Hjir yn Garyp wenne froeger in widdou. Dat minske wie der deis altyd op út to arbeidzjen om in deihier to fortsjinjen. Har famkes moesten dan it wurk thús dwaen. Mar dêr kom noait hwat fan. It spul wie noait in kear fan kant as de widdou thús kom. Doe biskrobbe se de famkes. Mar doe seinen dy: "Hjir komme alle dagen twa famkes by ús. Dy binne neaken en sy...

Spookverhalen over mensen die na zelfmoord weer terugkeren op de plek des onheils, behoren overigens tot de classics in het genre. Zo beschreef de al genoemde Van Maurik ook het pand Prins Hendrik, gelegen aan de Haarlemmerstraat 85. Hier zou de vrouw van, alweer, een zeeman zich met een scheermes in de bedstee op de tweede verdieping de hals hebben...

Witte Juffers Op een najaarsdag, misschien wel vijftig jaar geleden, reden mijn broer Sio en ik naar Middelburg om een voer hooi af te leveren. Hoe het kwam weet ik niet meer, maar we kregen woorden met den hooikoopman, en toen we wegreden riep hij ons nog na, dat hij ons wel zou krijgen. 't Duurde een heelen tijd voor we onze zaken in de stad hadden...

Auwert-omme wie nei in houtforkeaping en lânforhiering op Nijtap. Froeger roannen se altyd en dat die Auwert-omme ek (fan Rottefalle). Hy woe in perseel hout ha. Doe't de houtforkeaping ôfroun wie, roan er allinne fan Nijtap de achterwei del. Dat wie doe noch in sânreed. Nou seit men der tsjin Leidyksloane. Doe't er in pear hondert meter roun hie, seach...

Yn Burgum wenne in widdoufrou, dy hie twa famkes. It âldste wie fjirtsjin jier. Hja hie ek twa famkes forlern. Hja wennen yn in arbeidershûs en dêr hienen se froeger wol stilen yn. Deis wie de widdou by de boer op it lân en de beide famkes moesten de húshâlding dwaen. As hja thúskaem stie it iten al op 'e tafel. Mar op in kear kaem se thús, doe wie der...

Der wie in greate boerepleats, dêr wie 't net plús yn. It spoeke dêr. De boer prakkesearde der oer om der wei to wenjen. Hy sei tsjin syn arbeider: "Jonge, astû de boel hjir oplosse kinst, krijst in grou stik jild fan my. De arbeider sei: "Ik sil 't bisykje." Hy gong nei de dûmny ta en frege of dy in nacht mei him weitsje woe yn in keamer fan 'e pleats,...

Wy ha wenne oan 'e âld achterwei yn 'e Falom, in hiel ein achterút. It spokke dêr yn dat hûs. De minsken dy't dêr fóár ús wenne hienen wienen der dêr om weigong. Ik hierde 't hûs foar in bytsje sinten, ek al omdat net ien dêr wenje woe. Ik hie dêr hwat fé op 'e stâl. Froeger hienen de kij seelkettings om. Myn kij hienen dat doe ek. Mar dêr rattelen se yn...

Op een plaats in de Tempel* zitten allemaal muren in de grond. Rond heel de hooiberg vind je muren. Daar moet een groot gebouw gestaan hebben. Maar wat voor een gebouw, dat weet ik niet. Ze zeggen wel, dat er een klooster heeft gestaan. Ze hebben d'r ge- raamtes gevonden. Nou staat d'r een hofstee. Toen de ouwe De B. nog leefde, heb die me wel eens...

Dàt weet ik wel, als je vroeger Langerak inkwam, dan had je daar een boerenhofstee, een eindjie van de dijk. Die hofstee stong op de plaats waar vroeger het kasteel van Langerak heeft gestaan. Je hebt daar een fruitbogaard tot aan de dijk. Als je daar in 't hollegie van de nacht, zo tusse twaalf en één, inging, dan kon je daar de witte juffrouw op een...

Spookverhalen uit de Amsterdamse horeca zijn er legio. De scepticus zal ze misschien verwijzen naar het rijk der alcoholische fabelen, maar dat laat menig uitbater zich niet zeggen. Zoals Gerard Handgraaf, die enkele jaren met zijn broer een restaurant runde aan de Geldersekade 23, een pand waar zich ooit een logement voor zeelieden zou hebben bevonden....