Als men 's avonds iets verdachts tegenkomt, moet men er niet naar gooien, want het zijn de schimmen van iemand die gauw sterven zal, en men kan zeker wezen dat ze weerom gooien en dan is het raak.
(Zuiderwoude)
nl.verhalenbank.9257
Zijn oome Dirk van Vuure zag altijd van die doosmannetjes (doodsmannetjes): dat benne van die witte gedaantes, die gezien worden een dag of wat voor dat iemand sterft.
As er iemand stierf, dan zei Dirk: "Het verwondert me niks, want ik heb van de week weer een doosmannetje gezien."
(J. Lof)
nl.verhalenbank.9327
Nou, uwe weet nog wel dat er bij Klaas Schoon zoo veul in een huishouwe estorve benne? Wel ja, uwe heb er, meen ik, nog over egaan. Nou, de évent voordat Klaas esturve is, gong ik de werf op in toe zag ik een groot wit beest, net een scheep.
nl.verhalenbank.8800
N.N., een oude vrouw uit Zuiderwoude, lag bij een deel harer plaatsgenooten ook onder verdenking van te kunnen kollen. Zij stamde af uit een zeer zenuwachtige familie, had ectropion met traanoogen en is onder mijn behandeling aan een longlijden gestorven. Ik heb nooit iets bizonders aan haar gemerkt, maar kom straks nog op haar terug in verband met andere...
nl.verhalenbank.9432
Vrouw D. de Boer heeft een andere vrouw, die kollen kon, na haar sterven 'afgelegd'. Toen ze bij haar zuster kwam, vroeg deze of ze niets bizonders gemerkt had. Hierop werd ontkennend geantwoord en tevens gevraagd, waarom die vraag gedaan werd. Toen bleek dat het gerucht liep, dat ze zich heelemaal stukkend had gekold, zoodat het lijk met windsels en...
nl.verhalenbank.9300
MOEDER MOEST STERVEN
Bij Broek in Waterland lag het Belmermeer en daar op de dijk draaide een molen. Daarin woonde een moeder met haar dochter en omdat die dochter verkering had, kwam haar vrijer elke zondagnacht bij haar opzitten. Nu moest hij altijd voor twaalf uur de deur uit en als hij dan op de weg wandelde, liep er een kat als maar langs zijn benen...
nl.verhalenbank.12783
Een aardig voorbeeld is nog het volgende. Toen N.N. gestorven was heeft men lang moeten zoeken, vóór men personen vond, die bereid waren het lijk af te leggen. Na afloop vroeg men aan haar, die zoo stoutmoedig geweest waren, of het niet moeilijk gegaan was. Men vreesde namenlijk dat het lijk bij de behandeling uit elkaar zou vallen, daar N.N. zóóveel...
nl.verhalenbank.9456
Zoo diende ik as vrijgezel bij de moeder van Kees de Waart, die nou nog an het daaikent weunt. Ik kwam bij de maid vandeen en gong het gangetje deur, zuid an de stal. Deer zag ik opeens een vrouwmensch zitte dat zoo klagelijk zat te huilen, dat het me deur me toone heengong. Ik riep de vrouw en Kees, dat toe zoo'n opgeschote jonge was. Ze gonge mee, maar...
nl.verhalenbank.8799
Mijn zegsman sluimerde naast zijn ega. Opeens hoorde hij op het raam tikken.
"Ik geloof dat er volk is, Trui, want er wordt getikt."
"Dat hoor ik ook, Klaas, gaan ers kaaiken."
Nou ik gong, maar ik zag niks. 't Was een stikdonkere nacht: nou, baldeedigheid kon het niet wezen, want deervoor was het te laat. Wat het was, deer begrepe we niks van.
De...
nl.verhalenbank.8798
Nou, uwe weet wel, dat in de kerstnacht om twaalf uur alle water in wijn verandert. Nou was er es iemand, die had in de kroeg erg zitten zuipen en toe hem dat verteld werd, had ie gezeid: "Dat verdom ik om te gelooven. De duvel mag me nek omdraaien as het waar is."
Op kersnacht gong ie op 't water en proefde het.
Toe hoorde nie een stem die zei: "Het...
nl.verhalenbank.9330
N.N. diende bij een boer. Toen hij op een zondagavond thuis kwam, zag hij een witte gedaante, die jammerlijk zat te huilen. Hij waarschuwde den boer. Deze ging met zijn vrouw en zoon mee kijken, maar ze zagen noch hoorden iets. Toen ging N.N. weer alleen er heen en deed dezelfde waarnemingen. De boer en zijn zoon gingen toen op zijn verzoek nog eens mee....
nl.verhalenbank.9458
Op Zuiderwoude spookt het weer. Een mijner overleden patiënten, een ruwe man die altijd erg vloekte en om God noch Zijn gebod gaf, levert hem dit. Het komt omdat zijn geest geen rust kan vinden.
nl.verhalenbank.8811
Die zelfde man vertelde mij, hoe men te weten is gekomen, dat N.N. een kol was.
Toen ze alle nachten op de paarden van C.H. reed, die op de nu gesloopte oude boerenplaats gewoond heeft, gingen wij op een goeden keer onder het weivat zitten met een kaars bij ons. Toen we hoorden, dat de kol goed aan den gang was, gaven we een trap tegen het weivat; toen...
nl.verhalenbank.9461
Hij gelooft ook dat het thans heerschende mond- en klauwzeer van het vee reeds voorspeld is, en wel in Openbaringen 16:10 of 16 in verband met Exodus 9:9-10A.
nl.verhalenbank.9339
Vroeger stond er bij Monnikendam een oude boereplaats, waar nou die nieuwe van Sluis staat. Nou, daar spookte het. Op een goeie dag kwamen er soldaten van Hoorn, en die vroege om nachtkwartier, omdat ze al zoo ver geloopen hadden. Dat konne ze niet krijgen, maar ze moste maar in de plaas gaan slapen. Dat woue ze niet, dus bleve ze liever buiten.
Maar één...
nl.verhalenbank.9328
Toen Dirk Knip in dienst was, was er een soldaat die een kist kon laten dansen.
Vaak zeiden ze tegen hem: "Toe jô, doen het nag er es."
Dan nam hij een trommel, sloeg erop, en op den maat van den trommel begon de kist te bewegen. D. Knip heeft het meermaals gezien.
(Zuiderwoude)
nl.verhalenbank.9301
DE NACHTMERRIE
Dat is mijzelf overkomen en wel een keer of zeven achter elkaar, zo vertelde een man uit Zuiderwoude. Ik lag te slapen en werd wakker doordat het net was of er iets op mij zat. Ik was doodsbenauwd en het zweet droop van mijn lichaam. Duidelijk voelde ik toen dat er iets van onderen af van mijn benen naar mijn keel toeging. Omdat ik niet...
nl.verhalenbank.12821
IN DE KERSTNACHT
Om middernacht, in de kerstnacht, toen het kindeke werd geboren, wordt alle water wijn. Men verhaalt dat iemand die met alles de spot dreef, dit wonder niet wilde geloven en bij hoog en laag zwoer dat hij dat wel eens zou willen zien en proeven. Zijn makkers hielden hem aan zijn woord en in de kerstnacht roeide hij in een bootje op het...
nl.verhalenbank.12827
Van menschen die de zwarte kunst verstonden. D.
Willem v. d. H. ging eens naar Purmerend. Toen reed hem een boer achterop en Willem vroeg of hij meerijden mocht. Maar de boer gaf geen asem terug (1). Toen werd Willem kwaad, want die boer was heelemaal leeg en kon hem dus best hebben. "Ik zal eerder te Purmerend wezen als jij," zei hij anders niet. Niet...
nl.verhalenbank.35042
Een Zuiderwouder vertelde mij in 1911 het volgende:
In de Haarlemmermeer was iemand, die de vrije of zwarte kunst verstond. Als een paard en rijtuig hem vooruit was, kon hij het laten stil staan. Was hij weer een eind vooruit, dan kon hij het weer laten nader komen. Ik vond dat zoo merkwaardig, dat ik het wel wou leeren. Hij was er niet ongenegen toe,...
nl.verhalenbank.9397
