Men mat noait midden op 'e wei rinne. Dan kin men samar oan kant reage wurde. Hwant dan rinne je yn 'e wei. Der kin in lykstaesje wêze.
nl.verhalenbank.19513
Op 'e lange loane tusken de Pein en 't Fean yn, dêr roan in bigge sûnder kop. Forskeidene lju ha him sjoen.
nl.verhalenbank.26903
Oan it eintsje wei fan 't Blauhûs nei de Boelensloane roan nachts altyd in fôlle op 'e wei. Dy spûke dêr.
nl.verhalenbank.38012
Het is gebeurd dat ik met mijn vader op stap was. Mijn vader liep noast mij. Opeens wordt mijn vader opgetild en in de sloot gesmeten.
Het was heel wonderlijk, maar 't is echt gebeurd. Of dat nou de duivel was, weet ik niet.
nl.verhalenbank.37994
By nacht mat men noait midden op 'e wei rinne. Oars wurdt men gewoan oan side drukt.
nl.verhalenbank.23463
It koe gebeure dat der nachts lykstaesjes ûnderweis wienen. Dan woarden de minsken dy't se passearden samar fan 'e wei ôfgoaid. Men mat altyd oan 'e kant rinne, noait op 't midden fan 'e wei.
nl.verhalenbank.26993
Under tsjinst wienen se forlegen mei him. Sy moesten dêr exerseare, mar hwat Imke to dwaen hie, dy wykte der by wei en roan op it wetter om.
nl.verhalenbank.24166
Der wie ien dy fytste fan Zevenhuzen nei Allardseech.
Doe kom der ien njonken him mei in knollepoat. Dy roan, mar koe him byhâlde, wol twa k.m. lang.
De man sei: navend.
Mar dy mei de knollepoat sei neat werom.
"Hwat rinne jo hurd", sei de man.
De oare sei wer neat werom.
De man koe sa hurd net ride. Dy oare hobbele mar njonken him fierder. Flak by...
nl.verhalenbank.25720
Op 'e Feansterheide by Folkert en Klaes rint in fôlle mei in brijpot om 'e hals. Dy spoeket dêr.
nl.verhalenbank.27134
It is hier is gebeurd op in oavend, dat der in man over de weg liep. Die man liep gewoon midden op de weg. Toen kwam der in lykstaasje an en toen is-ie een heel eind smeten.
nl.verhalenbank.25894
Der waerd ús froeger altyd foarhâlden noait by nacht midden op 'e wei to rinnen, hwant dan koe 't gebeure dat men tsjin in lykstaesje oproun.
nl.verhalenbank.37576
Rinne jo yn 'e nacht midden op 'e wei, dan kinne jo oan kant reage wurde troch in lykstaesje.
nl.verhalenbank.27169
Der roan ris in man yn 'e nacht op 'e Folgersterloane.
Doe tocht er: "Hwat ding rint der hyltyd njonken my?"
It wie hwat, dat roan op 'e achterste poaten. 't Wie hast like great as hy sels. Doe't hy der hinne gong om to sjen wie it in gewoan skiep, dat op fjouwer poaten roan.
Hwat it earder west hat hat er him noait bigripe kind.
't Gebeurde by de...
nl.verhalenbank.27309
Doe't wy ûnder tsjinst wienen yn Millingen wie dêr in soldaet fan Uthuzermeden dy doarst dêr op in plak net lâns to rinnen. 't Wie in lange reed, dêr't er net lâns doarst.
Ik sei: "Hwat skeelt dy eins? Hwerom doarst dêr net lâns?"
"Daar loopt een korporaal langs zonder kop", sei er.
Ik sei: "Sjit der dan op!"
"Daar durf ik niet op te schieten", sei er.
nl.verhalenbank.27875
In Oldekerk is een weg, die goat noar de barakken. Doar spoekte it altyd. Velen wilden doar niet langs.
Doar woonde in Oldekerk in hele dikke boer. Dat was Knillis Datema. Hij reed op in keer die weg langs met peerd en woagn. Hij is krekt an dat stikje land toe, dêr't it spoeke, doe wouen opeens de peerden geen stap ferder.
Hij het doar wel in uur stoan....
nl.verhalenbank.26019
Sterke Hearke moest us foar ien nei de stêd ta mei in sekfol ryksdaelders op 'e nekke.
Doe kom dêr in manselsoan oan. Dy sei: "Jo ha dêr ek in swiere fracht, net?"
"Ja", sei Hearke.
Dy man, dat wie in rover, dy hie it op dy sek mei jild forsjoen.
"Dêr moest ik ek hwat fan ha", sei er.
"Kinst de hiele sek wol krije", sei Hearke en hy smiet him de sek mei...
nl.verhalenbank.19498
Sipke Alberts fan de Pein seach ris yn Fryslân, tichte by Surhústerfean, trije man njonken elkoar op 'e wei rinnen. De middelste foel samar ynienen dea del.
Dat wie de duvel, dy't dat dien hie, sei Sipke.
nl.verhalenbank.31920
Op in kear roan ik mei Imke de Jong op. Ik hie nei Gerdykster merke ta west.
"Hat it hjir feest west, fanke?" frege er.
"Ja," sei 'k, "ik ha nei de Gerdyk west."
Hy hie platte skuon oan mei sulveren gaspen en hoazzen, dêr't slankjes yn breide wienen. In blauwe sek droech er oer 't skouder, dêr hied er syn harmoanika yn. Hy spile wol by de huzen lâns.
"Wie...
nl.verhalenbank.19515
Ik kom us in kear let yn 'e nacht werom fan 't jounpraten. Ik roan op 'e Sintelwei nei Houtigehage. Doe wie dêr in frommes yn 't wyt. Sy wie op 'e raljes. Ik sei tsjin har: "Frou, jo matte dêr wei gean, hwant de tram is op komst."
Mar sy sei neat werom en bleau hwer't se wie. 't Wie in wite juffer.
nl.verhalenbank.24127
Ik en nòch ien roannen us by de spoarlyn lâns. Wy wienen oan 't smokkeljen yn 'e moanneskyn.
Doe wie dêr ynienen in keardel mei in hoed op. Dy roan neist de spoarlyn.
Doe't er ús passearde, wie er ynienen fuort, sûnder in spoar achter to litten. Hwat dat west hat, is my noch altyd in riedsel.
nl.verhalenbank.25972
