Harke en Gels fan 'e Westerein koenen soldaetsjes ta de huddobbe útkomme litte. Dy soldaetsjes marsjearden.
nl.verhalenbank.36883
Minne Ael wenne by de Swâdde. Dat wie in echte tsjoenster. Dêr wienen se allegear binaud foar. Ien dy't se bitsjoene woe, hat ris tsjin har sein: "Smoarge, âlde duvel, dû kryst my net!"
nl.verhalenbank.33680
Hy koe alle doarren iepen krije. Net in slot, dat tsjin him bistand wie.
nl.verhalenbank.29792
Fan in tsjoenster mat men noait hwat opite. Hwant dan wurdt men sels bitsjoend.
nl.verhalenbank.19451
Alde Piters Willemke wie in tsjoenster. Nachts reizge se op 'e biezemstok troch de loft. Hja foroare har soms yn in swarte kat.
nl.verhalenbank.36673
Mei tsjoenderij dienen se duveldrek ûnder 'e drompel.
nl.verhalenbank.36545
De tsjoensters lieten de pânse ek faek achter yn 't bêd. Dan wienen se der sels op út to tsjoenen. In skoansuster fan my hat ris njonken sa'n pânse op bêd lein.
nl.verhalenbank.33824
Toverboeken hite ek wol duvelboeken. De tsjoensters hienen sa'n boek.
nl.verhalenbank.19411
Yn Ljouwert wenne in man, dy koe de minsken stean litte. Dan koenen se net fan 't plak komme.
Hy koe de minsken ek dounsje litte, dat se net wer ophâlde koenen.
nl.verhalenbank.30097
As wy as bern nei Piters Willemke, de tsjoenster ta moesten, seinen wy fantofoaren gau even trije kear achterelkoar: "Né, âlde duvel, krijst my net!"
nl.verhalenbank.36340
Willemke bitsjoende ek it fé. Se woarde noait by 't fé litten, dêr wienen de lju fjûrbinaud foar.
Yn dat plaetske by 't Heideloantsje, dat ik niis neamde, dêr ha se 't fé ek al ris bitsjoend hawn. Alle beesten rekken dêr siik. Ik wyt net mear hwa't de tsjoenster wie.
nl.verhalenbank.34624
Soms soe er mei syn maten fuort. Dan hellen se him oan, mar dan lei Hanne noch op bêd. "Gean mar fuort," sei er, "ik kom jim aenst wol nei." Dan stie er in tsien k.m. fierder har op to wachtsjen.
nl.verhalenbank.36281
It gebeurde wol dat Hanne der mei syn kammeraden op út wie. It iene momint wienen syn kammeraden by him, it oare momint wie der nergens mear in Hanne to sjen. As se dan hjir of dêr hinne soenen stie er op in plak, dêr't se lâns kommen achter de ien of oare beam har op to wachtsjen.
nl.verhalenbank.36280
Yn Twizelerheide wenne in frou, dat wie in tsjoenster. Dêr doarst net ien hwat op to iten, sa bang wienen se dat se dan bitsjoend wurde soenen.
nl.verhalenbank.36275
Tsjoensters matte alle sawn jier op syn minst ien deatsjoene. Dogge se dat net, dan gean se der sels oan.
nl.verhalenbank.25433
Tsjoensters foroaren har yn swarte katten.
nl.verhalenbank.36539
Under 'e hekke fan 't lân, dêr't hynders yn roannen, hienen se froeger duveldrek lizzen. Se wienen bang dat der forkearde lju yn 't lân komme koenen dy't de hynders bitsjoene woenen.
nl.verhalenbank.36276
Imke de Jong wie in gûchelder, dy koe de minsken stean litte. Hy koe de froulju ek samar de rokken ôfsakje litte en hy koe ek soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte.
nl.verhalenbank.36666
In hekse mat om 'e sawn jier ien deatsjoene, oars giet se sels dea.
nl.verhalenbank.29810
Imke is ek al ris út 'e gefangenis weiflucht. Doe koenen se him net wer krije. Sy sieten achter him oan. Hy siet yn 't kanael en wie nergens mear to sjen. Hy wie ûnder wetter. Sy mienden dat er dea wie, doe't er yn 't wetter sprong wie en net wer boven kom.
Hondert meter fierder lei er fansiden by de wâl. Hy wie hondert meter onder wetter lâns syld.
nl.verhalenbank.25444
