Ik was ’n joar of 18 en ik werkte opte twedde febriek [steenfabriek]. Nöl Tunnisse werkte opte erste febriek. We zate mèd’n pluugske aander minse wa te schofte. Opens hörde we wa bé’j de rivier tegenover de erste febriek. En d’r holde wa minse nor toe. Iemes van ons pluugske zèj: “D’r zal iemes mèd’t steenkrujje van de pril [plank] afgevalle zien”. ’n...
nl.verhalenbank.50199
Je had hier in Langerak vroeger een tovenaar, Aai de tovenaar. Hij was een liefhebber van vogels. Hij kwam altijd fluitend de kamer binnen. Dan keek die eens naar de vinkies. Nou woonde d'r hier in de buurt ook een vrouw, die een bietjie lichthoofdig was, een bietjie bijgelovig. Affijn, Aai die komt daar binnen en die vrouw wordt niet goed bij d'r hoofd....
nl.verhalenbank.50943
De stiennen ûlebuorden.
Der wie in boer, dy wenne ergens boppe Ljouwert. Hy hie nei stêd ta west, nei de merk en wie nou op 'e weromreis. It wie min, stoarmachtich waer en de boer siet tige oer syn minne, âlde skuorre yn. Hy wie deabinaud, dat dy der oan gean soe.
Sa nou en dan suchte hy der oer.
Doe kaem der in menearke njonken him. Dy sei: "Hwat suchte...
nl.verhalenbank.21259
Op een plaats in de Tempel* zitten allemaal muren in de grond. Rond heel de hooiberg vind je muren. Daar moet een groot gebouw gestaan hebben. Maar wat voor een gebouw, dat weet ik niet. Ze zeggen wel, dat er een klooster heeft gestaan. Ze hebben d'r ge- raamtes gevonden. Nou staat d'r een hofstee. Toen de ouwe De B. nog leefde, heb die me wel eens...
nl.verhalenbank.50931
Mevr. N.: “Kenst mooi proatn jong, moar ik leuf dr aan. Mien grootmoeke hef nog meer beleefd.
Zai lag op n nacht op berre en door heurt ze ain de ledder op loopn; t heurt net of hai n schubbe achter zok aansleept.
Op beune lag koorn en hai begunde door wat van in n zak te schepn. Dou gung e mit de zakvol noar doale de ledder weer of. Grootmoe is dr kold...
nl.verhalenbank.44763
Mien oal mens het vrouger et veurgezicht had.
Op n middag was ze wat aan t dommeln; zai schrikt wakker en door heurt ze wat op de stroade; peregekletter en woagens.
Het geval wil, dat n zet loater heur aigen peern op de loop goan en toun heurde ze et zulfde geluud weer.
Ik wait ook nog, dat ze es n moal zee: “Ik zai scheepn vaorn over de haide.” Wie...
nl.verhalenbank.44362
In een boerenplaats te Zuiderwoude spookte het. Het huis stond al lang leeg en toch brandde er iederen avond licht en hoorde men van uit de verte geluiden, want er dicht bij komen durfde men niet. Eindelijk verstoutte zich iemand om er 's avonds heen te gaan. Daar er geen gordijnen voor de ramen hingen, kon hij van buitenaf zien, dat in het woonvertrek...
nl.verhalenbank.9374
2.60. Een gedrocht zonder kop en pooten
Jan Hurkmans te Bergeik, die sinds eene reeks van jaren altijd gedienstig is om het vee van verschillende kwalen en ongemakken te genezen en die vooral om deze reden gedurig dag en nacht op weg is, verklaart altijd nooit zoo ontsteld te zijn geweest, dan toen hij op zekeren avond ten 9 uren, omstreeks het jaar 1840...
nl.verhalenbank.50101
Mepske van 't Foan
Weinig personen en gebeurtenissen hebben op de volksgeest zulk een diepe indruk gemaakt als Mepske, de jonker van Foan, en zijn gruweldaden. Het is ook niet te verstaan, hoe nog geen twee eeuwen geleden, één man in het z.g. vrije Groningerland de macht had om vrije burgers te pijnigen en te martelen en ze ter dood te veroordelen en dat...
nl.verhalenbank.42410
Het Bokkebloed.
Daar is geen Nederlandsche schooljongen, of hij
weet, dat den 1sten April van het jaar 1572 de
wreede hertog van Alva zijn bril heeft verloren.
Het waren maar vier en twintig kleine scheepjes, die uit-
voeren van de stad Dover, en het aantal koppen, dat zij
droegen, kon hoogstens op vierhonderd worden geschat.
Aan deze vierhonderd man...
nl.verhalenbank.42006
VERMOORDEN KEREN WEER
Het gebeurde in Rotterdam dat een late reiziger bij een herberg aanklopte en om logies vroeg. "Alle kamers zijn al bezet", zei de waard, "tenzij u durft te overnachten in de spookkamer, waar niemand de slaap kan vinden, omdat daar zulke vreemde dingen gebeuren." "Ik zal het er toch op wagen", zei de gast en nadat hij had gegeten en...
nl.verhalenbank.32561
Ik heb mien voader wel es heure vertelle over werwolve. Hé’j had da wer gehörd van grötvoader. Op ’n keer mos grötvoader vör grötmoeder popkes gon hoale bé’j iemand achteraf ien Huse. Want grötmoeder was bang, da ze kanker had. Popkes of kankerpoppe ware dinge, die te kriege ware bé’j inkele manne of vrouwe die ze eiges mieke. Worvan wet ik nie. Ik het ze...
nl.verhalenbank.44783
Myn pake, greate Ale fan Boalsert, fortelde my: Yn myn jonkheit hat âlde Brecht fan ‘e Lytse Kampen it my sels ris in kear forteld. It wie in pûr bêst minske en tige bitrouber as hja op ‘e tekst kaem oer har buorwyfkes Jelke’ IJmkje en Janne’ Bet. Hja wiene doe noch jong en wennen nêst inoar. De hûzen stiene apart, mar de reinwettersbak brûkten hja...
nl.verhalenbank.50543
Tusken Hijum en Finkum leit de Iestdyk. Hjir wei yn 't earste hûs wenne in húshâlding mei in jonge.
Dy jonge neamden se altyd Wâtse Klop, mar hy hiet fan Wâtse Stienstra.
Op in kear wie dy jonge yn Hallum. Dêr haldde in âlde frou him oan en dat âld minske joech dy jonge in koekje. Hja sei, de jonge moest dat koekje allinne opite. Dat die dy jonge ek.
Mar...
nl.verhalenbank.30113
D’r ston es ’n soldoat op wach. ’t Was ’n harde wienter. En ’t was bar koud. En de soldoat zèj: “’t Is toch wa um soldoat te zien. Lot de duvel mar soldoat speule!” Hé’j zette zien gewèr ien ’t schildwachhuuske en hé’j liep en stampte hin en wer um de kou wa te verdrieve. Opens hördenie wa. D’r kwam iemand on. De soldoat greep zien gewèr en riep: “Halt,...
nl.verhalenbank.50212
DE HEKSENMOEDER EN HAAR DOCHTER
Er was eens een jongeman die danig verliefd was op een knappe boerendochter. De liefde was wederkerig, al stelde het meisje één voorwaarde: de jongen mocht alle dagen komen, behalve op vrijdagavond.
De jongen hield zich daaraan, maar op den duur begon hij toch verschrikkelijk nieuwsgierig te worden. En ja hoor! Op een...
nl.verhalenbank.49577
Tussen de mens en de meermin ligt een zee van misvatting.
Het staat niet eens vast hoe ze eruit zagen.
Ze liggen gesneden in het hout van koekplanken, met weelderig haar en kam en spiegel, ze ondersteunen elke stoeltjesklok met afgehakte armen, maar altijd met vissestaart.
Ach, de vrouwelijke bovenhelft, wat een luisterrijke troost voor de eenzame...
nl.verhalenbank.50499
3.141. De Toren van Bakel
Een groote menigte Kauwen bevond zich in 1858 in de gemeente Bakel. De hooge toren der kerk scheen als bezaaid van nesten dezer vogels, die aldaar hun verblijf hielden en uitbroedden.
Waardoor zij eene groote partij duiven verdreven aan de pastorij toebehoorende, die in den zomertijd menig hartelijke beet aan den pastoor...
nl.verhalenbank.50411
