Oud-Vossemeer
M’n vrouwes vader werkte mie mensen uut Sint-Annaland enne di was ’t er êên, die wekte z’n kammeraas as ze ni d’r werk mosse. Mae as sulder op ’t land kwaeme, dan zat ie d’r a. Enne ie zei, dat ‘n ’t wete wou, dat ’n overal d’n oppersten in was, in ’t tôôvere, weet je. En ie zei: “Dan zèn ze da m’n vader op St. Annaland weunt, mae ie zit in...
nl.verhalenbank.46462
E: In n biebel steet toch ok wa in, dat de geestelikheid dee krig toch ok wa de macht um duwels oet te drievn, ja dee macht kriegt ze ok.
Dochter: Ja en no ja, ik verget nooit, dat da'w n keer bie tante Hanna, dat oom Herman n keer zea, oons Hanna zöt der mangs oet, et is mangs heelmoal vot en toe, no ja, toe brein ik dat almoal an mekaar en doe deank ik,...
nl.verhalenbank.128617
'Allerdomst bijgeloof. Uit Haarlemmermeer wordt gemeld, dat daar een oude vrouw sedert jaren als tooverkol gevreesd, haar macht weder heeft doen gelden en twee gezinnen betoverde. Verschrikkelijke dingen worden daaromtrent verhaald. Op rand van sommigen is [dez?]en er thans op uit een pikzwarte kip te krijgen, die, levend gebraden, den kwaden geesten moet...
nl.verhalenbank.42813
I. De duivel
1. Zijn U verhalen bekend over mensen, die de duivel gezien hebben of omgang met hem hebben gehad (met hem gedanst hebben, met hem kaart hebben gespeeld), of kent U andere verhalen, waarin de duivel een rol speelt?
Gelieve elk verhaal te noteren op een afzonderlijk blad papier en in elk verhaal duidelijk aan te duiden hoe de duivel...
nl.verhalenbank.127291
I. De duivel
3. Kan hij ook wel de gestalte van een dier aannemen? Zo ja, van welk (bok, kater, hond, spin, vlieg enz.)?
Vroeger werd er wel verteld dat zekere vrouw van de duivel bezeten was en zich in een kat veranderen kon en dan de mensen betoveren kon.
nl.verhalenbank.127334
Op un andere keer was un boereknecht mit un tuug paeren op stap. In de buurte van Merjaen bleve de paerden inééns stae. Toe de knecht gieng kieke oe dat kwam, zag ’n un dulve dwars deur de wegt. Ie docht inééns an de vrouwe van van Damme, die a tôôvere kon.
nl.verhalenbank.46482
Tante Ka was bienêê oaltied op de pastorie, toen à se nog zôô’n klein misje was. Zie was sot op de pastoor en de pastoor op eur. En zôô mocht se ok oaltied mie s’n mee à t’n ergest nî toe goeng.
Natuurlijk kwiem t’n ok dikkels op ’s-Gravenpolder. Dî weunden onder an de Lensjesdiek (= Lenshoeksdijk) d’r êêjn, die à de wielen van de karre of kus litte...
nl.verhalenbank.46418
Zonnemaire
Dir aa je Betje van ’t Veer. Ze woonde kort bie de hâêven. Op ’n keer motte d’r stêênen gemend worre voe d’n burgemêêster. Betje stieng op d’n diek toen d’eerste waegen kwam. Ze zei tegen d’n knecht, die der op zat: “Mo je stenen menne?” “Jaet,”, zei de knecht, “wat zou dat?” Ze zei: “O, niks ôôr, ‘k vind ’t best, mae je mo toch oppasse, da...
nl.verhalenbank.46444
Sommige mènsen kunne mêêr as ik in joe, meneer. Dat glôôf ik wè. Ma dat van Laurus van Damme glôôf ik nie. Die woonde in ’t Leège land bie Merjaen. ’t Was vies in vuul volk, aolemaele op d’r eige. Di bin d’r die zegge da z’n vroùwe kon tôôvere, ma zelf kan ‘n ’t ōk. Op ’n keer ei Laurus z’n buurman betôôverd. Da gieng zò: D’r most ekaernd wôre in dat wist...
nl.verhalenbank.46521
Poortvliet
Op “Pauluswerf”, een ofstie onder Poovliet werkte een knecht, een Braeber. Bie ’t peeënrien ni de kaaie, praat’n ie onderweg nog a ’s mit een ouwe vrouwe, die a kon ekse. Op ’n keer dat ’n wee onderweg was mit een voer peeën en toen a ‘t ’n verbie een viever kwam daer a vee waeter in stieng, wier ’t ‘n ineens mit ’t hêêle zootje in die viever...
nl.verhalenbank.46470
Op Merjaen spookte ’t ok dikkels. Achter de mole stieng un stolpe in di woonde Bram van Westenbrugge. Ast dan donker was en ze kwaeme uut de schure dan zaege ze lichtjes op ’n ôôp mi knozzen, in as ze di ni toe gienge dan gieng dat lichtje weg.
Ok è ze dikkels lichtjes ezie op ’t einde van de wieken van de mole. D’r was dan gin mèns mir op de mole.
Dat...
nl.verhalenbank.46479
't Teuve(r)n en be(h)eks'n is in vrogger dààg'n slim ewest. Now (h)eur'ie d'r niet mee(r) zoo van, ma(r) 't gebeu(r)t toch nog wel. Mar de mèèns'n dorv'n 't niet mee(r) te ve'tell'n. Een jaor of twintug, dartug eleed'n was t'r bi-j oons in de buu(r)te een dee(r)ntien en dàt was ziek. Dat was ekom'm deur 'n laandlooper, die 'ad 'eur beteuve(r)d. Was moss'n...
nl.verhalenbank.34863
Toveren is een kunst, maar toch waren er in Zeeland mensen, die deze kunst verstonden. Vooral schaapsherder, die de hele dag de tijd hadden om toverboeken te bestuderen, konden meer dan rech toe, recht aan.
Een boer van Sint Anna ter Muiden had zo'n scheper in dienst. Andere schaapsherder hielden netjes de dijkwegen en zouden het niet gewaagd hebben in de...
nl.verhalenbank.49094
In Brakel, daar woonde de toverheks. D'r woonde een vrouwke uit Brakel in Woudrichem. M'n zwager, die ree met een oliekarreke. Dan dorst ie nooit, nooit langs dat huis waar die heks woonde. Dan liet ie een ander dat oliekarreke d'r voorbij rije.
nl.verhalenbank.72813
En d'r was ne man, die ha zo veul praots en een andere man zee: "We ,zulle is een slot op oewen mond zette!" En toen hij dee z'n hand naar de mond van die man. En toen kon die niks meer zegge.
nl.verhalenbank.72742
Zwarte katte, daar konde ze mee tovere. Die zatte op de schoer van hekse.
nl.verhalenbank.72633
Ja, en dat was die zelfde toverheks, d'r woonde hier vroeger een ouwe boer, hij gaat naar z'n land toe in de Vlist en inene valt ie zo maar in het water. Door dat wijf. Ze komp naar buite toe. "Ben je nog nat?" vraagt ze mit een heel lief stemmegie. ,Ja, krengeslag, dat is jouw kunst!", zee die boer.
nl.verhalenbank.72630
M'n moeder, die kwam van de Hoge Vart. En daar was d'r ok ene, een toverheks. Een paerd moesse ze tuige. En da paerd was zo onwillig, da ging ligge. En maor er op ransele. En da paerd bleefligge. En d'r kwam ne toverheks an. Ze zee: "Moette da dier nou toch zo ransele!" En toen zee ze: "Kom maar, kom maar". En da paerd da stond zo op.
nl.verhalenbank.72737
Dat werd wel gezegd: die kat is betoverd.
nl.verhalenbank.125792
Zonnemaire
Di woonde vroeger ene Jewanna Hoeke, ’n zuster van ’n grôôten boer, Daan Hoeke. Die kon ok tôôvere. Op ’n keer zou ’t er ’n uutvoerige wezen op ’t durp. Een jongen en een meisje, die tegen Jewanna tante mosse zegge, zoue d’r ok ni toe gaen.
Jewanna zei ’s mirrigs: “Motte julder ok ni die uutvoerige?” Ze zeie van ja en Jewanna zei toen: “Pas...
nl.verhalenbank.46447
