Ik heb mien voader wel es heure vertelle over werwolve. Hé’j had da wer gehörd van grötvoader. Op ’n keer mos grötvoader vör grötmoeder popkes gon hoale bé’j iemand achteraf ien Huse. Want grötmoeder was bang, da ze kanker had. Popkes of kankerpoppe ware dinge, die te kriege ware bé’j inkele manne of vrouwe die ze eiges mieke. Worvan wet ik nie. Ik het ze...

Ze zeggen wel is "'t Gaat er Spaans toe". Nou hier in Berkou is 't ok wel eens Spaans toegegaan. Ik zal je vertellen waarom. Je hebt bij ons een groot, diep water, een zijtak van de achterwetering en dat water heet vandaag de dag nog altijd de Spaanszee. Die naam Spaanszee stamt uit 1600, uit de Spaanse tijd. D'r woonde daar in die ouwe tijd een boer en...

Hoe men heksen kon ontdekken In Riethoven was vroeger een molen waar de heksen, in de gedaanten van zwarte katten, geregeld samenkwamen. Bij toeval heeft men dat ontdekt en wel op de volgende wijze: Een molenaar van die molen kon al dagenlang geen koren meer malen, hoe hij zijn best ook deed. Als hij ’s avonds zijn molen afsloot en naar huis ging, was...

KATWIJKERS VERTELLEN In de tijd van de grootouders van Cornelis Hoek, die in 1850 was geboren, zwommen er zoveel haringen voor de kust, dat de vissers hen met stokken uit de netten verjoegen. Vandaar dat er op de rug van sommige haringen nog de striemen van de stokslagen zijn te zien. Daarom ook spreekt men van geselharing. De haring geeft zelf aan hoe...

3.141. De Toren van Bakel Een groote menigte Kauwen bevond zich in 1858 in de gemeente Bakel. De hooge toren der kerk scheen als bezaaid van nesten dezer vogels, die aldaar hun verblijf hielden en uitbroedden. Waardoor zij eene groote partij duiven verdreven aan de pastorij toebehoorende, die in den zomertijd menig hartelijke beet aan den pastoor...