Mien voader had ’t wel eens over schrepkoppe tege kanker. As iemand meende, dat ie kanker had, ginge ze vroeger nor ’n kankerjuffer of -kjel. Die kos dor iets tege doen. ’t Was gen dokter, mar iemand, die er voor bekend ston, dat ie kanker kos geneze. Tenminste, da meende de minse. Ien Huusse wonde zo iemand. Die snee med’n mes ’n klein krebke over de...
nl.verhalenbank.50247
Het volgende verhoal het vrouw Peters on moeder verteld. Vrouw Peters kwam bé’j ’n burvrouw, worvan ze zèje, da ze ’n heks was. Op ’n keer gaf ze drie mooie père an vrouw Peters en ze zèj: “Et ze thuus mar gaauw op”. Mar vrouw Peters dörfde da niet en ze lei ze ien de kas. Noa inkele dage woj ze de père kriege en...toe ze de kasdeur opendeej, zag...
nl.verhalenbank.49716
Mien moeder heddet duk verteld. ’t Geet over ’n djen en ’n jong, die verkering hadde. Die djen kos hekse. De jong wol graag trouwe mette djen. Mar die wol da nog nie. Ze was nie gerus, of ’t wel goed zou goan. Want ze kos hekse. Ze kos doar nie afkomme, al wol ze ’t nog zo graag. Mar ze wol da nie tege de jong zegge. Da zou toch wel motte gebeure, want de...
nl.verhalenbank.50482
Ik heb eiges joare lang ien de kersnach um twoalf uur woater geschep ien de Woal. Ik gieng dan tot het eind van de krib um goed stromend woater te kunne kriege. Da deje ok aander minse. Da woater wier bewoard en gebruuk bijvoorbeeld as je zere oge had, of wratte, of ’n wond, die mos hèle of zwère, of aander uutwendige ziektes. Ok vör diere was ’t goed. ’t...
nl.verhalenbank.49689
’t Was bekend geworre da hier èrs ’n bar sterke kjel wonde. Op zekere dag kwam ’r ’s ’n menheer, die mos nor die stèrke man toe. Mar hé’j wis ’m nie te wonne. Toetie ’n poos gelope had, zag ie ’n boereknech, die on ’t bouwe[ploegen] was. De heer vroeg ’m, woar de sterke man wonde. De boereknech nam de ploeg bé’j start en beurde die mette pèrd en al umhoog...
nl.verhalenbank.50441
D’r ware vroeger minse, zèje ze, die da [bespreken] kosse. Zo iemes miek dan, ok op ’n afstand, da’n pjed vör ’n wage inens kreupel was en dattie gin poot meer verzette kos. Die kjel kos ’m dan ok wer loate lope.
nl.verhalenbank.49676
Die [wisseldaalder] kreej ien de kersnach van iemes. En ge kos ’m zo duk uutgève as ge wou. Hé’j kwam toch weer terug in ow portemenee.
nl.verhalenbank.49662
Vroeger mos er snachs bé’j ’n dooie gewaakt worre. Da deje minse uut de burt of goeie kennissen of niet-noaste familie van den dooie. Altied met zien tweeë. Want allinnig dörfde da de meste minse nie.
’n Schoenmaker zèj altied, da hé’j da bes alleen dörfde. ’n Poar grappemakers zèje: “We motten ’m er es tussen neme. As één van ons zien eige dood hil en...
nl.verhalenbank.50455
Datta [van de weg afzetten] vroeger gebeurde, heddik duk zat heure vertelle. Mar ik heddet eiges nooit gezien. En ’t is mien ok nooit overkomme.
nl.verhalenbank.50469
Ze zeie vroeger wel es: ’n Berich vur twoalf uur is ’n goed berich. Noa twoalf uur is ’t ’n slech berich. Bijvoorbeeld bij ongelukken of ziektes.
nl.verhalenbank.50468
Mien schonvoader schepte joarenlang ien de kersnach um twoalf uur woater uut de Woal. Hé’j zèj: “Ge mottet tege de stroom ien opscheppe”. Ielke kersnach brochtie ’n kètel vol mee. En da wier ’t hele joar dör bewoard. Het woater was goed vör allerlei uutwendige ziektes. Ok vör ’t vee. As bijvoorbeeld ’t uier van een koe kapot was, nome ze van da woater om...
nl.verhalenbank.49663
Ze waste vroeger ’t gezich van ’n klein kiend wel met brandewien. Dan kreeg ’t ’n mooi blank vel.
nl.verhalenbank.50454
As ge ’n werwolf mitten mes zeker goed wou rake, mos ge ’t mes ers dör de grond hin snije. Dan kos ge ’m wel boas.
nl.verhalenbank.49677
Ze hemme wel verteld, dat iemand uut de kolk bé’j de Munnikhof had geroepen: “Kom gaauw, kom gaauw”. Toe was er ’n auto on komme ré’je en die reej kaboens de kolk ien, ’t woater ien. En ze hemmen ’r niks mer van gezien of gehörd.
nl.verhalenbank.49688
Op ’n plek kwame nou en dan ouwe wieve bé’j mekoar. Eén van die vrouwe gieng dan wel es weg um te gon hekse. Ze smèrde d’r eige dan ien med’n zalf of zoiets, uut ’n döske. Dan zei ze:
Utemetuut, de schorsten uut
Over heggen en struuk.
En dan kos ze hekse. Ze gieng op ’n bessemsteel de schorsten uut. En wa ze dan vorders deej, wiste ze niet. Eén van de...
nl.verhalenbank.50483
Ze zèie vroeger wel, Opte Hoedieks”, een stuk diek bé’j de Wieringenhoek, doar liep vroeger soaves duk ’n been. Aanders niks as één been. En da liep doar mar wa rond. Soms was er ok nog ’n klein lichje op ’t been. Da was nog griezeliger. De minse waren er bar bang vur. Ze zèie wel tege de kiender: “Kom soaves nie te loat thuus, aj over de Hoedieks mot....
nl.verhalenbank.45930
Met Driekoningen was de dag ’n hoaneschrit vurruutgegoan.
nl.verhalenbank.50246
Mien zoon had ien Doornenburg mit ’t afstappe van de fiets zien voet verstuuk. Hé’j kon hos nie mer thuuskomme. Ik he’m drek besproken. En tien minute lotter was ie on ’t voetballe.
nl.verhalenbank.49703
D’r ston es iemand bé’j ’t woater. Ik geleuf bé’j de Woal. De man hörde ’n stim uut ’t woater. Hé’j zag ers niks. Toen ie rondkeek, zag ie op ’n afstand ’n man over den dam kuiere. Hé’j had ’n stok ien de haand. Hé’j liep deur tot de man ’m bijnoa nie mer zag. Toe gieng ie ’n boch um, en nor ’t woater. Hé’j gooide de stok weg en sprong ien ’t woater. En...
nl.verhalenbank.45688
Dit kan van geslacht op geslacht overgaan. In onze familie is dat misschien wel 200 jaar lang gebeurd. Mijn grootvader, Steven Geveling, heeft het overgegeven aan mijn vader, Willem Geveling, en die weer aan mij. Mijn vader had zes zonen en één dochter. Hij zei, dat slechts één het bespreken kon overnemen. De anderen mochten de woorden wel eens horen of...
nl.verhalenbank.49707
