Dat was hier ook. De pastoor kon de wind laten draaien. Als de pastoor erbij kwam werd de wind anders.
nl.verhalenbank.127911
Bij brand kan de pastoor, zo nodig, de wind laten draaien.
nl.verhalenbank.46179
… katten op ’t kerkhof he. En toen hadde, toen mossen die goan schieten meij, meij kruit dat geweijen was. Maar da mochten ze van meneer pastoor niet want hij zei: “want als ge dat doen” zei ie, “dan raakte ze en dat zijn allemaal vrouwen meestal” zei die. Want vruuger geloofde ze ge mocht er nie in geloven maar dat was wel woar hoor. Het was wel woar.
nl.verhalenbank.69670
Als er een brand was in Cabouw, dan haalden ze de pastoor. De mensen gingen bidden. De pastoor kon de wind laten draaien.
nl.verhalenbank.50567
Tante Ka was bienêê oaltied op de pastorie, toen à se nog zôô’n klein misje was. Zie was sot op de pastoor en de pastoor op eur. En zôô mocht se ok oaltied mie s’n mee à t’n ergest nî toe goeng.
Natuurlijk kwiem t’n ok dikkels op ’s-Gravenpolder. Dî weunden onder an de Lensjesdiek (= Lenshoeksdijk) d’r êêjn, die à de wielen van de karre of kus litte...
nl.verhalenbank.46418
Stil stoan loatn
Wie wurn as kinder woarschouwd voor dizze of deie. "Kinder, hai lat joe stil stoan", zee mien voar dan. Nou wait ik van de pestoor van Ruutnbrouk dat hai et kun. As dai zo et glas oet keek en wenn dr volk langs luip dat nich deugde, luit hai ze n zet stil stoan.
Op de weg, as hai ze inteegn kwam, kon e t ook doun, net zo laank tot e n...
nl.verhalenbank.43163
Dat heb ik ook wel eens gehoord, als er ergens brand is, dan kan de pastoor de wind laten draaien. Ik heb wel eens gehoord dat dat bij mijn grootvader ook gebeurd is, maar dat is al heel lang geleden.
nl.verhalenbank.128102
Heksenmeester kan niet sterven wanneer zijn boeken niet verbrand zijn
Neel van Nel Felen was een bekende heksenmeester. Toen ie ging sterven, beval ie zijn boeken naar de pastoor te laten brengen en ze door hem te laten verbranden. De pastoor was ook nogal nieuwsgierig en heeft de boeken van a tot z uitgelezen en toen pas verbrand, en zo kwam het dat...
nl.verhalenbank.35654
Vare Kwöëbke hauw z’n ziël aan de duvel verkoch. Daomèt kòs ‘r allerlei kunsten, wie door de loch vare. Hèè kòs zwoa hèl vare dat ‘r geinen inkele kèrrektore raakde. De pesjtwoar dèè ‘m dat waal aaf zou liëre vroog ins of ‘r mèt kòs vare nao Remung. Dat woar good, mèdan moogde ‘r neet umkieke. Onderins voolt de psjtwoar ‘ne sjtòk. “Och”, zèèt Vare...
nl.verhalenbank.49017
Miene sjwoanvader woar al oud en zaot neve ’t vuur. ’n Vròmusj wat mèt knoupe en zwoa langs de deur kaom, kaom binne en heef den ouwe mān effe op ziene sjouwer en zag, “Höb geer ’t neet koud”. “Nein”, zèèt ‘r. “Wilt geer ’n tas koffie, medam”, zèèt de sjwoanmooder. “Jao”, zèèt dat vròmusj. Toen ze wegwaor, zaotden ouwe mān gans onder de luus. Ze leepe ‘m...
nl.verhalenbank.49019
Pastoor geeft een gewijd iets om op de behekste plaats te hangen
Onze pastoor had ook een grote macht over de heksen. Wanneer je naar hem toe ging in verband met heksen, kon ie je altijd zeggen welke vrouw de heks was en gewoonlijk gaf ie je iets gewijds mee om op de stal te hangen of op een andere plaats en dat hielp praktisch altijd.
nl.verhalenbank.35659
Ik heb ok wel es heure vertelle, dat bé’j braand de pestoor de wiend liet drèje, mar ik heb ’t eiges nooit gezien.
nl.verhalenbank.50161
Mijn moeder die had een jonge familie die waren ook pasgetrouwd en die hadden ook een kindje en ze hadden afgesproken dat mijn vader en moeder die zouden dus met hun zoon daar zondag ’s middags op visite gaan. En dus ze gingen op visite, ze werden hartelijk ontvangen. En eh, mijn moeders baby was erg gezond en toen zei dat jonge vrouwtje: “God, wat is die...
nl.verhalenbank.69656
De boeken van een heks moeten verbrand worden, anders kan ze niet sterven
Ons vader heeft eens de boeken van een heks verbrand omdat die anders niet kon sterven. Die heks lag al vele dagen in een verschrikkelijke doodsstrijd en niemand, ook de pastoor niet, kon haar daarbij helpen. Toen zijn de buren en ons vader op zoek gegaan naar de boeken van de heks...
nl.verhalenbank.35598
Hja wenne oan 'e feart. As de bern op it iis rieden, by 't winter, foelen se altyd op it iis op it plak dêr't hja wenne. Alle minsken wienen bang foar har.
Sy koe har yn in kat foroarje.
nl.verhalenbank.20562
Men mat kaf struije of moal, dêr kin men de nachtmerjes mei keare.
nl.verhalenbank.20576
Harke Woudwyk wenne mei Gels syn suster yn 'e Westerein. Hy koe soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte en dy soldaetsjes bigongen dan op 'e tafel to dounsjen.
nl.verhalenbank.17494
Us heit fortelde, yn 'e Westerein wenne in man, dy siet faek yn 'e kroech. Dan sûpte er him dronken en hie er raer praet dêrby en gong 't op in flokken en kettermintsjen. Op in joun kom er út 'e kroech, doe woarde er ûnderweis troch de duvel keard. Hy mocht net oer 't paed rinne en moest troch de sleat. Dweiltrochwiet is er thúskaem.
nl.verhalenbank.36328
Op in kear hie heit in wein fol stront laden. De wein stie yn 't djip skerngat en it hynder koe de stront der net weikrije. Doe spande heit it hynder út en krige it tiksel beet en luts de wein der sèls út. Hy wie sterker as in hynder. Myn heit hiet Fokke Veenstra.
nl.verhalenbank.19446
Doe't Knjillis Veenstra noch feint wie, hied er mei trije man der op út west. Hy wie in blaffer. Hy sei, hy woe de duvel wol us sjen.
Doe kommen se de Wedze lâns. Hy roan tusken dy trije kammeraden yn. Mar hy woarde der tuskenwei tild en yn 'e sleat smiten.
Knjillis Veenstra wenne by 't spoar ûnder Kollumersweach.
nl.verhalenbank.19452
