegen ’r al op....
nl.verhalenbank.49700
Op Burkesdam ien Hulhuze tussen den diek en ’t Hof, zat vroeger soaves duk ’n heuske. Da zèje ze tenminste. Da ding kos ge nooit kriege. ’t Liep ow egol vör de vuut. En as g’er dan overhèr wou stappe, wier ’t drek grotter. De gebruurs Derks, die op ’t Hof wonde en tien joar ouwer ware as ik, durfde soaves beslis nie over den dam hèr. En zeker nie, as ze...
nl.verhalenbank.49673
In Hulhuze gebeurdenet, dat zon kjel soaves onder ’n boom gieng stoan. Snachs as de klok twoalf sloeg, viel dan ’t vel op ’m en hé’j veraanderde ien ’n werwolf. En dan kontie d’r op uut goan. Smèrs vörda ’t lich wier, giengtie wer onder den boom stoan. En dan nomen ze ’m het vel wer af. En kos ie nor huus goan.
nl.verhalenbank.49659
Ien ’n schuur bé’j de wèrf* spoktenet vroeger. D’r wier lève gemak. De boel wier ten onderste bove gegooid. Da gebeurde ’s nachs. D’r was dan duk grote herrie. Ze vroegen de pestoor um de schuur te wijje. Die deej da. En toe was ’t vör altied afgelope. *scheepswerf in de buurtschap Hulhuizen
nl.verhalenbank.49637
D’r brien ’n keer Den Ouwen Dollen Hoed af, ’n herberg in Hulhuze. Inkele dage van teveure hadden ze ’t vuur al over ’t dak zien lope.
nl.verhalenbank.49696
Da gebeurde vroeger nog al veul in Hulhuze. Snachs um twoalf uur was ’t soms druk on de Woal. Wat stromend woater is bes vör uutwendige ziekte van mins en dier. ’t Is zuver en zach.
nl.verhalenbank.49694
In Hulhuze is ’t ’n keer gebeurd, da iemes zon werwolf met de greep achternoa gooide en ’m ok goed rakte. Den aandere mèr hörde ze toe, dat “die en die” op bed lag me gètjes in zien rug. En juus van hum hadde ze altied gedoch - en ok wel gezeid - dattie ’n werwolf was.
nl.verhalenbank.49657
Myn omke sei altyd tsjin Binne: "Ik warskôgje dy ast my hwat dochste, hwant dan slach ik dy dea." Dan sei Binne: "Ik doch dy neat."
nl.verhalenbank.38072
As ien bitsjoend is, mat men him nei de teannen sjen. Dan sit dêr skimmel tusken.
nl.verhalenbank.28840
As men trije kear achterelkoar 'ja' seit, dan is men bitsjoend.
nl.verhalenbank.29747
Hindrik Mulder syn mem to Houtigehage oan 'e wyk wie in tsjoenster. Sjut, de mem fan Siis Veenstra, wie ek in tsjoenster. (Langewyk)
nl.verhalenbank.33326
Ielke Snipel fan Boelensloane koe soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte.
nl.verhalenbank.36074
As it froeger net tsjernje woe, dan wie de tsjerne bitsjoend.
nl.verhalenbank.27747
Op in kear kaem stammerige Harm my tsjin op 't paed nei de Swadde. "Sake," sei er, "hwat bistû meger. Sake, hwat bistû bleek." Ik hie pine yn 'e bek en sei tsjin him: "Ast my nou ha wolst, snij ik dy fuort de strôtte troch." En dat miende ik ek. Ik sei: Ik lit my net troch dy bitsjoene. Doe sei er: "Ik doch dy neat."
nl.verhalenbank.16995
Hjir hat in man bitsjoend west, dat wie in soan fan Sytse Hanne. Mar hoe't dat gien is wit ik net.
nl.verhalenbank.30538
As Mike Ruerd en Hindrik Ophuis by 't lân lâns gongen, koe 't fé net yn 't lân bliuwe.
nl.verhalenbank.16886
Op Feanwâldsterwâl, fortelde myn man, mat froeger in sekere Jehannes Meerstra wenne ha, dy koe mear as in oar. Dy koe elkenien samar stean litte, as er dat woe. It is us gebeurd, doe soe ien oer de barte, dy't oer de feart lei. "As ik wol," sei Jehannes, "komstû net oer 't bartsje." Doe koe dyselde der net oer komme.
nl.verhalenbank.22739
Jehannes Meerstra sette minsken fêst, as er dat woe.
nl.verhalenbank.31022
By dokter Bontekoe yn Hurdegaryp wie in hekke, dy't altyd fansels wer iepengong as men him sluten hie.
nl.verhalenbank.15779