Vroeger was ter ok ien Doornenburg eigengeërfde grond. Opte Woerd, dich bé’j de boerderé’j van Kramer lei ok ’n stuk. Dor hing ’n hekke dwars over de weg. Um de beeste ien de wei te houe. Mien voader, die toe ien Doornenburg wonde, is duk zat dör die wei gekomme. En hé’j het ok duk zat gezien, datta hekke vaneiges los en dich ging. Zo mar los en dich...
nl.verhalenbank.50425
’n Gezelschap van manne ging geregeld met elkoar koarte. Eén van hun won ’t altied. De aandre begrepe nie, hoe da kon. Op ’n oavend zocht iemand ’n verlore koart onder de toffel. En hé’j zag, dat die man perdsvoete had. Durrum won ie altied.
nl.verhalenbank.50428
Dor liep al ’n hele tied snachs ’n witte geit rond. Veul minse hadden ’m gezien. En ze vroegen: “Is die geit van ou?” “Nee”. “Van ou?” “Nee”. Hé’j was van niemand. Op ’n oavend zèj er iemand: “D’r lupt de geit wer over den diek”. De minse ginge kieke. Mar de geit was ienens weg. En gin mins het ’m lotter nog gezien.
nl.verhalenbank.50402
Ik heb duk heure vertelle, dat as je soaves over den diek kwam of dör ’n wei, dat dan de hekkes vaneiges opeginge.
nl.verhalenbank.50406
Opten Dries spokten’t vroeger. Bé’j Piet de Pruis. Hé’j hiette Piet Derksen. Ze hörde soaves lève: stompe, slèg. ’t Ging d’r op, bar! De minse kosse snachs nie sloape. Ze zèje, da lotter ’n priester dör bidde de spoke weggejaag het.
nl.verhalenbank.50306
Op ’t zaandpad nor ’t Hogeveld, ien den darde elzestruuk van ’t eind af, knipperde soaves altied iets ien de takke, net of ’t braandde. Tenminste da zèje de minse. Da mos zo gekomme zien. Op die plek ston vroeger ’n hofstei. En die was afgebraand. Ok had ’r es ’n djernje de nek gebroke. Van die tied af knipperde ’t soaves ien die struuk. Toe ik zo’n jonge...
nl.verhalenbank.50424
D’r was es ’n streuper. En die gieng d’r soaves wel es op uut, of ie iets onder schot kos kriege. Op ’n keer snordenie wer wa rond buten op ’t veld. Hé’j ziet wa. ’n Kat? ’n Hoas? Mar es rustig kieke. Ja heur: ’t is ’n hoas. Hé’j leit zien gewèr oan en schiet. Raak heur! Den hoas tölde over de kop. Hé’j had ’m dus wel goed gerak. Mar den hoas liep weg en...
nl.verhalenbank.50460
’t Mot vroeger bij ’t kruuspunt nor ’t Galgendoal gespok hemme. Sommige minse zage doar witte kenienekes. Ik heb ze nooit gezien.
nl.verhalenbank.50334
Vroeger mos er snachs bé’j ’n dooie gewaakt worre. Da deje minse uut de burt of goeie kennissen of niet-noaste familie van den dooie. Altied met zien tweeë. Want allinnig dörfde da de meste minse nie.
’n Schoenmaker zèj altied, da hé’j da bes alleen dörfde. ’n Poar grappemakers zèje: “We motten ’m er es tussen neme. As één van ons zien eige dood hil en...
nl.verhalenbank.50455
Ik kwam van Nijmegen af, opte fiets. Toe ik goed en wel Lent vörbé’j was, hörden ik fluite. Ielke keer: fuut-fuut-fuut. ’t Geluid ging wel vijf kilometer me mien mee. En toe hörde ik niks mer. Mar ienens kwam er hond nève mien lopen, een heel grote wuiles [onbehouwen dier of mens]. Hé’j was pikzwart. Ik was bang. Want hé’j bleef een lange poos nève mien...
nl.verhalenbank.45075
Ik het ’t meegemak ien mien trouwdag [tijd dat verteller getrouwd was]. Voader was èrg ziek. We** mosten um de beurt snachs wake. Ik was wezze kieke. Mar ze zèje: “Wé’j zulle vannach wel wake. Go gé’j mar nor huus. Gé’j het gisternach ok al gewaakt”. Ze bleve mee z’n drieë wake. Dan duurde de nach nie zo lang. Toen ik thuus kwam, had de vrouw de koffie...
nl.verhalenbank.50377
Op ’t Hogeveld wonde Jan Willemse, timmerman. Die ok liekkiste miek. Grötmoeder wonde ien ’t zelfde huus. Mar wel apart. Grötmoeder hörde soms snachs wa stommele, wa rommele, sloan, hamere, planken vielen um, en zo wa. ’t Was net of Willemse on ’t timmere was. Mar ’t was overal donker ien ’t huus. Dor was beslis gin man on ’t wèrk. Mar ge kos ’r dan vas...
nl.verhalenbank.45256
Ze zèie vroeger wel, Opte Hoedieks”, een stuk diek bé’j de Wieringenhoek, doar liep vroeger soaves duk ’n been. Aanders niks as één been. En da liep doar mar wa rond. Soms was er ok nog ’n klein lichje op ’t been. Da was nog griezeliger. De minse waren er bar bang vur. Ze zèie wel tege de kiender: “Kom soaves nie te loat thuus, aj over de Hoedieks mot....
nl.verhalenbank.45930
Ze zeie vroeger duk: Aster ’n schilderé’j van de muur valt, gebeurt er iets. Da vurspel, dat er iemand dood zal goan. Ik heb ’t eiges meegemak. Ons moeder wier vrijdag ziek, heel ernstig ziek. En soaves viel d’r ’n schilderé’j van de muur. ’t Touw was nie kapot. ’t Schilderé’j stond fijn overeind tege de muur. Ze was er ienens boeks afgevalle. Er was niks...
nl.verhalenbank.45980
Ien ’n huus - ’k weet nie woar en bij wie - spokten ’t. Toe hemme ze de kaploan gewoarschouwd. Mar die was er nie bekwoam genoeg vör um ’t spook te verdrieve. En ze hemmen er toe de pestoor mar bé’jgehold. Die was meer mans. Hij bidde zo lang tot ie ’t spook ien ’n lucifersdöske had. Toe mos ’t spook over ’t woater weggebroch worre.
nl.verhalenbank.50300
Minse, die gestolen hadde, kwame terug um te spoke.
nl.verhalenbank.50336
Tussen twoalf en één,
Zien de spoken opte been.
Da zèj mien voader duk. Hé’j vertelde ok van ’n spook in Huse. Meschien het ie ’t wel gehörd van grötvoader. Ien Huse het ’t vroeger ok wel gespokt. Ien ’n huus, ik wet nie mer woar, hörde de minse duk veul lève: geklop en gehamer, gekrijs en zo wa. Mar ze zage nooit iets. Wat ’t was en wie ’t...
nl.verhalenbank.44777
Grutmoeder zag soaves duk ’n lichje ien ’t keujeshok. Ze zag ’t wel, mar noom er ers nie veul notitie van. Mar toe ze da lichje al ’n poar keer gezien had opte zelfde plek, zèi ze tege d’r man: “Kom es meekieke”. Mar de man zag niks. “Goa d’r dan mar es nor toe, achter ien ’t hok, bé’j de muur. Kiek mar. Doar is ’t. Pak ’t mar”. De man gieng nor de plek,...
nl.verhalenbank.45727
Ik diende ien ’n betrekking. As ik on ’t werk was en woater over de vloer gooide, heurden ik kèrme en krijse. Da gebeurde ok snachs. Noa ’n poar nachte wer ’tzelfde. Ik stok ’n lucifer on. Ik zag niks. Alle nachten pront um twoalf uur kwam ’t geluid wer.
’n Half joar lotter kwam er ’n zwoar onwèr op. Ik zag ’n grote bol vuur ien de schorsten. Den bliksem...
nl.verhalenbank.50472
’n Verhoal, da wel wa liek op ’t vurrige, mot ien Babberich gebeurd zien. Doar spokten ’t ok ien ’n huus. Ze gienge de poaters Kapusiene van Babberich woarschouwe. Dor kwam ’n poater. Die begos te bidde. En toen ie kloar was, holden ie achter ’n schilderé’j iets weg. En deej da ien ’n döske. En toe gienge ze me ’n ré’jtuug me twee pèrd erveur nor ’t vèr....
nl.verhalenbank.50478
