Oh jao. Ja auch nog. Ja. Daor goan ich noar Brummans, naor Panningen. Mich de haor laoten sniejen. Dat weit ik niet, dat jong, dat haeje zoot hebt gesehen, de graotste. Dat is de laotste van ons, Gerrit. Daor zeit hier aan de tafel, te àèten, en dan sagt ook enne vriend: ‘Wat heb ie aan de hank?’ Bloed, was niet om aan te sehen. Maor ich wus goed dat hae...
nl.verhalenbank.128712
Men kan wratten verkopen, dan verdwijnen ze.
nl.verhalenbank.47212
As ien it yn 't boarst hie, dan krige er froeger in sekje mei hjouwer om 'e hals.
nl.verhalenbank.31534
Heksen:
Op Stoks, een gehucht in Panningen, woonde een arme weduwe, genoemd “Hekse Nelke”, die verdacht werd van hekserij. Als ze bij iemand op bezoek ging, pleegde ze de kinderen aan te halen, en over de haren te strijken. Als ze goed en wel verdwenen was, bleken die kinderen dik onder de luizen te zitten. Het gevolg was, dat iedere moeder, wanneer Hekse...
nl.verhalenbank.60733
Paarden en koeien stonden soms stijf. Dan ging men naar de paters in Helmond en dan bleef dè weg.
nl.verhalenbank.46896
Trije drippen kattebloed ynnimme helpt ek tsjin stienswolms.
nl.verhalenbank.17408
Wyberen van der Meulen wie oannimmer. Dy hie in jonkje, dy hie dauwjirm. Dêr wie neat oan to dwaen. De dokter wist der gjin ried op. Doe gongen se nei Joast. Joast sei: "Liz der droege havermout op." Dat ha se dien en 't bern is genezen. Joast hie 't altyd by 't goede ein.
nl.verhalenbank.32044
Er waren ook mensen die wratten kochten voor 1 cent; men moest dan 'n kwartje aan den arme geven.
nl.verhalenbank.47042
Alde jonge Jan wie wûnderdokter, fédokter en duvelbander. Hy wenne yn 'e Harkema tsjin ús oer. Dêr kaem ris in man út 'e Westerein by him, dy hie in siik fanke meinaem yn in koer foar op 'e fyts. Dat fanke hie allegearre bulten yn 'e nekke en op 'e rêch. Dêr hie se gâns lêst fan. Dêr wie gjin dokter dy't dat geneze koe.
Jonge Jan sr. bihandele dat fanke...
nl.verhalenbank.32233
Om wratten kwijt te raken moet men ermee langs een dode strijken of ze verkopen.
nl.verhalenbank.46163
Da gebeurde vroeger nog al veul in Hulhuze. Snachs um twoalf uur was ’t soms druk on de Woal. Wat stromend woater is bes vör uutwendige ziekte van mins en dier. ’t Is zuver en zach.
nl.verhalenbank.49694
Tegen reuma moest je vroeger een kastanje in je zak doen. Ze zeiden tenminste dat dat hielp. Geloof er niks van. X [naam schoondochter, anoniem] gaf me pas een magnetisch plaatje, dat ik onder mijn riem moest dragen. Dat moet dan helpen tegen van alles en nog wat. Ik geloof daar niet in en laatst heb ik het plaatje teruggegeven toen ze er om vroeg.
nl.verhalenbank.47319
Eveneens was nog voor korte jaren eene beroemdheid van eenige beteekenis als duivelbanner, zekere Sjoerd Kuiper in de Knijpe bij Heerenveen. Hoewel oogenschijnlijk in armoedige omstandigheden, leed hij toch zeker geen gebrek, want hij had eene goede praktijk. Lijders aan kwalen, waarmee men vruchteloos jarenlang had «gedokterd», en vooral betooverden...
nl.verhalenbank.57994
Te Opeinde heeft, in de tweede helft der negentiende eeuw, een wonderdokter gewoond, zeer onmanierlijk in zijne taal, en niet alleen zeer bekwaam tegenover menschen maar ook tegenover dieren, want een lok haar van eene zieke koe of een ziek paard stelde hem in staat, de kwaal te herkennen en de noodige geneesmiddelen voor te schrijven. De zoon schijnt de...
nl.verhalenbank.57993
Schoppenboer:
In mijn jeugd werd veel gepraat over een man in Kessel, genaamd “Fengers Hendrik”, die over geheime krachten zou beschikken. Bij het kaarten in de herbergen kon hij o.a. Schoppenboer uitsturen om een fles wijn, die dan prompt op een geheimzinnige wijze ter tafel kwam. Ik heb het van horen vertellen, en weet er niet meer van af.
nl.verhalenbank.69372
VODA_15_01E
De kabouters hadden wijde broeken aan. Ze brachten alles wat ze leenden terug. De kromme spijkers sloegen ze vlak. Paarden beslaan in de winter. Kabouters hebben bij de boeren geleerd gewoon te eten. Met blote voeten deeg trappen in de trog. Een stukje apart in de kelder om te gisten. Kleine kinderen konden de roggekoeken niet bijten, dus...
nl.verhalenbank.128707
Ich kan hem echt näömen met naam. Dat is enne man haejr oet die buurt gewezen, en dei heeft in Venlo in het zeekenhoes gelaegen. En daor haejje het op het water. En det moet zon ontzettende pien zin. Geweldig. Als ze niet kunnen plassen [interviewer: ja], wa. Nou, doe stonden wae daor, en daor steit dei manne, was nog half haog, te wrieven in de zieje,...
nl.verhalenbank.128713
Maar eh zo anders werken, dat deden ze niet. Zaogen ze naoit, hè? En doe het Bruun het een achthonderd sjäöp bie-ein gekregen, hè? Daor die vermeerdering, Stits, hè? En doe heeft e ein van die kabouters touw gekregen. En dei ging met die sjäöp ronk. En achternao as den hauste weg war, wa, het was er nog een beetje, dan kwam dei greunigheid op dat veld, op...
nl.verhalenbank.128706
Wen den brank … Nou, dat geit zo: als enne mens zich gebrand heed, en gebeurdde vräöger hael duk met klein kinder [interviewer: ja], wa. Vräöger waoren der nog geen fornuus enzo, mor daor waoren der van die holtkachels, en ongelukkig as ge der aftrochte, gebeurde duk. Dan verbrandden die zich waor, hè? En die kosten zich al verbranden zo an het veur. En...
nl.verhalenbank.128710
Dwaallichten:
Er werd wel eens verteld, dat een of ander dwaallichtjes had gezien, doch een verhaal hierover is me niet bekend. Wel werd als verklaring aangevoerd, dat op rottend berkenhout wel eens stoffen of gloeiwormpjes voorkwamen, die forforesceerden.
nl.verhalenbank.69273
