Als een kind met de blinde belie geboren was, waren ze vroeger in Benschop bang dat de dokter de helm meenam, stiekum en die verkocht aan iemand die naar Indië ging. Die persoon droeg hem op z'n hart en hij was kogelvrij. Zo'n kind werd dan een blinde baby, omdat die blinde belie niet begraven was. Hij wandelde 's nachts over het kerkhof. Hij zag ook een...
nl.verhalenbank.50902
Beppe wenne to Feanwâldsterwâl. Dêr wie in bern siik. Dêr kaem altyd in swarte kat om 'e doar rinnen, dat wie de tsjoenster dy't it bern bitsjoend hie. De buorfrou sei: Tink der om, dat en dat âld minske, dy docht it. Dy makket jimme bern siik. Jimme matte in krús fan rogge meitsje ûnder 't kleedtsje by de drompel, dan kin se der net yn komme.
It bern hie...
nl.verhalenbank.31286
Alde Jan Bearns van der Veen wenne yn 'e Mieden by de Bûtenpostumer feart. Hy hie in bern, dat wie net goed. Doe gong er nei greate Wopke ta. Dy wenne yn Kûkherne. Wopke joech him in drank. Hy sei: "Tink der om, dû mast aenst om in peal hinne. Dan komt der in kot by dy en dy wol by dy opspringe. Dû mast om 't fleske tinke."
Sûnder dat Jan der erch yn hie...
nl.verhalenbank.22761
Myn heit hat nou fjouwerensawntich jier wei west. Ik wie goed alwe jier doe't er stoar. Trije wiken foar syn dea sei Knjillis Veenstra tsjin ús mem: "Dû hâldst Fokke net lang mear." En doe wie heit doch noch sa soun as in fisk. Hy krige krampkolyk en hy wie sa soun en sa dea. It wie in keardel as in beam en izersterk. Hy wie noch gjin seisenfjirtich jier...
nl.verhalenbank.19425
Heit hie in stik heide kocht, dat wie by de Skieding. Dat hie er mei twa oaren kocht. Der sieten seadden op en mei har trijen wienen se dêr oan 't baggerjen.
Us mem en de beide froulju fan 'e oare manlju gongen dêr dan mei har trijen hinne, elk achter in kroade, om turf op to heljen. Dat wie in hiel ein fan hûs en sy namen de bern mei.
Dan moesten se by...
nl.verhalenbank.37928
De bûzehappert
De skriuwers út 'e earste helte fan 'e foarige ieu hawwe it al oer de bûzehappert. Dat wie in kwea wetterwêzen, dêr't men jin mar foar te wacht nimme koe. As men de lju yn ús krite der nei freget, hawwe guon der noch wol fan heard, mar folle witte se der net oer te fertellen. Hoe't syn uterlik is, minsklik, duvelsk of dierlik, haw ik ek...
nl.verhalenbank.13727
De Rotten bie 't Spek brienge
Een oud spreekwoord, dat ik van de weke mos vertaele, mit te uutlagieng d'r bie. Inpussant voor de lezers van Eilanden Nieuws, docht'k. Hier is het tan. Het speulde of in de vorigen oorlog. Dat wil dan zage, d'n oorlog van 1914 tot 1918. Wiele wazze d'r niet trek bie betrokke. Het was bie ons alleen mar moblesoasje. Toch was...
nl.verhalenbank.13294
Op de Hunneglooberg, die ver boven het wijde heideveld uitstak, woonde een oude wikkerse, die van leven en dood meer afwist dan alle andere samen. En al woonden de mensen dan niet meer in haar nabijheid maar in de buurt van Ruinen waar de leefomstandigheden beter waren, zij vergaten de oude graven van hun voorouders niet en als ze in nood zaten gingen ze...
nl.verhalenbank.49211
Wat ik weet, heb ik vroeger als kind van mijn vader gehoord. ’s Avonds kwam buurman vaak even praten en dan kwamen de verhalen los. Natuurlijk ben ik het meest vergeten. Wel herinner ik me nog, dat er eigenlijk altijd iets te zien was. Langs de weg, in het veld of bij de huizen. Eén avond staat me nog goed voor de geest. De buurman was er weer .
Hij...
nl.verhalenbank.45615
Welda/Velda/Velleda is geweest die vermaerde kol/ die sich met Wichelary, Waerseggen, Duyvels-besweeren en andere swarte konsten eenen grooten naem gemaeckt heeft in der Bructeren Landt in 't Stift Munster, by de Lippe, en die als een sonderlinge present naer Roomen is gebracht/ en aldaer in een Triumpf opentlijck vertoont. Aulrinia, Aunnia, alias Alruun...
nl.verhalenbank.44669
EEN KRANS VAN VEREN
In Oostelbeers woonde vroeger een vrouw, die een ziek kind had. Het huilde steeds en sloeg vaak zo wild met de armen om zich heen dat het niet te houden was. Een man, die nu en dan bij de vrouw kwam buurten, vroeg op zekere dag aan haar: ‘Wat scheelt dat kind toch, dat het de hele dag niets anders doet dan huilen?’ ‘Ik weet het niet,’...
nl.verhalenbank.49576
Yn in boerespultsje ûnder de Ham rekke in bern siik. It bern tsjirme, dat wie skoan oan 't bern to sjen. Hoe't de dokter der ek mei omplastere, it joech allegear neat. It bern bleau in harterke, ja it kopke biklonk hoe langer hoe mear.
Doe sei de buorman tsjin 'e heit fan dat bern: "Dû mast opjaen fan dokterjen. Der skeelt dat bern oars hwat. Dêr hat in...
nl.verhalenbank.15782
Der wie in widner mei lytse bern. Dy widner hie altiten lêst fan nachtmerjes. Hy krige hast noait in wink yn 'e egen en seach tsjin 'e nachten oan. Doe klage er syn leed by in buorman. Dy wist hast altyd wol ried. Doe't dy him heard hie, sei er: "Hastû ek moal yn 'e hûs?"
Ja, dat wie der wol.
"Set dat dan op 'e tafel en jow dy dan joun mar rêstich del. Ik...
nl.verhalenbank.15783
HEKSERIJ VOORKOMEN
In Veldhoven woonde vroeger een boerenechtpaar, dat vier kinderen had. Hoewel die kinderen goed te eten en te drinken kregen, waren ze voortdurend ziek. En niet zomaar een beetje, nee, ernstig ziek. Zelfs de dokter stond voor een raadsel en raadde de ouders aan om eens naar de paters van Hei-Tongeren, in België, te gaan. Die waren heel...
nl.verhalenbank.49571
Bokkenrijders in Grevenbicht
We hadden het over dievenbenden in Limburg in de achttiende eeuw. We zeiden dat de Bokkenrijders hun rooftochten uitstrekten tot Grevenbicht. We vinden daarvan een voorval vermeld in de kroniek van Grevenbicht. In die tijd stond de linkeroever der Maas onder gebied van de prins-bisschop van Luik; op de rechteroever oefenden...
nl.verhalenbank.35849
Dit verhaal heb ik van mijn vader. Zelf heb ik ook een vrouw gekend, die de naam had van te kunnen heksen. Ze woonde in de omgeving van Dalfsen. Toen ze later stierf, werd haar dochter er van beschuldigd; deze leeft nu eveneens niet meer.
Er was eens een kind ziek; in het veren bed werden kransen gevonden; toen was het een uitgemaakte zaak, dat de bewuste...
nl.verhalenbank.44676
De spookwagen in het Sint-Jansbosch te Oud Valkenburg
Het was laat in den avond, toen wiesvrouw, paat en peter naar Sibbe teruggingen van uit Oud Valkenburg, waar zij een kind (den vader van M. Leesem van Bemelen) ten doop hadden gehouden. Toen zij in het Sint-Jansbosch waren, hoorden zij rinkelen als van den halster van een paard. Zij meenden, dat het...
nl.verhalenbank.35879
Hjir wennen trije bruorren dy skreauwen har Dalstra. Dêr is noch skaei fan. Ien fan dy bruorren hie boerefeint west yn Nyegea yn in âlde greate stjelp by twa âlde minsken. Dy feint rekke dêr wei, mar letter gong er dêr us op in kear mei syn beide bruorren hinne to jounpraten.
Sy woarden freonlik ûntfongen. Sy woarden yn 'e hûs noege en krigen kofje. Doe...
nl.verhalenbank.25488
Oan 'e Houtigehaechsterwyk wenne in tsjoenster. It wie Jan Mulder syn frou, Luts fan Ritske Ale.
Njonken harren wenne in húsgesin, dêr wie 't jongste bern siik fan. 't Wie in jonkje. Dat woe net groeije, it tsjirme.
't Kin wolris bitsjoend wêze, seinen se en se gongen nei de duvelbander ta. Dy sei, hja moesten alles tsjuster meitsje yn 'e hûs, dat se...
nl.verhalenbank.37461
De stiennen ûlebuorden.
Der wie in boer, dy wenne ergens boppe Ljouwert. Hy hie nei stêd ta west, nei de merk en wie nou op 'e weromreis. It wie min, stoarmachtich waer en de boer siet tige oer syn minne, âlde skuorre yn. Hy wie deabinaud, dat dy der oan gean soe.
Sa nou en dan suchte hy der oer.
Doe kaem der in menearke njonken him. Dy sei: "Hwat suchte...
nl.verhalenbank.21259
