As men krânsen yn 't kessen foun hat, mat men dy yn 'e kachel forbrânne. Mar earst mat men de skoarstien goed ticht meitsje. Der mat gjin lucht by komme kinne.
De tsjoenster, dy't it bern bitsjoend hat, krijt dan pine en springt om 'e keet hinne, sûnder dat se der yn komme kin. Hâldt men de skoarstien iepen, dan jowt it hiele forbrânnen fan 'e krânsen neat.
nl.verhalenbank.16051
Op in kear kom ik fan 't spoar yn 'e Westerein. 't Wie sahwat alve ûre op 'e joun en ik hie sa'n 200 meter roan. Liuwe wie by my.
Doe hearde ik dêr de stim fan in frommes, dat klonk aeklik.
Ik sei: "Hark ris , sa giet Bouke Minke to kear. (Dat wie it wiif fan Bouke de Jong)
In pear dagen letter forsûpte har bern op itselde sté dêr't wy Minke kleijen heard...
nl.verhalenbank.17010
Ik haw kunde hawn oan in Roomse man, dy sijn broer koe alles sjen. Hy en syn broer roannen us togearre tusken Hûs ter Noord en Kollumersweach. Doe hie syn broer him beet krigen en sein: "Mast hjir even komme."
Even letter sei er: "Nou kinst dêr wol wer hinne gean. Hast neat sjoen?" "Né," sei myn kammeraet, "allinne mar in mylpealtsje. Wie der dan hwat?"...
nl.verhalenbank.26313
Sokke dingen haw ik altyd. Ik wurd noait kjel fan hwat freesliks dat se my fortelle, omdat ik it altyd al fantofoaren wyt.
Ik bin net mei de helm geboaren, mar sokken binne der wol. As se de helm foaroer weihelje dan mat sa'n bern letter alles sjen, helje se him achteroer ôf, dan net.
nl.verhalenbank.30111
Op in moarn bitiid - al jierren lyn - wie der in man fan 'e Westerein, dy't yn 'e Klonjes wenne, alhiel fan 'e wize. "Myn bern is bitsjoend!" rôp er, "myn bern is bitsjoend!"
Trije krânsen hienen se by 't bern yn 't kessen foun.
Doe is er nei Jonge Jan tagien, de duvelbander fan it Wytfean. Dy hat him guod mei jown en it bern is yn leven bleaun.
nl.verhalenbank.16050
Hjir wennen minsken, dy hienen in bern, dat raesde altyd, nachts en deis. Op in joun, doe kom de man thús mei twa lamkes, dy't er kocht hie. 't Wiif sei: "Ik bin forlegen mei 't bern, sa raest it." Doe sei de man: "Ik sil der ris in ein oan meitsje. Hwant dat bern is bitsjoend."
Doe naem er it gewear fan 'e balke en hy gong nei de lankmoes ta bûtendoar (=...
nl.verhalenbank.16056
Ek in kear doe roannen der trije neakene berntsjes samar njonken him lâns. Dat duorre gâns in ein. Doe woarden se ek samar wer wei.
nl.verhalenbank.23664
Wie der froeger in bern bitsjoend dan gong men nei de duvelbanner fan Kûkherne. Dy joech in drankje. It kessen, dêr't it bern op lei, waerd iepensnien en de krânsen der úthelle. Dy woarden forbrând.
Wienen der al trije krânsen klear, dan koe 't bern net wer better.
nl.verhalenbank.24065
Dy katten dêr yn dy hutte by Harm van der Berg bisprutsen it wurk dat se dwaen soenen; hwa't se bitsjoene soenen.
Hja fabrisearden krânsen yn 'e kessens en yn 'e bêdden, fral yn fearrene bêdden. As de sawnde krâns klear wie, wie 't bern overleden. Dan hienen se wer ien.
Mar as de lju in botsen ûnder 'e drompel leinen koe de tsjoenster der net oer komme.
nl.verhalenbank.37351
Achter de Ham by in poel hearden guon minsken us de stimmen fan twa bern. Letter binne dêr twa bern fordronken.
nl.verhalenbank.15734
Tsjoensters binne yn steat har yn katten to foroarjen.
Hja meitsje krânsen yn 'e kessens fan har slachtoffers.
Binne der trije krânsen klear, dan giet it bern dea.
nl.verhalenbank.38614
As bern ticht by 't wetter kommen, waerd der sein: Tink der om, de kikkerts pakke dy. Woenen se jouns net yn 'e hûs dan waerd der sein: "Aenst pakke de berndieven dy."
Ek wol: "De doddeaden pakke dy!"
nl.verhalenbank.25842
Wy ha njonken Anne Teats wenne. Dy hie in bern, dat jammere altyd mar. Wigers Syts wie by harren yn 'e hûs. Hwat hjir stikken is, sei Teats, wyt ik net. Kin men dat berntsje net stil krije?
Doe gong Teats der út. Doe lei se in stikje duveldrek ûnder 'e drompel mei in krúskekaei en in koetseprikke (lijsterbes) mei in krús der op.
Dêr mei neat oer komme,...
nl.verhalenbank.17002
Sahwat yn 'e midden fan 'e foarige ieu roan Sjoerd Klazes Nicolai us in sânpaed lâns to Eastemar. Hy strampele oer in sleat, doe kommen der him 3 neakene berntsjes op side, dy't gâns in skoft mei him oproannen. Mar sy seinen net in wurd en sy binne op it lêst ek stil wer wei woarn.
nl.verhalenbank.15738
Fedde de Vries, de krudedokter fan Sandbulten, die had een tantesegger, die had een kleine pop, die was niet goed. En doe ging se daar met naar Fedde.
Fedde sei: "Hest al in dat kussen sien?"
Doe dat kussen open en doe kwam daar een krans út. Een frou, hier dichtbij, het 't daan. Maar se wouden er geen ruchtberheid fan hè.
Fedde het haar gud geven en 't...
nl.verhalenbank.24285
In Dokkum het in dokter woond, die had een kiend, dat was ziek. Hy gaf it kiend gud, maar hij kon 't niet genezen. Doe ging hy naar Joost Wiersma to Eestrum. Hy ging der yn 'e nacht heen, hij wou 't niet foor anderen weten. Joost het it kiend genezen.
nl.verhalenbank.24286
Yn Kollumersweach wenne Harm v.d. Berg. Dy hie in sike jonge, dy't bitsjoend wie. Op in kear kom der in fremde swarte kat by harren op it hiem. Harm skeat op dy kat en rekke him.
De oare deis wie Liuwe Ael, in âld tsjoenster, dy't oan 't Wyldpaed wenne, kreupel.
nl.verhalenbank.24061
Yn 'e oarloch fan '14 op '18 wie in soldaet op reis nei hûs ta mei forlof. Hy wenne yn Kollum.
Doe seach er ûnderweis it kistje fan syn eigen bern. In dei of hwat letter kom it bern to forstjerren.
nl.verhalenbank.15733
It is sahwat 40 jier lyn. Myn skoansuster yn Kûkherne hie in popke. Geartsje hiet se. It bern hat miskien 2 à 3 jier âld west. Alle jounen bigoun it bern om in ûre of 9 to gûlen en dat duorre sahwat oan 'e nachts 12 ûre ta. Hwat se der ek oan dienen, it bern gûlde troch. De medesinen fan 'e dokter koenen har net stil krije. Mei gjin moaije noch kweade...
nl.verhalenbank.32339
It gebeurde ris dat der in bern van my bitsjoend rekke. Doe wenne ik hjir al. Doe ik nei Wopke ta to Kûkherne. Wopke joech my in fleske mei guod. 'k Moest der goed op passe dat it fleske net stikken rekke, sei er, hwant dat koe gebeure. As it iene of oare my tsjin 'e jas oan stompte dan gong 't fleske stikken.
Healwei de Swâdde yn Twizelerheide moest ik...
nl.verhalenbank.24711
