Hindrik Holthuis woarde ek ris sa smiten. Dy is doe bikeard. Hy is in hiel from man woarn.
nl.verhalenbank.28506
Yn Harkema kommen se froeger net op 'e foto. Dat wie 'beeldendienst' en 'voor beeldendienst zult gij u wachten'.
nl.verhalenbank.16838
Doe't Hindrik Holthuis noch jong wie joech er om God noch syn gebot. Hy hie de gek mei alle godstsjinst.
As feint soed er us nei de froulju ta. Hy roan de Bopperein fan 't Wytfean del. Se hienen tsjin him sein dat it dêr spoeke. Mar Hindrik hie sein: "Ik bin foar gjin sawn duvels bang!"
Der stienen roggehokken op it lân, dêr't er lâns moast. Hindrik seach...
nl.verhalenbank.21233
To Surhuzum ha se yndertiid it heilich avondmaal fierd yn 'e kroech. It gong hiel bot op in spotten. Der wie ek in man by, dêr hat Albert Buma in dochter fan troud. Dy hat der doe sa fan lâns krige, doe't er út 'e kroech weikom, dat hy doarst letter net heal wer allinne de lannen yn. Dan moest der altyd ien mei him rinne. Sa bot is er doe smiten woarn.
nl.verhalenbank.21230
Tsjip van der Bij wie in goddeloas man. Hy wie us in kear oan 't houtkappen. It wie stellen hout. Hindrik van der Veen wie der ek by. Se wennen beide yn 'e Harkema.
Doe wie der in fremde kat oankom en dat dier dat streake Tsjip hyltyd mar by de fuotten lâns.
Tsjip sei: "Gean wei, kat." Mar doe't er dat net oprêdde koe, hat er de bile nei de kat smiten....
nl.verhalenbank.21388
Doe't hjir yndertiid de earste gelovigen kommen, mienden se, dat se earst troch in kachelspipe krûpe kinne moesten, oars koenen se net ta it geloof komme.
nl.verhalenbank.21160
Warmholds wie in boerke, dy hat foar 't earst it evangeelje brocht yn 'e Harkema. Op in kear kom er yn 'e Harkema. Doe wiisde Gods finger him it plak oan, dêr't it tsjerkje stean moest. Dêr hat er doe it tsjerkje bouwe litten. Letter liet er op dat tsjerkje sette:
"Ziet hier Gods vinger."
nl.verhalenbank.28498
Us Anders-om (A. Nicolai) hie syn bilidenis dien yn Droegeham. Hy kom op 'e joun werom. Doe't er oan 'e grouwe ikebeam ta wie, wie der in lyts hountsje njonken him kom. Dat wie by him bleaun oan hûs ta. Neffens Anders-om hie dat de duvel west. It hountsje hie deun tsjin him oanroan. Doe't Anders-om thús wie, hied er oan elke hier in switdrip hawn.
nl.verhalenbank.26239
Yn 'e Harkema mienden se froeger dat se allinne mar bikeard wurde koenen as se hwat sjoen hienen. Al dy mannen dy't hwat sjoen hienen by nacht, dy bikearden har ta de tsjerke. Mar doe sei ds. van Leeuwen, dy't dear stie: "De duivel zal wel wijzer wezen dan te kruipen in hond of kat." Dat ha de Heidstsjers him tige kwealik nom. Hy is om dy wurden foar de...
nl.verhalenbank.15625
Imke de Jong hie in toverstokje. Dêr koed er de minsken mei fêstsette. Hy hat op Hamstermerke Tseard van Dekken stean litten. Dy stuts him de gek oan. Doe't er net fuortkomme koe, sei Imke: "Wolst it nou leauwe?" Tseard wie sa wyt as in deaden. Doe sloech Imke wer mei syn toverstokje en Tseard koe wer fan 't plak komme.
Sy ha Imke wol yn 't tichthûs...
nl.verhalenbank.20137
Guon woarden troch de duvel smiten, as se 't raer opsein hienen. Dat is hjir yn 'e Westerein ek wol gebeurd, mar ik wyt net mear hwa't it oerkaem.
nl.verhalenbank.34625
Warmolds wie in boerke. Hy hat as oefener hjir yn 'e Harkema it Kristendom brocht. It folk wie hjir tige rou en rûch. Doe't hjir it evangeelje kom nom dat in hiele kear. 't Folk woarde biskaefder. Warmolds kom fan Stiensgea. Hy woe hjir in tsjerkegebou delsette. Mar hwer moest dat komme to stean?
Op in nacht roan Warmolds troch de Harkema. Hy roan by 't...
nl.verhalenbank.32982
Hjir hat in frou wenne, dy leaude nergens oan. Sy wie sa werelds as it mar koe, om de ivige dingen tocht se net. Dêr spotte se mei. Hja gong op in joun to dânsjen mei nagelnije skuon oan. Doe hat se sa bot dânse dat der is neat mear fan dy skuon oerbleaun. 't Wie op in saterdeinacht. Mar sy is raer thús kom. De kweade hat har topakken hawn.
En dat hat sa...
nl.verhalenbank.32983
Hindrik Holthuis is yn 1922 stoarn. Hy sei 't altyd raer op en spotte rounom mei.
Op in kear doe hied er yn 'e kroech sitten. Doe't er ûnderweis wie nei hûs hied er hwat troffen. Doe wie er al yn 'e Harkema. Hy koe net sjen hwat it wie en sei: "Bistû de duvel, dan bin ik dyn moer."
Doe hie de duvel him beetpakt en fuortgoaid en net sunich.
Hy hâldde der...
nl.verhalenbank.26350
Jan-om wie de jongste broer fan ús heit. Doe't heit noch yn Kromelle wenne, dat is krekt 74 jier lyn, wie Jan-om 19. Letter wie Jan-om âlderling yn 'e grifformearde tsjerke. Doe wied er noch mar in goede twintich.
Hy leefde o sa nau. Alhiel neffens de Skrift.
Op in kear soed er mei ien to riden oer iis. De redens hied er goed yn oarder. 't Hie bot ferzen....
nl.verhalenbank.33000
In muoike fan my, dat wie in healsuster fan Hindrik-om. (Hindrik Ophuis). Sy lei in kear op bêd, doe siet de duvel by har op it bêdsbuordtsje.
"Né, Satan," sei se, "dû kinst my net krije, hwant ik wurd net loslitten fan de Heare."
nl.verhalenbank.17597
Me: Ik zat als kind ook op de hei, hier de hei tussen Hilversum en Laren, en dan zocht je daar vuurstenen. Want wij kinderen vonden dat dan leuk, dan ging je met een paar vuurstenen in een donker hoekje van de kamer staan, hè, en dan sprongen de vonken eruit als je zo ketste. En, ja, daar praatte ik ook met allerlei...
Als je welwillend bent en je...
nl.verhalenbank.14519
I. Maar zo'n beetje elke plek in de natuur heeft dan wel zijn eigen fairies?
R. Ja. Ja. Z'n eigen energie, z'n eigen fairies, z'n eigen wezens. En ik denk dat de meeste fairies, die kiezen ervoor om ergens te leven. En als ze bij mensen wonen dan krijgen zij daar duidelijk ook wat uit, ja.
En ik merk dat bij hele kleine kindertjes zoals nou bij Isabo; die...
nl.verhalenbank.17924
Aen wie in âld man. Hy wenne yn 'e Harkema. Hy leaude oan God noch syn gebod en wie in greate spotter. It gong him noait to raer. Op in kear lei er op bêd, doe siet der in gedaente op 'e stoel foar syn bêd mei egen as itensboarden. Hy die neat en praette ek net tsjin him. Aen wie stjerrendbinaud. It wie de duvel. Aen is troch dit gefal bikeard en gong nei...
nl.verhalenbank.21324
It wie ± 1886 dat de dûmny mei in âlderling op hûsbisyk wie yn 'e Smoarhoeke. It wie bikend, dat der yn 'e Smoarhoeke hwat wie, dat net doochde. Dear roan hwat. By nacht doarst dear noait ien to reizgjen. De dûmny en de âlderling kommen it tsjin.
Dûmny sei: "Hwa binne jo?"
"Ik ben de vorst der duisternis", sei dyselde.
Doe sei dûmny: "Mat de forst der...
nl.verhalenbank.15620
