In tsjoenster wie meastal in âld wiif. Dy koe har yn in kat foroarje.
nl.verhalenbank.31521
As der jouns foar 12 ûre kloppe waerd oan 'e doar wie dat net slim. Waerd der nei 12 ûre kloppe, dan al. Dan wie der hwat slims gebeurd.
nl.verhalenbank.31509
Alde Sytse Hil fan Sumarreheide hie altiten in rest katten om 'e doar. It gong dêr altyd op in razen en oangean. Dy katten, dat wienen har kammeraetskes.
nl.verhalenbank.23119
As bern woarde ús forteld, as wy hwat opieten, dat in tsjoenster ús joech, dan krigen wy in pod yn 't liif. Om dy kwyt to reitsjen, moest men safolle griene sjippe en in stik of hwat spjelden en safolle wetter dêr op mei elkoar siede. Dan moest men dat focht dêr ôf dreagje. En dan moest men fan dat focht nou en dan hwat opdrinke. Men woarde dan bot...
nl.verhalenbank.21096
Alde Baeije fan Sumarreheide roan mei de bolkoer. Sy seinen dat it in tsjoenster wie.
nl.verhalenbank.23118
As it lyk in snein oerstie, stoar der gau wer ien.
nl.verhalenbank.31508
In nachtmerje, seinen se froeger, wie in frommeske. Hja knypte har slachtoffer de kiel ticht.
Us heit sei soms: Mast altyd de toffels sa delsette foar 't bêd, dat se der net samar ynstappe kinne, dus mei de hakken nei 't bêd ta.
nl.verhalenbank.31520
As ien it yn 't boarst hie, dan krige er froeger in sekje mei hjouwer om 'e hals.
nl.verhalenbank.31534
Ik wie us oan 't meanen by 't Suwâldster paed. It waer wie brodzich en 't wie hwat near en dizich. It reinde en ik siet to skûljen achter in sket. Dêr foel ik yn 'e sliep. Doe't ik wekker woarde hie ik de jas om 'e hals hinne. Dêr siet er fêst. 'k Soe him nei boven útlûke, mar 't woe noait. Ik switte der op 't lêst fan, noait koe ik dy jas los krije. Ik...
nl.verhalenbank.22979
De soldaet fan it Barrahûs.
Der wienen in boer en boerinne, dy wennen op it Barrahûs.
Op in joun kom dêr in soldaet op in hynder, dy woe graech ynkertiering ha. Hy mocht binnenkomme. It hynder woarde op 'e stâl set.
Even letter kom der in frommes by de doar. Dy frege ek of se dêr de nacht bliuwe koe.
"Kom der mar yn", sei de boer. It frommes gong ek yn 't...
nl.verhalenbank.22776
Yn 't slot yn Aldegea wenne van Haersma. De man wie grytman. Hy wie ûngelokkich, hy koe 't wetter net hâlde. Dan hied er deis in greate rok oan.
It wie der allegear jild, mar allinne klinkende munt, gjin papierjild.
Doe't er forhuze wienen der acht weinfollen jild yn kisten. De achtste wein wie sa swier laden mei jild, dat dy koe 't net hâlde, dy is...
nl.verhalenbank.22986
Doe't Jehannes van der Zee fan 'e Gariperheide us op in moarn nei de boer ta soe, dêr't er arbeider wie, kom de kweade by him. Dy hat Jehannes doe smiten.
nl.verhalenbank.22992
Doe't heit noch net troud wie, woarde er siik. Dokter wist net hwat him skeelde. Doe toarnden se 't kessen iepen. Doe siet der in krâns yn. Dy wie hast klear. Dy krâns woarde opbrând en heit woarde wer better. Hy wie bitsjoend.
nl.verhalenbank.17108
Op 'e Sumarreheide wenne Beint Boonstra. Dy wie o sa wreed tsjin syn bern. Der wienen ek al in pear bern stoarn. Guon seagen dêr jouns bern om 'e doar hinne.
Doe hat de plysje der hinne west. Dy sei: "Jo matte de bern nachts net bûtendoar ha."
Doe woarde Beint hiel bot kjel en sei: "Ik ha nachts gjin bern bûtendoar."
It wienen de deade berntsjes, dy't dêr...
nl.verhalenbank.17120
Yn Sumar wenne in âld bolrinster, dy hie har komst altyd by minsken, dy hienen in lyts famke. De bolkoerrinster hie aerdichheit oan 't famke, tominsten sa bearde se en sy woe it lyts bern elke kear op 'e skoat ha. Dan hie se altyd har hân by 't boarst yn en dan tsjoende se mei dy hân ûnder 'e klean om. As se dat dien hie, dan stuts se it bern de finger yn...
nl.verhalenbank.21337
Der kommen us guon by in man dy wie op 't lân oan 't ploeijen. Dy fregen him nei Sterke Hearke. Dy man tilde de ploege op mei ien hân en sei: Dêr wennet er. Mei de oare hân wiisde er op 't boarst en sei: En hjir stiet er.
nl.verhalenbank.23093
Op 'e Greate Wielen hearden in soad minsken dy't dêr op 't iis wienen yn 'e foarige ieu ek in stim: Here, Here, wij vergaan! hearden se. Doe waerd der tocht dat dêr noch ris in hiel soad minsken tagelyk fordrinke soe. Mar de Burgumer dichter Tsjibbe Gearts lei it oàrs út. Der wie sein woarn: Ere, ere, wij zijn voornaam, biwearde er.
nl.verhalenbank.31497
Lju dy't forlet fan jild ha geane by de frijmetselaars. Dan ha se noait wer forlet. Dêr soarget de duvel wol foar.
nl.verhalenbank.23050
De wylde lantearnen dat wienen de foarboaden fan 'e auto's. Ik ha se faek sjoen yn 'e Earnewarren.
nl.verhalenbank.23044
Der binne lju dy kin men net by 't fé litte. Dan reitsje se siik.
nl.verhalenbank.23046
