Der moat in stik roggebrea mei op bêd yn 'e langste nacht (21 desimber). (Ek to Eastemar en Aldegea)
nl.verhalenbank.11526
As men by 't tsjuster op 'e linkerkant fan 'e wei rint, kriget men in slach fan 'e duvel. Dus noait links rinne by nacht, waerd der altyd sein, like min as midden op 'e wei.
nl.verhalenbank.11496
Hwat ik nou fortel gebeurde de kant út fan Earnewâld. It sil sa 'n tachtich jier lyn wêze. Myn heit (Megiel) en noch ien wienen yn in pream. Sy moesten it ien of oar ophelje. Of it nou stien wie of turf fan Beets, dat wyt ik net. 't Wie yn 'e nacht, en sy farden yn 't goede farwetter. Sy koenen it paed goed. Doe gebeurde it dat se samar yn hiele lytse...
nl.verhalenbank.23356
Op 'e Sumarreheide forskynde altomets in neaken berntsje by lju yn 'e groppe. In man, dy't dêr net wenne, seach it op in kear mei ljocht-moanne-waer. De heit hie it berntsje gjin bierklean jown, doe't it stoarn wie. Nou koe it berntsje de rêst net fine.
nl.verhalenbank.11486
Der wie in faem, dy har feint wie stoarn. Dêr koe sa min oerhinne komme. Yn 'e nacht gong se faek nei it tsjerkhôf ta nei syn graef. Dat moest se stikem dwaen, hwant har âlders woenen net lije dat sy der hinne gong. Dêrom die se it by nacht. Op in kear wie se der wer hinne gong. It wie och sok min waer en it waeite dat it sikke. Hja hie in greate...
nl.verhalenbank.17576
Der wenne yn Grou in feint, dy liet syn faem yn 'e steek en hy gong nei in oare faem ta. Doe kom dy earste faem nachts by him as nachtmerje. Sy pleage him alle nachten sa bot, dat hy woarde der ûnsjoch en meger fan. Mar doe fortelden se him, dat in nachtmerje moest yn deselde fuotleasten stappe as deselde dy't se pleage. Doe sette er de toffels...
nl.verhalenbank.12309
Der wie ris in fanke, dat wie o sa knap. It wie in beeld fan in fanke. Dat fanke soe op in kear nei tsjerke ta. Doe sei der ien tsjin har: "Hwat bistû moai en knap."
"Ja," sei se, "it soe skande wêze, dat ik skielk yn 'e modder mat."
"Hwat woestû dàn?"
"Ik woe leaver foaroan yn 'e tsjerke stean", sei se. Mar doe't se yn 'e tsjerke kom, doe bleau se stean....
nl.verhalenbank.12533
Pake Harm wenne as jonge al by de boer. Jouns nei 't ôfljochtsjen die de boer alle doarren fêst. Ek dy fan pake syn keammerke. Dy slepte boven de sliepkeamer fan 'e boer en de boerinne.
Yn 'e nacht hearde pake dat der dieven wienen. Hy hearde hoe't se de stiennen út 'e muorren sloegen. Sy woenen in gat meitsje. Pake koe net út it keammerke wei komme, mar...
nl.verhalenbank.18139
Twa pearkes út Aldegea gongen ris nei Hinke Kaert ta to Nijebrêge. Hinke koe de takomst foarspelle. It wienen boeredochters, de fammen en ik tsjinne by de âlden fan de iene. Ik sliepte nachts ek by dy faem. Hja fortroude my altyd alles ta. Doe 't se by Hinke Kaert west wie fortelde se my har wederfaren. Hinke hie sein: Dêrstû mei trouste, dy moat ûnder...
nl.verhalenbank.9650
Yn it hûs fan Thys Jansma op 'e Tike spoeke it altyd by nacht. Earst wie der in gerattel tusken de klompen en dan waerd der in deakiste by de leider opdroegen. En dat joech altyd in bulte gedinder en gerattel. De minsken gyngen der út to wenjen. Elk wie sûnt bang foar dat hûs.
nl.verhalenbank.11499
To Aldegea wenne in boer, dy hiet fan Harmsma. Hy helle hea fan 'e Headammen mei syn beide arbeiders. Dat wienen Foppe en Alle. Dat hea woarde op in pream laden en dêr farden se mei nei Aldegea ta. De nachts slepten de boer en de arbeiders yn 't hea op 'e pream.
Mar de boer koe net yn 'e sliep komme. Hy seach dy nachts klear dat der allerhande folk oer de...
nl.verhalenbank.11564
't Wie yn 'e tiid dat de minsken nammen krigen.
Doe wie der ien, dy hie noch net in namme. 't Wie in lange fint, hy stuts wol in holle boven de oaren út. Hy sei: "Kom ik ek oan 'e beurt?"
Doe knikte ús leaven Hear, en omdat er oars neat as in holle sjen koe, sei er: "Ja, kop."
Doe miende dy fint dat dat syn namme wie en elkenien neamde him tonei Jakob.
nl.verhalenbank.20204
Doe't de fûgels allegear in namme en fear krigen hienen, hienen se allegear noch in bigear. De iene woe dìt noch ha en de oare dàt. Hwant sy woenen der graech allegearre tige moai útsjen.
Allinne de nachtegael oppenearre him net. Dy hâldde him stil. Dy wie wol tofreden mei syn ienfâldich pakje.
Mar omt er sa tofreden wie krige er 't allermoaiste geskink,...
nl.verhalenbank.20210
Us pake hie hiel slim de twaddedeiskoarts. De iene dei wie 't goed mar de oare deis wied er skjin forlegen. As er it oankommen fielde hâldde der him mei de hannen oan 'e speaken fan 'e stoel fêst, sa forlegen wied er dan. Mar dan duorre it net lang of hy koe 't net mear op 'e stoel úthâlde. Dan rekke er op bêd. Dan switte er en hy trille. Hy seach der och...
nl.verhalenbank.11542
As it net tsjernje woe, hellen de minsken Piter Poes fan Sumarreheide op. Piter Poes gong dan nei de tsjerne ta en lei der it iene of oare yn. Ik tink dat dat duveldrek of sa wie. Dan makke hy de meneuvels fan it tsjernjen. Dêr dreau hy de kwea-geasten der mei út. Hy pisse hjir en dêr del en roan om it hûs hinne.
nl.verhalenbank.11556
Dy't syn mem slacht, falle de hannen ôf.
nl.verhalenbank.12301
Der wienen minsken, dy hienen in bern, dat tsjirme. Sy tochten: Hoe moat dat dochs komme?
Njonken har wennen minsken sûnder bern.
De heit fan it sike berntsje sei: It buorwiif kin ús bern wol ris bitsjoend ha. Dat sei er ek tsjin 'e buorman.
Kin it wêze, sei er, dat dyn wiif ús bern bitsjoend hat?
De buorman woe dêr neat fan wite. Hy sei: Myn wiif is sa...
nl.verhalenbank.11557
Dy't it net sjocht hoeft net oan kant ta goan.
nl.verhalenbank.21655
Doe't Kristus stoar, wie alles stil yn 'e natuer.
Omdat se allegearre treurden. Allinne de popelier ritsele. Sûnt dy tiid kenne de popelieren gjin rêst. Sy matte altyd ritselje, as is 't ek nòch sa stil.
nl.verhalenbank.20211
Petrus is deselde dy't yn 'e hemel op 'e kaeijen passe mat. Hy is de sleutelbewaerder.
Mar op in kear binne him de kaeijen ûntfallen. Se foelen krekt op in plantsje, dêr't moaije blommen oan sieten. Doe krige dat plantsje de namme fan sleutelblom.
nl.verhalenbank.20205
