Halbe Scheper wie in boer, dy wenne by de Folgersterloane. Dy wie ôfgryslike sterk. In hokling fan him wie út it lân wei bruid. Hy pakte it hokling by de sturt. Doe koe 't net fuortkomme.
nl.verhalenbank.17350
Hjir yn 'e Boelensloane wennet Boardzer Bruining. Dy moest altyd lykstaesjes sjen.
nl.verhalenbank.27601
Boardzer Bruining, hjir fan'e Loane, kin faek fan tofoaren sizze dat der in sterfgefal komt.
nl.verhalenbank.28128
Doe't wy as jonges noch by ús heit en dy yn 'e hûs wienen, gong it der wolris hwat oan wei. Dan wienen wy wolris hwat oerhearrich.
Op in kear wie 't slimmer as oars, wy wienen net mear yn 'e touwen to hâlden. Doe kom dêr samar ynienen in man ta de keamer yn mei in krûm pypke yn 'e mûle. Wy woarden allegear stil en wienen sa deabinaud, dat wy fleagen troch...
nl.verhalenbank.17135
Ik haw ek in pake hawn dy't seldsume sterk wie. Hy wenne op 'e Houtigehage en 't kaem by harren o sa krap om. Op it Kattegat ûnder 'e Rottefalle hie pake in healsuster wenjen. Dy neamden se Manne-Auk omdat it minske keardelswurk die. Hja mjukse en kroade en al sa mear.
Pake frege har: "Hast ek hwat jirpels foar my?" It mocht har wol aerdich barre, dat sy...
nl.verhalenbank.17351
Egbert Sint wie ek in raren. Dat wie myn pake. Hy wenne ek yn 'e Harkema. Se seinen dat er in wikseldaelder hie. Hy wie oan 'e duvel forkocht. Ik ha dy wikseldaelder net fan him erfd.
nl.verhalenbank.28092
In wjerwolf, dat is in minske, dy is heal man, heal frou
nl.verhalenbank.17667
Egbert Hoekstra fan 'e Boelensloane kom us op in joun fan Surhústerfean. Doe't er by 't Blauhûs de bocht om gong, de kant nei Boelensloane út, roan der hwat by him; dan wie 't wer achter him, dan wer njonken him. Hy koe net sjen hwat it wie, mar it doogde net. Hy woarde bang. It swit briek him fan alle kanten út. Op 't lêst sette er sokken. Alhiel achter...
nl.verhalenbank.27597
Sterke Hearke wie hjir ris oan 't ploeijen.
Doe kom der in man om utens wei, dy hie fan Hearke heard.
Hy woe wolris mei him prate. Hy gong nei 't hûs fan Sterke Hearke ta. De frou sei tsjin him: "Sjoch, dêr is er, hy is oan 't ploeijen."
Doe gong dy man nei Hearke ta. Hy bearde dat er net wist dat it Hearke wie en frege him oft er ek wiste hwer't Sterke...
nl.verhalenbank.36049
"Op in kear," fortelde Jan Hepkes, "wie 'k nei 't bûtlân ta to meanen. Ik farde mei de boat en dy hie hwat fortraging, dêrtroch kom ik hwat let by de boer oan."
"Kom Wouda," sei de boer, "binne jo dêr al?"
"Jonge-ja", sei Jan.
"Nou," sei de boer, "earst mar even yn 'e hûs, net, en hwat ite."
Jan sei: "Né, boer, 'k mat earst even bigjin meitsje."
"Ik gong...
nl.verhalenbank.27590
Hearke luts in weinfol dong samar allinne fuort.
nl.verhalenbank.17587
Myn omke sette altyd de klompen omkeard foar de bêdsdoarkes del. Dêr koed er de nachtmerje mei keare, sei er.
nl.verhalenbank.25662
Kij de Vries fan 'e Boelensloane wie us op in snein nei syn faem Anne ta west, dy wenne yn Beets. Let yn 'e nacht kom er werom. Doe't er yn 'e Rottefalle wie, woarde er dêr in lykstaesje gewaer. Sy hâldden him dêr beet, mar hy koe net sjen hwa. Hy koe foar - noch achterút.
nl.verhalenbank.28322
Doe't myn âldste soan Wopke op in joun ta 't hûs út gong, woarde er by de homeije keard. 't Wienen allegear swarte keardels, sei er, hy koe der net troch. Hy soe fuort, mar doe is er wer ta de hûs yn gong.
Nei alle gedachten hat dat in lykstaesje west.
nl.verhalenbank.28290
Piter Scheper nom de minsken de koarts ôf. Dat wie gjin smoesje. Hy brocht de koarts op in beam oer. Dy beam gong dan letter dea.
nl.verhalenbank.27581
Imke de Jong woarde yn Ljouwert nei de gefangenis ta brocht.
Sy treauwen him yn 'e sel. Mar wylst it gefangenispersoneel stie to sjen, roan Imke moai ta de poarte út. Der wie net in slot tsjin him bistand.
nl.verhalenbank.27583
Lútsen Rinkelsma wie oan 't baggeljen. It wie net in bêsten ien. Hy sliepte yn 'e keet. Nachts woardde hy út bêd wei helle troch in man. Dat wie de kweade. Hy woardde troch de baggelgatten jage en smiten en hy koe him de kiezzen wol yn 'e bek telle. En hy hie sels oan elke hier in switdrip. It is my 52 jier lyn forteld. Ik wie doe 13 jier.
nl.verhalenbank.32401
In nachtmerje is net altyd in frommeske. Ik en myn broer Ielke wienen yn Dútslân oan 't wurk. Der wie yn datselde hûs, dêr't wy yn 'e kost wienen, nòch in kostgonger. Dat wie neffens myn broer in nachtmerje. Ik en Ielke slepten byelkoar yn 't selde bêd.
As wy in skoftsje lein hienen, sei Ielke: "Dy forrekte keardel!"
"Hwat nou, jonge?" sei 'k.
"Ik kin...
nl.verhalenbank.24458
Ik haw ris heard dat de wearwolf der soms útsjocht as in fôlle. Der wie in man, dy hie faek lêst fan sa'n fôlle. Dy kom dan by him, dan moest er dit of dat dwaen. Die er it net, dan wienen him de siken biset. As er it wòl die, dan wie 't goed.
Dy fôlle wie in pleach foar him. 't Wie in wearwolf.
nl.verhalenbank.24878
Jan Hepkes fortelde: "Ik gong nei 't bûtlân ta om to meanen. Ik tochte: ik mat der mar in moai hoekje ôf meane.
Ik meande mar ta. Op it lêst kom ik by de wâl, en dêr heakke it hwat, ja net in bytsje, mar goed ek, mar ik skuorde troch.
Op 't lêst tocht ik: Ik mat ek mar ris harje - Hwant de seine woarde stomper.
Ik nei de wâl ta en sykje om myn harspit....
nl.verhalenbank.27591
