Ik ha wol ris heard, as in deade net meikrijt yn 'e kiste dat him takomt, dan krijt er gjin rêst. Dan oppenearret er him wer nei de dea.
nl.verhalenbank.24079
As der in skilderij delfiel, dan seiden se: "Der komt in doden." En dat komt ook út.
Wij hè 't bij ús thús had, doe fiel der in skilderij del. Doe sei myn moeke: "Daar komt wat achter wei."
De ene rouwbrief na de andere kwam. Overal kwamen de berichten weg, allemaal van familieleden.
nl.verhalenbank.24287
Wybrand Hovius fan Lutjegast fortelde my ris, yn Westerhorn by Grypskerk, tichte by 't spoar, dêr wie ris in keppel jongfolk byelkoar to jounpraten. Ien fan dy mannen swetste mar raek en sei: "Ik bin foar gjin duvel bang."
Doe seinen de oaren ûnder elkoar: "Wy sille him ris bang meitsje."
Ien fan dyselden gong de oare jouns, doe't it tsjuster wie, op in...
nl.verhalenbank.24075
Bontsje Keeke (= Knjillis Veenstra) wie mei de helm geboaren. Dy seach de bigraffenissen foarút. Hy gong dan yn 'e nacht nei 't tsjerkhôf ta, dêr woarde er hinne dreaun. Hy hat fan to foaren de bigraffenis fan syn eigen dochter sjoen, dy't fordronken is.
nl.verhalenbank.24072
Myn skoandochter har heit, Wybrand Hovius fan Lutjegast fortelde, by Faan hienen guon oan 'e kant fan 't wetter stien en doe hienen se in lûd heard: De tijd is verschenen, de man is er niet. In skoftsje letter wie der ien oanfytsen kom en dy wie dêr fordronken.
nl.verhalenbank.24066
Hier in 'e bosk (Sweagerbosk) was een man, die sag syn eigen dochter fan teforen dea. Hij was met de helm geboren en ging der 's nachts altyd af. (Knjillis Veenstra?)
nl.verhalenbank.24294
Knjillis Veenstra wie mei de helm geboaren. Dy moest der nachts wit hoe faek ôf en dan roan er soms hiele einen om lykstaesjes to sjen.
nl.verhalenbank.24895
Frijmitselders hawwe noait forlet fan jild. Se binne kûgelfrij, krekt as deselden dy't mei de helm geboaren binne.
Sa nou en dan mat der ien fan har deamakke wurde. Se komme der noait wer by wei of sy matte stjerre. Sy matte in kontrakt mei bloed ûndertekenje. Sy matte in hiele nacht yn in deadskiste lizze en dêr helje se dan fan alles mei út.
nl.verhalenbank.24083
Japik Kooistra fan Sweagerfean hie bargen yn 't hok. Boate Griet wie in lyts wyfke, dat tsjoene koe. Dy wenne njonken Japik Kooistra. Sy kom us op in moarn by him yn 't bargehok. Doe striek se de baerch oer de rêch. Doe woe de baerch noait wer frette.
nl.verhalenbank.24078
Wij woonden in Winsum. Friesland. Daar het myn man de bloedspuwing kregen. Hij was zeven en dertig jaar toen is ie overleden. Ik bleef met vier kienders sitten.
De jongste was drie jaar. 't Waren arme tiden, ik kreeg vijf gulden onderhoud.
't Was in de eerste oorlog. Daar was geen seep te krijgen. We hadden kleizeep. Wij woonden in de Kerkeburen. Doe...
nl.verhalenbank.24277
Yn Dokkum wie in húshâlding, dêr gong de frou fan út te werken. Dan paste de beppe op 'e bern. Ze hadden twee jonkjes, die werden beide bitsjoend en gingen dea. Doe kregen se weer in jonkje.
De man syn moeke was de tsjoenster, die altyd op 'e jonkjes paste. Dêr hienen sij geen erge yn.
Doe waar daar een buurfrou: "Mag ik vandaag op 't berntsje passe?"...
nl.verhalenbank.25084
As in tsjoenster binnen sawn jier tiid net ien deatsjoende, dan moest se sels dea.
nl.verhalenbank.37353
Hy fortelde it yn Eastemar. Dêr forstoar ridlik gau neitiid in kreamfrou, mar dy wie it net.
Letter forstoar der wer ien, dy wie 't ek net. Nòch letter forstoar der foar de trêdde kear ien. Ek dy wie it net. De fierde dy't kaem to forstjerren, dy wie it.
Dy wie troud mei in broer fan syn wiif. Mar dat barde earst twintich jier letter. Alles wie krektengelyk.
nl.verhalenbank.32490
Fan 'e tsjoensters moest der om 'e sawn jier ien dea, oars gong se der sels oan.
nl.verhalenbank.29506
Troude ien en 't foel forkeard út, dan seinen se: "Dy hat yn 'e swarte spegel sjoen."
Se ha yn 'e swarte spegel sjoen bitsjutte ek: dan stoar der ien; dan gebeurde der hwat dat de minsken treurich of ûngelokkich makke.
nl.verhalenbank.37376
As in houn spûkgûlt komt der fêst in sterfgefal.
nl.verhalenbank.26308
Spûkgûlde in houn, dan seinen se, dat der mei gauwens ien dea gong.
nl.verhalenbank.29523
As in houn spokgûlt dan giet der mei gauwens ien dea.
nl.verhalenbank.25361
Doe't ik njoggen jier âld wie, lei myn beppe op it stjerbêd. Mar sy koe mar net stjerre. Doe binne der buorlju kaem en dy gongen hinne en knipten har alles stikken hwat se mar oan hie. Doe stoar se.
Dy klean wienen op snein makke woarn.
nl.verhalenbank.26324
Myn omke hie in foardochter. Dat wie Romkje. Dy moest nachts alles sjen. Dy wie mei de helm geboaren. Nachts gong se der op út. Sy wist altyd hwa't der stjerre soenen.
nl.verhalenbank.25836
