Op 'e Griene Wei to Eastemar roan froeger in fôlle mei in brijpot.
nl.verhalenbank.36167
Op 'e Swarte Wei, seinen se, roan in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.28371
Op Bennema-state to Hurdegaryp is in hekke dy't altyd fansels iepen giet.
nl.verhalenbank.36170
Oan 'e Skûlenburchsterfeart yn 'e buert fan it hûs njonken dat dêr't wy sels yn wennen, roan altyd ien mei in lantearne om. Dy spoeke dêr. (Anders Bakker hat yn dat hûs wenne)
nl.verhalenbank.28373
Tichte by 't Hegelân yn Jistrum is it Ate-boskje. Dêr hat froeger in man him ophong. Sûnt spoeket dy dêr altyd om.
nl.verhalenbank.28380
Op 'e Parsingel to Eastemar spoeke it. Dêr gong it yn 'e nacht altyd bot oan wei. It wie dêr in hiel stik leven en lawaei.
nl.verhalenbank.20887
To Eastemar by de dikke beammen op 't Heechsân spoeke in fôlle om mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.20886
Men mat nachts noait midden op 'e wei rinne, hwant dan kin men oan kant set wurde troch in lykstaesje.
nl.verhalenbank.36168
Us heit komt fan Jistrum. Hy fortelde, hy stie ris in kear op in jountiid bûtendoar mei oar jongfolk, doe hearden se hiel dúdlik dat de minsken yn 'e tsjerke oan 't psalmsjongen wienen. En der wie dòch net ien yn.
nl.verhalenbank.28369
Us heit fortelde ek, dat hy hie forkearing hawn mei in faem yn Twizelerheide. Hy roan dan oer de Iest to Jistrum en dan gong er it Wyldpaed del. Op 'e weromreis, op 'e Iest, by de yngong fan 'e Spûkeloane (in stikje fan 'e âlde forbiningswei Ljouwert-Grins) hong altyd in wyt frommes oer de hekke hinne, fortelde er. Hy hie wolris mei in stien nei har...
nl.verhalenbank.28372
Hinse Jehannes de Boer wie de duvelbander fan it Swartfean. Hy wie in maet fan 'e duvel, dat wist elk. Op it Peinder tsjerkhôf is er biïerdige. Op in joun kom der ien oer it tsjerkhôf, dy rôp: "Hinse, lit dyn stem noch us hearre!" Doe wie der sa'n ôfgryslik raer lûd út Hinse syn graef kom, dat de man is sa hurd útnaeid as er mar koe.
nl.verhalenbank.12525
By 't Blauhûs ûnder Boelensloane tusken de beide plaetsen yn gong it altyd op in spoekjen.
nl.verhalenbank.33618
Yn 'e Spoekloane to Jistrum spoeke Jantsje-mei-de-fearren.
nl.verhalenbank.23658
By Jan Koartslân oan 'e Swarte Wei, dêr't de Heale wei der op útkomt, spûke it. Dêr hat de duvel Jan de nekke omdraeid.
nl.verhalenbank.36602
Tusken Durk Reitsma en Hindrik Kooistra, op dat eintsje wei roan in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.36603
Oan 'e âldwei dy't fan Ljouwert nei Grins gong, yn 'e berm, sit it poepekrús. Dêr is in poep yndertiid formoarde woarn. Sûnt spoeket it dêr, sizze se.
nl.verhalenbank.35925
Dêr by de Hege Kape, tusken Jistrum en Skûlenburch, dêr hienen jy de Bargetille. Dêr wie in wetter, dat roan ûnder 'e wei troch. Dêr roan altyd in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.29312
Achter Jurjen de Jong op it Wytfean is in boskje, dat neame se it Spûkeboskje. De hiting is dat it dêr soms spûke.
nl.verhalenbank.19951
Yn 't Skoalleboskje spoeke it. Dêr wie jouns hwat. Ien hie dêr in ingel sjoen, dy floddere oer de wei, seinen se.
nl.verhalenbank.21878
De flaeikloppe mocht froeger net op 'e tersk lizzen bliuwe, foar de nacht. Dy woarde altyd ophong. Oars gong it yn 'e nacht op in terskjen.
nl.verhalenbank.20602
