No. 205. Het Fresseven onder Bergeik, waar vroeger veel geveend werd, heet onpeilbaar diep. Juist in het midden van het ven ligt een torenklok verzonken, die in den Kerstnacht luidt. 2)
nl.verhalenbank.46968
Yn Drachten wenne froeger in man, dy wie mei de helm geboaren. Dat wie Joeke Spûkgûler. Dy sei tsjin 'e minsken: Tink der om, noait midden op 'e wei stappe, oars kinne der spûken op jim takomme.
nl.verhalenbank.36646
Rin nachts noait midden op 'e wei, waerd ús altyd yndruid.
nl.verhalenbank.37122
Men mat noait midden op 'e wei rinne. Dan kin men samar oan kant reage wurde. Hwant dan rinne je yn 'e wei. Der kin in lykstaesje wêze.
nl.verhalenbank.19513
In minske mat noait midden op 'e wei rinne fanwege de lykstaesjes.
nl.verhalenbank.38669
De âlden fan 'e Harkema rinne hjoed-de-dei noch altyd net midden op 'e wei omdat se fêst miene dat se dan de kâns ha tsjin in lykstaesje op to rinnen.
nl.verhalenbank.33289
By nacht mat men noait midden op 'e wei rinne, hwant men kin dan oan kant reage wurde troch in lykstaesje.
nl.verhalenbank.38339
Men mat nachts noait midden op 'e wei rinne, oars kin men oan kant set wurde.
nl.verhalenbank.38462
Der waerd ús altyd foar warskôge noait midden op 'e wei to rinnen by nacht fanwege lykstaesjes.
nl.verhalenbank.36707
In minske mat op 'e joun en yn 'e nacht moait midden op 'e wei rinne. Alde Popke Albertsje hat it al ris dien.
Doe kom der in lykstaesje oan en doe is sy smiten woarn.
nl.verhalenbank.25959
Noait midden op 'e wei rinne by joun, seinen de minsken froeger altyd. Ien fan 'e Dwarsfeart roun ris mei syn maet midden op it paed.
Doe sei syn maet: "Even oan kant, even yn 'e berm."
It duorre even, doe sei er: "Gean nou mar wer op it paed. Der gong ús nyskes in lykstaesje foarby; dy is ús nou al passeard."
nl.verhalenbank.37144
Dy't by nacht midden op 'e wei roan, koe samar oan kant set wurde. Wy waerden froeger altyd warskôge: rin noait midden op 'e wei.
nl.verhalenbank.24071
Wy mochten froeger noait midden op 'e wei rinne, hwant dan koenen wy samar oan kant reage wurde troch in lykstaesje.
nl.verhalenbank.34498
Men mat noait midden op 'e wei rinne by nacht, hwant dan kin men tsjin in lykstaesje oprinne dy't men net sjocht.
nl.verhalenbank.37336
Us mem sei altyd: in minske mat noait midden op 'e wei rinne, hwant hy kin oars samar oan kant set wurde. Der kin us in lykstaesje oankomme.
nl.verhalenbank.23753
Minsken moatte noait midden op 'e dyk rinne, hwant dan kinne se samar oan kant set wurde.
nl.verhalenbank.19630
Us beppe dy't yn 'e Harkema wenne gong jouns altyd itselde paedtsje del om molke to heljen.
Op in joun gong se dêr wer lâns. Mar doe woarde se ynienen samar fan 't paedtsje ôfset. En sy seach neat. In skoftsje letter gong se wer it paedtsje del. Mar doe woarde se nochris wer oan kant set, sûnder dat se hwat seach. Foar de trêdde kear gong se oer 't...
nl.verhalenbank.33621
Greate Wopke fan Kûkherne koe de froulju samar de klean ôffalle litte, wylst se midden op 'e wei stienen.
nl.verhalenbank.38416
Wy mochten froeger noait midden op 'e wei rinne, hwant dan koenen wy wolris oan kant set wurde troch in lykstaesje.
nl.verhalenbank.36985
Noait midden op 'e wei rinne by nacht, fanwege de lykstaesjes, dy't men net sjen kin.
nl.verhalenbank.37093
