Mem seach dêr ek wylde lantearnen. Dêr kommen letter huzen. Dat wie ek op 'e Skieding, yn 'e buert fan 'e Janke-dobbe.
nl.verhalenbank.25998
De wylde lantearnen dy't se hjir froeger seagen dat wienen de lettere wegen en huzen.
nl.verhalenbank.25719
Met een spielkoart kun je een flesse drank komen laten.
Doar sat in keppeltsje om 'e toafel hinne en die woarn oan 't koartspelen. En doe moest der in fles fotstuurd worden om drank.
Doe was die flesse aansweven komd en doe dursten de jonges, die 't om 'e tafel saten, de flesse niet oppakken.
Doe pakte de sike frou him, die derbij op bed lag. Anders was...
nl.verhalenbank.27323
Heit en mem wennen by de Janke-dobbe. Op in nacht gong it bûtendoar lûd op in timmerjen. Mem sei de oare moarns: "Och, och, hwat gong it der fannacht bot oan wei by de Janke-dobbe. En hwat gong 't op in timmerjen. Dêr koe wolris in hûs komme." 't Wie op 'e Skieding. Dat hûs kom der al gau.
nl.verhalenbank.25997
Oan 'e Skieding wie froeger in wylde lantearne. Op it plak dêr't er stean bleau is letter, nei safolle tiid, in hûs kom to stean. De minsken seinen doe al dat dat letter gebeure soe.
nl.verhalenbank.27992
Oan 'e Suder Dwarsfeart to Drachten wenne âlde Teatske. Dy wie tige ryk. Teatske is op in rare menier oan 'e ein kom. Sy is sahwat forhongere by de oerfloed. Hja hie sa'n jild yn 'e kelder, dat sy meat de gounen en de ryksdaelders mei de fiif-kop.
Doe't Teatske stoar hie se alles oan 'e tsjerke tamakke. Mar dat is net earlik om en ta gong.
Der woarde in...
nl.verhalenbank.25714
Froeger waerden der jouns faek twa ljochtsjes sjoen oer de dyk. Dan seinen se: "Dêr komme mei de tiid huzen to stean."
Mar dy huzen steane der noch net.
Wol sil dêr in nije wei komme, tsjin 'e Skieding oer, dêr't wy wenne ha.
nl.verhalenbank.32012
Wylde lantearnens wienen hjir froeger in soad. Sokke lantearnens hienen in bitsjutting. Sy woarden hjir fral boppe de heide sjoen. It bitsjutte nije wegen en nije huzen seinen se.
nl.verhalenbank.23141
Ik kom us in kear fan it sjongen en doe seach ik in great ljocht oan 'e rjochter hân hjir oan 'e Drachtster wei. 't Ljocht wie sa heech krekt as boppe yn in lantearnepeal. Ik woarde angstich mar ik moest der lâns. 'k Wie sa'n trettsjen jier âld. Ik die de tûmen fan binaudens yn 'e hannen. Doe't ik it foarby wie bigong ik to draven. In skoft letter kom der...
nl.verhalenbank.27300
Wy seagen hjir froeger achter ús wylde lantearnen. Ien ljocht wie tige klear en helder. 't Wie dêr doe allegear heide. Letter kom dêr in buorkerij.
nl.verhalenbank.25943
As se froeger wylde lantearnen seagen, dan kom der op dat plak in nij hûs to stean. Dan hienen se de lampe al fan tofoaren brânnen sjoen.
nl.verhalenbank.21101
Ek op oare plakken haw ik wol ljochtsjes sjoen. Dêr wie 't èk allegear heide. Dêr kommen doe letter ek huzen. Soks komt altyd nei.
nl.verhalenbank.25944
De earste plaets, dy't Jitse van der Vlugt boud hat, dêr seach heit fan to foaren de ljochtsjes fan, by skimerjoun.
Heit koe him net bigripe hwat it wêze koe. 't Wienen tolwe ljochtsjes op in rige. 't Kom krekt nei. De plaets krige tolwe kouwerútsjes.
nl.verhalenbank.25945
Hier woonde een zekere Douwe Stavasius. Die zei op een keer tegen ons: "Ik heb hier vlakbij timmeren gehoord. Een eindje die kant út. Hier komt in nije boerderij, der werd timmerd."
Na korte tijd kwam der in nije boerderij. Hier vlakbij.
nl.verhalenbank.23960
It wie yn Grinzer Pein. Ik en myn earste man kommen op in jountiid út it tsjerkje. Wy kommen fan 'e sangforieniging. 't Wie tsjuster. Ynienen stienen wy yn 't folle ljocht.
Wy gongen nei heit en dy ta. Dêr fortelde ik hwat wy sjoen hienen. "Hwat soe soks nou bitsjutte?" frege ik.
Doe sei heit: "Moarn sil ik jimme fortelle hwat jim sjoen ha."
De oare...
nl.verhalenbank.23132
De tsjerne wie froeger faek bitsjoend. Dan moest alles der út. Hy moest goed skjinmakke wurde en der moest nij spul yn.
nl.verhalenbank.25571
By Foppe van der Ploeg syn heit op Koatstermoune bigounen se noait mei nij wurk op mendei. Ek al hienen se 't noch sa drok dat waerd net dien. Der binne kwea-mendagen.
nl.verhalenbank.38656
Ik wie in jonge fan sa'n alve jier. Wy kamen út Grinslân en krigen in nij húske yn 'e Sweachster Mieden (ûnder Kollumersweach).
Doe't wy dêr oankamen op in jountiid om alve ûre hinne mei in pream, seagen wy healwei de brêge in ljochtsje brânnen by ús yn 'e hûs. Doe't wy tichterby kamen wie 't út. 't Hûs wie noch net klear, wy moesten earst in skoft yn in...
nl.verhalenbank.36808
Wol hûndert kear ha'k timmerjen heard yn 'e nacht op ûnderskate plakken. Dat tsjutte altyd op nije huzen of hokken of hekken of sa. 't Kaem altyd nei.
nl.verhalenbank.17006
Ritske Bottinga wie frijmitseler. Dy moest alle jierren hwat nijs bouwe. Hy moest altyd mar timmerje oan 't hûs. Die er it net, dan moest hy der sels oan.
nl.verhalenbank.25432
