Vroeger gingen de wanneer d’r kermis was gingen de boerenknechten en meiden gingen de kermis op en daar waren de boekjes te krijgen. Bij het bij het jeweetwel bij zigeuners [en de boeren ging nooit] de boeren gingen nooit naar de kerk [nee, nee, nou goed]. Het was iets heel eigenaardigs met die toverboekjes, als er nu gewaar werd dat men te ver had...
nl.verhalenbank.70113
Als iemand zo’n boekje kocht, uh die mocht hij dat zelf niet aanraken, die mocht het dus zelf als ie het kocht niet aanraken door bijvoorbeeld. Eerst moest de verkoper van het boekje, het boekje in de handen hebben en de moest de verkoper zelf het in handen van de koper geven. Maar dan moest eerst die koper het boekje van A tot Z opzeggen. Wanneer hij dat...
nl.verhalenbank.70206
Ze staan er met honderden…
Sinds kort is Terschelling een standbeeld rijk, geen imposant monument voor een zeeheld of bestuurder, mar een eenvoudig bronzen beeldje van een oud vrouwtje leunend op een stok.
Ze staat daar langs de weg tussen Baaiduinen en Midsland wijzend naar het Striper kerkhof, zoals ruim 300 jaar geleden het Striper Wyfke daar gestaan...
nl.verhalenbank.44247
De sage van de zwanenridder
(naar de kroniek van G. van der Schuren om 1470}
Toen Ridder Derick van Kleef stierf, bleef zijn dochter, de mooie Beatrix, alleen achter. Tot de goederen die zij erfde behoorde ook de Keizerlijke burcht te Nijmegen. Na de dood van haar vader moest deze voorname Kleefse dame haar landgoederen tegen vijandige aanvallen...
nl.verhalenbank.44242
No. 148. Langen tijd voor dezen woonde op "Het Hooghuis" te Woensel, dicht bij de nieuwe kerk, een boer, die tevens brouwer was. Zijn huis was druk bezocht; vooral in de winteravonden kwamen er velen buurten, die zich het bier goed lieten smaken. Maar ge moest dan oppassen, dat ge uw potteken niet op den stenen zette bij den vuurherd, zooals men altijd...
nl.verhalenbank.46879
Als Guust nuchter was zout ge hem nooit een contrarie woord horen zeggen maar ene dronken mens is voor alles in staat. Toen hij die affaire met dat veulen aan de hand gehad heeft was hij in Steenhoven gaan helpen inzetten aan de kanten van Halen. Een man die hij niet kende had hem daarbij geholpen en als ze klaar waren had die vreemde man gezegd dat het...
nl.verhalenbank.69743
Het Belgische dorp Ravels en ‘t Hollandse Lage Mierden worden gescheiden door een uitgestrekte eenzame heide. Daar, ver in die heide, even over de Belgische grens stond een kruisbeeld. Een kruis was ‘t niet, slechts een dorre ruwe knoestige dennenboom. Geen timmermanshand had ‘r met zaag, schaaf of beitel aan gewerkt, de horizontale dwarsbalk miste men....
nl.verhalenbank.128350
Inderdaad moet in Veldhoven ook eens zo’n wit paard rondgedoold hebben. Dit witte paard werd in de zeventiende eeuw vaak te Veldhoven gezien. Daar doolde het iedere avond rond in het gehucht De Broek in de moerassige broeklanden. Niemand kende de eigenaar noch wist de herkomst van het dier.
In het jaar 1636 brak te Veldhoven een vreselijke pestziekte...
nl.verhalenbank.69741
Dat was hier ook. De pastoor kon de wind laten draaien. Als de pastoor erbij kwam werd de wind anders.
nl.verhalenbank.127911
Bij brand kan de pastoor, zo nodig, de wind laten draaien.
nl.verhalenbank.46179
… katten op ’t kerkhof he. En toen hadde, toen mossen die goan schieten meij, meij kruit dat geweijen was. Maar da mochten ze van meneer pastoor niet want hij zei: “want als ge dat doen” zei ie, “dan raakte ze en dat zijn allemaal vrouwen meestal” zei die. Want vruuger geloofde ze ge mocht er nie in geloven maar dat was wel woar hoor. Het was wel woar.
nl.verhalenbank.69670
Als er een brand was in Cabouw, dan haalden ze de pastoor. De mensen gingen bidden. De pastoor kon de wind laten draaien.
nl.verhalenbank.50567
Een pastoor uit Zeelst was eens des avonds op terugweg van Strijp naar zijn pastorie. Aan het Strijpsch Schoorke werd hij op eens in 't water geworpen. Nergens was iemand te zien geweest. Pastoor kwam druipnat weer op den weg en zei: Die mij heeft nat gemaakt, zal mij ook wel weer droog maken. Toen sprak de stem van de onzichtbare heks: Morgen vroeg hangt...
nl.verhalenbank.50286
6.6. Westerloo, 1597/1598
Jan Baxius, heksenjager van beroep, vond hier een onttoovenaar, den koster 'André (ou Ambroise)' Peter. Deze gaf den betooverde zes verzegelde briefjes, één om aan den hals te hangen en vijf, om in 't midden en de vier hoeken van den kelder zijner woning te begraven met een weinig aarde uit een versch gedolven graf (als de...
nl.verhalenbank.44717
Tante Ka was bienêê oaltied op de pastorie, toen à se nog zôô’n klein misje was. Zie was sot op de pastoor en de pastoor op eur. En zôô mocht se ok oaltied mie s’n mee à t’n ergest nî toe goeng.
Natuurlijk kwiem t’n ok dikkels op ’s-Gravenpolder. Dî weunden onder an de Lensjesdiek (= Lenshoeksdijk) d’r êêjn, die à de wielen van de karre of kus litte...
nl.verhalenbank.46418
Stil stoan loatn
Wie wurn as kinder woarschouwd voor dizze of deie. "Kinder, hai lat joe stil stoan", zee mien voar dan. Nou wait ik van de pestoor van Ruutnbrouk dat hai et kun. As dai zo et glas oet keek en wenn dr volk langs luip dat nich deugde, luit hai ze n zet stil stoan.
Op de weg, as hai ze inteegn kwam, kon e t ook doun, net zo laank tot e n...
nl.verhalenbank.43163
Dat heb ik ook wel eens gehoord, als er ergens brand is, dan kan de pastoor de wind laten draaien. Ik heb wel eens gehoord dat dat bij mijn grootvader ook gebeurd is, maar dat is al heel lang geleden.
nl.verhalenbank.128102
Heksenmeester kan niet sterven wanneer zijn boeken niet verbrand zijn
Neel van Nel Felen was een bekende heksenmeester. Toen ie ging sterven, beval ie zijn boeken naar de pastoor te laten brengen en ze door hem te laten verbranden. De pastoor was ook nogal nieuwsgierig en heeft de boeken van a tot z uitgelezen en toen pas verbrand, en zo kwam het dat...
nl.verhalenbank.35654
Vare Kwöëbke hauw z’n ziël aan de duvel verkoch. Daomèt kòs ‘r allerlei kunsten, wie door de loch vare. Hèè kòs zwoa hèl vare dat ‘r geinen inkele kèrrektore raakde. De pesjtwoar dèè ‘m dat waal aaf zou liëre vroog ins of ‘r mèt kòs vare nao Remung. Dat woar good, mèdan moogde ‘r neet umkieke. Onderins voolt de psjtwoar ‘ne sjtòk. “Och”, zèèt Vare...
nl.verhalenbank.49017
Miene sjwoanvader woar al oud en zaot neve ’t vuur. ’n Vròmusj wat mèt knoupe en zwoa langs de deur kaom, kaom binne en heef den ouwe mān effe op ziene sjouwer en zag, “Höb geer ’t neet koud”. “Nein”, zèèt ‘r. “Wilt geer ’n tas koffie, medam”, zèèt de sjwoanmooder. “Jao”, zèèt dat vròmusj. Toen ze wegwaor, zaotden ouwe mān gans onder de luus. Ze leepe ‘m...
nl.verhalenbank.49019
