Ik kwam op ’n oavend dör de eenzame loan van Bloem, woar toe de rels van de grondtrein vör de stenfabriek liepe. Ik zag dor ienens ’n zwarte man mit ’n hoge zijje op en ’n zwarte sluier um den hoed, zoals den doodonzegger vroeger altied droeg, as é’j langs de huze bé’j de minse de dood on gieng zegge. Ik kwam thuus en ik zèj: “Wie zoj er dood zien? Frits...
nl.verhalenbank.49751
Vroeger wiere de dooie begrave mitte de kar. Onder de kis kwamen ’n por buskes strooi te liggen. Dan stoekte de kis nie zo hard. As de man begrave wier en de vrouw lèfde nog, dan kwam ze neve de voerman veur op de kar zitte, op de karkis. Mar ’t gebeurde ’n keer, dat ’t pjed stil bleef stoan. Hé’j kos de kar nie trekke. Zo zwoar was ’t liek. Den dooie was...
nl.verhalenbank.49698
D’r was es iemes gestörve. Ik mos ien die tied dör ’n hekke um ien onze wei te komme. ’t Was al donkeroavend. En de kjel, die dood was, ston bé’j ’t hekke ien de wei. En hé’j had ’n buleke mee geld bé’j ’m. Dor zaten zeker de centen ien vör ’t strooj, dat ie bé’j den Boerenbond gehold had en nog nie betold. Ik mos eigelijk dör da hekke hin. Mar ik ziet...
nl.verhalenbank.49758
As ’n mins oneerlijk verkrege schatte of geld begraaf en de man stèrf, kumter ’s nachs vuur bove die plats. En bé’j da vuur stoan twee gedoantes as manne. Aj metter prot, brèke ze ou den hals. ’t Vuur is eigelijk ’t geld of de schat. Het braandt nie. Ge kunnet medde haand oprape, zonder de vingers te braande. Ien de tied toe d’r nog gin kachels ware, mos...
nl.verhalenbank.49639
Mien zuster was es mitte meid alleen thuus. Dor kwam ’n vrouw on, worvan de minse zèje, da ze deej hekse. Ze gieng achterum en woj dör de echedeur nor binnegoan. Mien zuster had ’t er nie op en vloog gaauw nor bove. En de meid gieng gaauw op te w.c. zitte. Dor zat ’n rèmke ien. En ze kos dus op te dèl kieke. Ze zag, datte vrouw binnekwam en wa op te dèl...
nl.verhalenbank.49759
Ik werkte enige tijd bij de spoorwegen op de lijn Arnhem-Nijmegen. Op ’n keer liepen er twee treinen tegen elkaar. Een zoon van onze werkbaas raakte ernstig gewond. Hij bloedde heel erg. Ik heb hem toen geholpen en direct was ’t bloeden afgelopen. Spoedig daarna is hij ter plaatse gestorven.
nl.verhalenbank.49742
’t Geet over ’n droom, die ’n vörbeduisel was. Ik was op ’n zaterdagoavend op de gewone tied, ongevèr elf uur, nor bed gegoan. Ik wier um zowat één uur wakker. Vör die tied had ik gedromd van een grote vis, die nor mien toe kwam zwemme. Ik het toe de lamp ongestoke en ’n poos gewach en zie toe wer ien sloap gevalle. Ik dromde wer over de vis. Hé’j kwam...
nl.verhalenbank.49750
Bé’j de ouwe kerk die ien den oorlog verwoes is zat op de grote vördeur on den binnenkant ’n boom um de deur af te slute. Soms was die boom er af, as Jan Joosten, den ouwe kuster, smèrs ien de kerk kwam. En d’r was niemes ien de kerk gewes, want die was nog op slot. Jan Joosten zèj dan tege mien voader: “Willem, dor kum wer gaauw ’n dooie, want ten boom...
nl.verhalenbank.49752
As ’t woater dich zit mee ies en ge hört hulpgeroep, zie dan vurzichtig. Goa nie ’t ies op. Want dan verdrinkt er en. As ’t geroep vur twoalf uur gehörd wier, gebeurde ’t ongeluk gaauw. As ’t geluid na twoalf uur kwam, dat kos ’t nog lang dure vurda ’t ongeluk gebeurde. Da was zo bij alle vörtekens.
nl.verhalenbank.50244
As ’r ’n kalf zou komme, mos ge nooit ’t hok vur ’t beesje kloar make, veurdat ’t gebore was. Moeder zèj: “Anders kan ’t bé’j ’t kalve wel es nie goed goan”.
nl.verhalenbank.50451
Dorover [dwaallichten] hemme we vroeger duk heure vertelle. Ze zèje, dat ’t kleine lichjes ware, die soaves rondzweefde, vöral langs hegge en struke. ’t Leke wel kleine vunkskes. ’t Zoue de ziele zien van kiender, die op ’t kerkhof ien ongewijde aarde begrave ware. Dus die vör ’t stèrve nie gedup ware. Die hemme gin rus en komme soaves rondzweve.
nl.verhalenbank.50162
As ’n uul kort bé’j huus ien ’n boom zat te krijse, mos ie weggejaag worre, want aanders beteikende ’t ’n ongeluk, da gaauw komme zou bijvoorbeeld ’n onverwachte dooie. As ter ’n schilderé’j dör ’t koord viel, was da ok ’n vurbeduisel. Dan koster ok wel es gaauw ’n ongeluk gebeure. ’n Hoefiezer da je von, broch geluk.
nl.verhalenbank.45251
Hendje Rikken, ik heb ’m heel goed gekend, Hendje Rikken, hé’j wonde ien de Kruusstroat, die kos vurspelle, of ter èrs ’n dooie kwam. Zo ’n dag of drie tot ’n wèk van teveure. Hé’j zèj dan: “Doar en doar kriege ze gaauw ’n dooie”. En dan kwam ’t ok uut ok.
nl.verhalenbank.50302
As de ule krijse of de honde janke, dan kumt er gaauw ’n dooie ien de buurt. Da heb ik heel duk heure vertelle.
nl.verhalenbank.50159
Er was es ’n man gestörve. Toe ze ’m gienge begrave, kwame ze mit ’t liek langs ’n dorneheg. Toe drèjde de man zien eigen um ien de kis. De minse verschrokke en ze gienge wer terug nor huus. De man lèfde nog inkele joare. En toe gieng ie wer dood, vör de twedde keer. Toe ze ’m begrave zoue, zèj zien vrouw: “Go nou nie mer langs die dorneheg op, want dan...
nl.verhalenbank.49730
Vrouw Arends op ’t Hogeveld was èrg ziek. Toe lei den hond te janke, bute vör ’t geutegat*. Ze liete de hond binne. Toe was ie stil. Toetie ekkes binne was gewes, wilde de jonges um wer bute brenge. Mar vrouw Arends zèj: “Kom mar hier, Kees. Gé’j wit wel, da’k stèrf”. Ze hemme den hond toe mar binne geloate. Al gaauwechtig gieng de vrouw dood. En ze wier...
nl.verhalenbank.49729
Vroeger waren ’r vrijmetselaars. En d’r ware twee groepe. Kwam je bé’j de rieke groep dan had je je kosje gekoch. Bé’j de twidde groep, de èrme, mos je werke. De lede van de werkgroep hadde ’n werkkamertje. Dor zate gin vensters ien. ’t Was er hardstikke duuster. En die lede krege kleine gouwe gereedschappe: ’n trufelke, ’n hamerke en ’n voegspieker. Da...
nl.verhalenbank.50250
Ze zèje vroeger: “Ien de kersnach um twoalf ure proate de pèrd”. D’r ware op ’n boerderé’j drie knechs. De kleine knech was ’n grappemaker, die de grote knech er wel es tusse noom. Op ’n kersoavend zèj tège den bouwmeister: “Nou moj toch es heure. Vannach zulle de pèrd wer gon proate”. Den bouwmeister doch: “Dor mot ik toch es meer van wete”. En hi–j...
nl.verhalenbank.49713
Ze dochte vroeger wel es, dat ’n kiend behekst was. En as ze woue wete, of er nog iets on te doen was, deje ze ’t kusse ope. Zat er een krans van vère ien, dan was ’t te loat. Ze zèje dan: “Dor is niks mer on te doen. Het kiend zal nie bèter worre. Kiek mar, d’r zit ’n krans ien ’t kussen”.
nl.verhalenbank.50409
Jan de Koater wonde dich bé’j de kerk. Op ’n keer had moeder gezeid, dat ie dood was. Want ze had zien begreffenis gezien. Wé’j zèje: “Da kan nie, want we hemmen ’m vanmèr nog gezien”. Toen zèj moeder ienens: “Kiek gund dan. Dor kumt de liekstoet on. Ze hemme de hoge huuj op”. En moeder zèj, wie er allemol bé’j ware. Ze trok ons nor ’t raam en zèj: “Kiek...
nl.verhalenbank.50378
