Jehannes van der Zee wie fêste arbeider by Sjoerd Bonnes. It wie in losbandich man. Doe is er troch de duvel smiten woarn op 'e Harsteloane, dat it in ôfgrys wie. Letter is Jehannes bot foroare. De Harsteloane is er noait wer delgong.
nl.verhalenbank.17132
De geschiedenis van Sipke en Liesbet
In Oostermeer staat een oude boerderij, waaraan de droevige geschiedenis van Sipke en Liesbet verbonden is.
Liesbet diende als meid in de boerderij. Ze had een paar flinke handen aan haar lijf en was ook nog knap om te zien.
Haar vrijer, Sipke, was een jonge dagloner van het Hoogzand. Ze hadden al een jaar verkering en...
nl.verhalenbank.9515
Men mat noait op in pod traepje, oars komt der tonger.
nl.verhalenbank.31320
Oan 't Spûkeloantsje to Jistrum spoeke altyd in wite juffer, woarde der sein, mar ik ha 't noait sjoen.
nl.verhalenbank.27556
Sjoerd Bonnes wie boer yn Sumar. Hy hie in soan, dy koe mear as in oar. As de soan jouns nei syn faem ta wie, bleau Sjoerd Bonnes allinne yn 't tsjuster sitten, hwant hy woe wite hoe let syn soan wer thúskaem. Dy soan seach syn heit dêr yn 't tsjuster sitten. Letter hie Sjoerd Bonnes de doar in kear op slot dien. Doe kaem de soan troch it kaeisgat der yn.
nl.verhalenbank.31322
Wy hienen in famke, dat wie altyd gammel en siik. Doe kom der ris in kear in sekere Filippus by ús. Dy sei: "Hwat is hjir to rêdden? Is jimme fanke siik?"
"Al in hiel skoft", sei 'k.
Hy sei: "Jimme matte nei de duvelbander, hwant der sil wol hwat oars achter sitte. Jimme bern sil wol bitsjoend wêze. Ha jim it kessen al ris iepenmakke?"
Doe makken wy it...
nl.verhalenbank.27554
Dy't yn 'e swarte spegel seach koe de takomst gewaer wurde. Hy koe dan sjen hwa't er trouwe soe.
nl.verhalenbank.38138
Oan it paed dat fan Sumarreheide oer de dunen nei de Harste tagong lei in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.17124
Doe't heit ûnder tsjinst wie hienen se as soldaten us in "ûnderonsje". Ien sei, hy soe skoppenboer fuortsjûre om in flesse drank, en hy spruts mei syn maet ôf, dy soe de flesse oankrije. Heit wie der by. Mar doe't it safier wie doarst dyselde de flesse net oan to krijen. De flesse stie achter de doar. Doe wie dyselde, dy't de lege flesse fuortsjûrd hie...
nl.verhalenbank.17130
Yn Noardermar dienen de minsken faek duveldrek ûnder 'e drompel om gjin tsjoensters yn 'e hûs to krijen.
nl.verhalenbank.31242
In wearwolf is in fûgel dy't ta de loft yn sweeft.
Men seit ek: dy keardel yt as in wearwolf. Dan fret er.
nl.verhalenbank.31243
As ien in moart dien hat en hy hat minskebloed oan 'e klean sitten, dan giet dat der noait wer út. De plakken bliuwe der yn.
nl.verhalenbank.17131
Heit fortelde, doe't er noch feint wie, hied er ris in faem fan Garyp nei Burgum brocht. Doe wie der har op 'e wei, dy't nou Dr. Prins-wei hyt, in houn foarbygien sa great as in keal. 't Wie yn 'e nacht. De faem wie sa binaud woarn, dat sy fleach by heit op. De houn gong kantroerend by har lâns. 't Wie in pleachbeest, sei er.
nl.verhalenbank.17125
Yn Burgumerheide wenne in frou, dy bitsjoende de bargen by de buorlju.
nl.verhalenbank.28470
Guon dy't mei de helm geboaren binne, binne kûgelfrij.
De froedfroulju, dy't de bern heine, knoffelen faek sa'n helm achterút, as se 't rêdde koenen. Us mem hat it wol meimakke, dat se dat dienen. Sa'n helm wie in protte jild wurdich. As in sékaptein sa'n helm hie, dan soe syn skip op sé noait forgean, al stoarme it nòch sa.
Ofsieren kochten dy helms ek,...
nl.verhalenbank.38139
Yn Warten wie in dief, dy naeide út. Hy kaem yn in doarp dêr rôpen se: Gryp him! Doe krige dat doarp de namme fan Garyp. Doe flechte er nei in oar doarp, dêr krigen se him to pakken en de lju rôpen: Berg 'm! Doe krige dat doarp de namme Burgum.
nl.verhalenbank.31337
Yn Jistrum is ris in hûs ôfbrând, dat hienen guon fan tofoaren al brânnen sjoen.
nl.verhalenbank.27555
To Feanwâldsterwâl seinen se mei mistich waer as der fan dy mistslierten wienen en it rûze hwat yn 'e reiden: "Hearst it wol? De wite wiven binne oan 't forgaderjen."
nl.verhalenbank.30997
De fjouwer freden yn febrewaris bipale de fjouwer seizoenen.
nl.verhalenbank.31323
As guon op 'e ikker oan 't wurk wienen, waerd der wol út 'e gek sein: Lit de lod mar stean. Dan sille de ierdmantsjes fannacht wol wrotte.
nl.verhalenbank.31327
