Rinse wie arbeider op it Blauhûs ûnder Surhústerfean by in boer Poppinga. Rinse seach dêr kear op kear in greate swarte houn. Dy kom dêr flak by him. "Hwat mat dy grouwe, swarte houn altyd by ús?" frege er de boer.
Mar de boer sei: "Hjir is noait in houn."
Mar Rinse seach him wol.
Dyselde arbeider Rinse is by de boer weigong. Hy hat himsels letter...
nl.verhalenbank.19925
As ien stoarn is mat men der fral om tinke, dat it bierkleed net to lang is. It is ris gebeurd dat ien werom kaem by de famylje to spûkjen. Dan rôp er al mar: To lang - to lang.
Doe seinen se op in kear: "Skuor der dan in stik ôf."
En doe hearden se dúdlik dat der hwat skuord waerd. Doe hat dyselde der net wer west.
nl.verhalenbank.29762
Yn 'e Harkema wie in famke stoarn. Dat bern hie in to koart bierkleed meikrige en doe koe it de rêst net fine. Doe kaem it jouns altyd to spûkjen by har heit en mem. Doe ha dy der in doomny by helle. Dy hat it bern oansprutsen.
It bern moest in langer bierkleed ha. De âlders ha der foar soarge dat dat der kaem en doe hat de doomny dat langere bierkleed it...
nl.verhalenbank.10693
Achter in boereplaets by de Kolk kom jouns altyd in famke. It bern wie neaken. De minsken dy't dêr wennen wienen mei 't gefal oan. Doe ha se de doomny der by helle. Dy spruts it bern oan. Dat bern wie fan kant makke woarn. Doe hienen se har yn 'e groun bistoppe en it hie gjin deaklean meikrigen.
Op oanrieden fan de doomny ha se dêr doe deaklean dellein....
nl.verhalenbank.22755
Der wie in man yn 'e Westerein, dy syn frou kaem to forstjerren. Hja liet him bilove, dat hy moest goed op har klean passe as hja dea wie.
Mar dat hat er net dien.
Doe kaem er op in kear thús fan 't wurk, doe seinen de bern: "Us mem hat hjir hjoed west."
Mar dat woe dy man net leauwe.
Mar it gebeurde al ris wer, en letter nochris. En doe sei syn buorman,...
nl.verhalenbank.29761
Oan 'e Noarder Dwarsfeart by de Hegebrêge hat in Grinslânse boer wenne. Dat wie in sekere Mandema. As jonge haw ik feint by him west. Ik slepte boppe op in keammerke. Ik hearde soms dúdlik guon by de trap opgean nei de souder. Stap-stap-stap! sa klonk it. Ik woarde binaud en sei it tsjin 'e boer. De boer sei, dat wienen de âlde feinten fan froeger, dy...
nl.verhalenbank.19852
Minse, die gestolen hadde, kwame terug um te spoke.
nl.verhalenbank.50336
Der was us in wyf west in Luxwolde, die was sturven. Dat wyf had de begeerte had, se moest dat met hebben as se dood was. Moar dat was niet gebeurd.
Doe had se de loop daar weer.
Doe had die kerel tegen doomny seid: "Se lopt nachts nog bij mij. Hoe is dat?"
Doe had de doomny seid: "Moar hastû hoar ook wat biloofd?"
"Ja, dat doodgoed, dat se met hebbn...
nl.verhalenbank.24394
Op 'e Tike wie in houtsje, dêr spûke it ek altyd.
Net ien koe dêr oerkomme sûnder dat der hwat gebeurde. Dat der doarst op 't lêst net in minske mear oer.
Doe ha se de dûmny der by helle. Dy hat it spûk oansprutsen. Doe hat dy dûmny de ried jown, sy moesten in wite bûsdoek op it houtsje lizze. Dat ha se ek dien en sûnt dy tiid ha de minsken dêr fan...
nl.verhalenbank.20323
Witte wiever:
Op het kasteel van Grubbenvorst, gelegen op een burchtheuvel aan de Maas, waarde vroeger in middernachtelijke uren een witte geest rond over de tinnen. Men noemde die de “Witte Dame” van Grubbenvorst. Het moet de geest van een vroegere kasteelvrouwe zijn geweest, die in haar leven een of andere misdaad had gepleegd, waardoor haar ziel...
nl.verhalenbank.57977
De Willebrordus-put te Zoutelande
Het was in de dagen toen Willebrord met plannen rondliep om naar Holland over te steken. Hij had gehoord van de heidenen daar en de heilige meende dat daar maar eens verandering in komen moest. Het werd tijd dat die menschen gekerstend werden.
Op zekere dag scheepte hij zich dus met zijn volgelingen in en stak het kanaal...
nl.verhalenbank.46772
No. 84. Dicht bij het dorp Viersel woonde een boer, die heimelijk zijn land vergroot had, door den grenspaal te verzetten, die zijn akker van die van zijn buurman scheidde, en hem zoo een flinken lap grond ontstal. Hij stierf, en wel zoo snel, dat hij zijn zonden niet meer biechten kon. Na zijn dood zagen de dorpelingen hem, tusschen twaalf en een, door...
nl.verhalenbank.46722
De blinde ronde
Ouderen van dagen in Venlo zullen het nog wel weten.
In de tijd van de Franse revolutie was er een adjudant die 's nachts geregeld de ronde deed. Nu was het al herhaaldelijk voorgekomen dat hij schildwachten slapend op hun post aantrof.
Hij ergerde er zich ten laatste zo over dat hij op zekere dag zwoer, de eerste de beste die hij slapend...
nl.verhalenbank.43335
Alde Ealse Sijke fan Eastemar fortelde, der wienen wol berntsjes fan kant makke woarn, dy't de âlden net bigearden. Mar dan kommen dy berntsjes werom en spoeken algeduerigen. Hwant dy berntsjes koenen de rêst net krije omdat se gjin léguod meikrigen hienen.
Der moesten dan twa minsken freegje, hwat se bigearden. Dat wienen de oansprekkers. Ien...
nl.verhalenbank.21873
Yn Burgum wie us in man forstoarn. Hy hie in pear moaije sulveren gaspen op 'e skuon hawn en foardat er stoar sei er tsjin syn wiif: "Dy gaspen dy matte der bliuwe. Dy moat ús jonkje letter op 'e skuon ha." De frou biloofde dat.
Mar letter kaem dy frou sa bot yn 'e earmoed to sitten, dat hja forkocht dy gaspen oan in buorfrou.
Doe sei it jonkje op in...
nl.verhalenbank.19718
Tichte by Warffum stie in greate boereplaets, in bouplaets mei greate skuorren. Yn dy skuorren slepten de minsken dy't simmerdeis by him arbeiden. Dat wienen ek minsken út 'e Westerein en út oare plakken lyk as Harkema ensa. In hiel protte hienen har nammen dêr yn 'e sketten kerfd mei in mes. Miskien binne dy dêr nòch wol. De boer fan dy plaets hiet fan...
nl.verhalenbank.32213
Der wie in koopman, dat wie in joad. Dy handele yn linnen. Hy sei tsjin syn neibisteanden: "As ik kom to forstjerren, dan wol ik in bihoarlike rolle linnen mei yn 'e kiste ha." Der woed er mei bigroeven wurde. Doe't er dan stoar tocht de famylje, it wie eins bigreatlik, sa'n greate rolle linnen mei yn 'e kiste. Dat sy dienen it net, hy rekke sûnder linnen...
nl.verhalenbank.18158
Der wie in faem, dy hie in berntsje krige. Hja hie der gjin man foar. Doe hat se dat bern foar de bargen smiten. Mar letter, as hja de bargen fuorje moest, dan forskynde dat bern altyd wer as geest. Dan lei it de hantsjes om 'e rânne fan 'e trôch hinne.
nl.verhalenbank.19858
Der mat in frou wenne ha op 'e Tike of sa. Dy forkocht wol bûter, mar sy hie de minsken noait it folle gewicht jown.
Sy kom to forstjerren, mar sy koe de rêst net fine. Sy kom hyltyd werom. Doe hellen de lju de dûmny derby en dy spruts har oan. Doe sei se hwat har bigearte wie. As de faem oan dy en dy minsken safolle bûter jaen woe, sûnder der sinten foar...
nl.verhalenbank.20070
It gebeurde yn Strobos dat dêr in frou forstoar. Hja hie har man bilove litten, net ien mocht nei har dea de klean drage, dy't hja droegen hie.
Mar dy man tocht dêr letter net mear om en hy troude wer. Hy joech dat minske de klean fan syn earste frou en dat minske die dy klean oan. Mar sûnt dy tiid kom syn earste frou alle jounen by harren yn 'e hûs.
Doe...
nl.verhalenbank.32714
