Foaroan yn 'e Westerein, tichte by Twizelerheide, wennen Anne en Hiltsje. Anne brûkte in soad drank en kom hiel faek smoardronken thús. Hy bihandele Hiltsje as in houn. Doe kom Hiltsje to forstjerren. Ynpleats fan in grêfstien sette Anne in âld kynsenskoer op 't graef, dêr't de boom út miste.
Mar doe kom Hiltsje elke joun by him to spûkjen.
Op it lêst...
nl.verhalenbank.16511
Gabe de Haan wie de styfheit fan myn man. Hy libbet noch en is nou 93 jier. Earen wenne hy oan 'e Wâlddyk ûnder Aldwâld. Op in joun soed er mei syn frou to praten.
Doe sei syn frou ynienen: "Sjoch, der komt in keardel oan."
't Wie helder ljochtmoanne waer en Gabe seach de man ek tige dúdlik. Se wienen sahwat tagelyk by de brêge, dy fremde keardel en Gabe...
nl.verhalenbank.36134
In pleachbeest sit yn 'e nacht achter de minsken oan. Guon yn 'e Westerein hienen dêr wol ris lêst fan.
nl.verhalenbank.36310
Oan 't reedtsje achter de marechaussé-kaserne to Bûtenpost spûket in fôlle mei in brijpot, is 't sizzen altyd.
nl.verhalenbank.36148
Us pake is us in kear tusken Warfstermoune en Muntsjesyl samar yn 't lân optild woarn en in ein fierder yn 'e sleat delset. 't Wie heit syn heit. Hy hie nei in boereplaets west. Hy hat it faek forteld.
nl.verhalenbank.22858
Har âlden wennen yn Kollumerpomp. Sy hienen wol gauris arbeiders en feinten, dy't spoekforhalen fortelden. Sa sei der ris ien: Oan 'e Oosterboereweg ûnder Kollum stie it Godhûs. Dat wie in arbeidershúske. Dêr stienen in hynstepoat en in bokkepoat. Kaem dêr ien om alve ûre yn 'e joun lâns, dan waerd der in stim heard dy't sei: "Ho, niet verder."
Dat wie de...
nl.verhalenbank.16519
Myn man en syn neef ha ris op in joun ta de ierdbeijen sitten by 'de laatste Stuver'. Doe stienen se op 'e brêge.
Doe kom der in dier oer de wei, dat wie roetswart en sa great as in heale kou. In keal wie der neat by en 't hie de gedaente fan in houn. Wylst hja der nei stienen to sjen seach it beest ynienen myn man en syn neef oan. Doe woarden se sa...
nl.verhalenbank.36136
Wy ha wenne yn 'e Twizeler mieden yn in âld hûs, dat der nou net mear stiet. Dat hat froeger in stil kroechje west.
Us âldste jonge wie fjouwer jier, dy woarde op in kear yn 'e nacht wekker. Hy siet rjochtop yn bêd en rôp: "Heit, hjir sit in hiel âlde pake by de tafel to roken!"
Dat wie myn âlde heit, dy't doe al jierren wei wie. Us jonge wie net de...
nl.verhalenbank.36133
Yn 't Wêst fan Bûtenpost wie in Spûkereedtsje. Dat is nou in hurde wei woarn. Dêr roan froeger altyd in fôlle mei in tsjettel om 'e hals. Dy spoeke dêr. Ik ha wol famkes kend dy't dêr jouns net lâns doarsten.
nl.verhalenbank.22854
Heit hat us in kear nei de Sânbulten to praten west. Om ien ûre yn 'e nacht gong er werom nei de Westerein ta. Op Sânbulten moest er oer 't spoar en sa kom er troch Sweagerbosk. 't Wie blêdstil en moai sacht waer. Der wie neat dat him forroerde.
Doe seach heit dêr yn Sweagerbosk ynienen fiif froulju stean, allegear mei in puntmûtse op en lange wite rokken...
nl.verhalenbank.16510
As de houn spûkgûlt komt der in sterfgefal.
nl.verhalenbank.22851
Wy ha in broerke forlern. Der wenne in âlde frou tichte by ús yn 't earmhûs. Dy sei fan tofoaren al: "Hjir komt gau in deaden, hwant ús houn spûkgûlt iderkear."
nl.verhalenbank.22852
Japik Visser hat oan 'e Skieppedrifte wenne. Dêr ha wy ek wenne. Dêr by Japik hienen se altyd lêst fan spûkerij en fan tsjoenderij. Ien dy't bang wie dat er bitsjoend wurde soe, moest in bak mei brandewyn op 'e foarholle bibine, sei Japik. Letter moest men dy bak dan oer 't paed goaije.
Japik die noait in rot dea. Hy hie in kleed yn 'e keamer spand....
nl.verhalenbank.20446
Der leefde in man, dy forlear syn wiif. Hja hie in hiele protte klean fan har sels yn 'e kast. De man troude wer en sei tsjin it twadde wiif: "Jo kinne dy klean wol drage."
Doe seagen de bern har mem hyltyd wer kommen. Hja spoeke en roan nei de kast ta. Dat gebeurde wit hoe faek. Allinne de bern seagen it en sy fortelden it oan har heit. Mar dy woe 't net...
nl.verhalenbank.19663
Oan dizz' kant Grins stie in slot. Dêr wenne in skatrike keardel yn. As dêr skoaijers en skoaisters kommen, dan krigen dy dêr hwat to drinken.
Wie't drinken op, dan sei er: "Wolle jimme myn fé us sjen?" En dan brocht er dy minsken nei de stâl. Dêr wie 't ien great gejammer fan minsken. Hwant alle skoaijers, dy't dêr kommen, dy boun er dêr op 'e stâl fêst...
nl.verhalenbank.20169
Tusken Surhuzum en Stiensgea is in pypke, tichte by de Grifformearde tsjerke. By dat pypke spoeke it altyd. Froeger hat him dêr ien ophong. Dêr komt it fan.
nl.verhalenbank.26213
In broer fan my en lytse Mounsma roannen us om fjouwer ûre hinne by 't winter oer de Godloaze singel. Alles stie ûnder wetter, allinne op 'e singel wie 't droech. Doe sei de iene tsjin 'e oare: "Dêr komt ien oan!" Hja seagen him dúdlik oankommen, hy kom almar tichterby. Mar doe't er omtrint oan har ta wie, wied er samar ynienen fuort. En doch koed er net...
nl.verhalenbank.20062
By de wite hekke by de Puntbosk to Burgumerheide spoeke it.
nl.verhalenbank.16492
Yn it Wêst fan Bûtenpost yn 'e leantsjes oan wearskanten de marechausseekaserne roan in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.16516
Yn 'e Folgeren wie in hekke, dêr stie nachts in fôlle mei in brijpot om 'e hals by.
nl.verhalenbank.16505
