As ge ’n gewé’jd voorwerp onder den durpel van de deur leg, kan ’n heks er nie over hen. Ze blief dan vör den durpel stoan.
nl.verhalenbank.50230
As ’n kiend of ’n grote ziek wur en hé’j kum te stèrve en je mak ’t kopkusse los, dan zit er ’n krans van vère ien. Die mot verbraand worre.
nl.verhalenbank.50231
We mochte vroeger bé’j ons thuus van die stoelemattersvrouw niks onneme, gin pèpermuntje, gin aander snuupke, niks. Want die kosse wel es beheks zien. En dan zoj d’r ’n ziekte mè opten hals kunne hoale.
nl.verhalenbank.50206
Vroeger waren ’r minse, die on dwoaslichte geleufde. Ze zèje, dat ’t kleine lichjes ware, die over ’t woater zweefde. ’t Ware de ziele van ongedöpte kiender. De minse kosse ze nooit kriege.
nl.verhalenbank.50216
Doarover hè ’k duk heure vertelle dur mien moeder. Den ouwe pastoor uut Schaik kon bé’j ’n braand de wiend loate drèje. D’r was es ’n grote braand ien Schaik, ien de Langstroat. Da zal wel ’n goede zestig joar geleje zien, dink ik. Want toe wonde moeder doar nog. D’r stonde al ’n poar huus ien braand. En de vonke sloegen over nor de aandre huus ien de...
nl.verhalenbank.50466
We wonden ien Duitsland. Bé’j ons ien de burt was ’n man gestörve. Hé’j ha nie bes gelèf. ’t Was ’n Beier. En ze hemmen’m ien Beiere begrave. Toe ze terugkwame van de begreffenis, deej de vrouw de vinsters los. Dor zol ’n begreffenis-koffietoffel gehoue worre. De pestoor was ok gekomme. Toe de vrouw no bute keek, zag ze hur man bute. Hé’j spulde metten...
nl.verhalenbank.50238
As ’n heks iemand beheks het en degene die beheks is, wil ’n mis loate leze um eraf te komme, en de priester lèst die mis, en as hé’j ’t ‘orate fratres’ zegt en hé’j drèjt zien eige um nor de minse ien de kerk, dan ziet ie de heks zitte met ’n bé’jekörf opte kop.**
beginwoorden van gebed in de r.-k. Kerk
** Ik heb ’t bovenstaande letterlijk opgeschreven,...
nl.verhalenbank.50228
Ien ’n huus - ’k weet nie woar en bij wie - spokten ’t. Toe hemme ze de kaploan gewoarschouwd. Mar die was er nie bekwoam genoeg vör um ’t spook te verdrieve. En ze hemmen er toe de pestoor mar bé’jgehold. Die was meer mans. Hij bidde zo lang tot ie ’t spook ien ’n lucifersdöske had. Toe mos ’t spook over ’t woater weggebroch worre.
nl.verhalenbank.50300
Chries van der Heyden was vroeger bierbotteler. Hé’j had ’n raspjed vur zien wage. Mar dor gieng d’r duk één kapot. Soms wel drie in één joar. D’r kwam es ’n man van de bierbottelarij uut Amersfoort. En die hörde, da de pèrd kapot gienge. De man zei: “Lig toch nie mer te tobbe. Ge mot es ’n keer iemand neme med’n wichelroede um de stal te onderzuke”. De...
nl.verhalenbank.50480
D’r was ien Huse ’n spook ien actie. En de minse die ’m gezien of gehörd hadde, gienge nor de poaters en vertelden ’t. De poaters zèje: “D’r zal wel iemand komme”. En d’r kwam ’n poater. Toen die alles gehörd had, miek ie ’n ronde kring med’n stok. En dor mos ’t spook ienkomme. De poater bidde, dat ’t zweit um van de kop af liep. Noa ’n half uurke mos ’t...
nl.verhalenbank.50236
Ik het vroeger gediend bé’j vrouw Tonk. Dor kwam duk ’n vrouw langs, wor de minse van dochte, da ze kos hekse. Ze gieng kapotte bieze stoele ophoale ien Fliere. Bé’j de minse, die stoele gemat mosse hemme. Da deje ze bé’j die vrouw thuus. Op ’n keer was ze wer stoele op wezze hoale. Ze was muuj van ’t drage en durrum kwam ze bé’j ons ekkes ruste. Vrouw...
nl.verhalenbank.50205
Da’s ok gebeurd ien Duitsland. Toe mien tante getrouwd is, had voader ’n borreltje te veul op. De brullef was bé’j grötmoeder thuus. Die wonde ’n half uur van ons af. Moeder was alleen thuus, want ze verwachtte ’n kienje. Noa middernach, ien de geestesure, gieng voader no huus. Onderweg kwam ’n zwarten hond bé’j ’m lope. Hé’j kwispelde mee zien start...
nl.verhalenbank.50239
Mien tante was ’n bitje ongelukkig. Ze kos nie zo bes lope. Ze ha wat on één voet. Durrum was ze nèjster geworre. Ze gieng duk uut nèje bé’j de minse. As ’t soaves duuster was, dan hiel voader hur op. Op ’n keer was ze ien ’n èrmeweeshuus on ’t nèje gewes. Toe ’t soaves tied was um nor huus te goan, gieng ze mar vas nor bute en doch: “Ik zal hier wel...
nl.verhalenbank.50217
Vroeger ginge sommige minse ien de kersnach woater scheppe ien de Woal, on de kop van ’n krib, of op ’n plats, wor ’t woater goed stroomde. Want ’t mos stromend woater zien. Da was overal goed vur. Vur kwoaj oge, zwère, ’n sneej ien de vinger en zowat. Ze nuumden ’t wel hellig woater.
nl.verhalenbank.50321
Ze zèje, da vrouw Janse kos hekse. Bé’j ons thuus zèje ze wel, da ’k mar nooit een babbeltje [snoepje] mos opète, da zé’j mien gaf. Mar ik deej ’t toch. En ik heb er nooits iets van geweten.
nl.verhalenbank.50384
De minse zèje vroeger wel, dat ’n èvertes [salamander] as ie gèl was onder den buuk, dat ie dan vergiftig was. As jonges dörfde wé’j ’r niet on te komme, on ’n èvertes.
nl.verhalenbank.50438
Ik heb ok wel es gehörd, da ze vroeger ’n kruuske onder den dörpel leie, as ze ’n heks nie ien huus woue hemme. Ze kwam dan beslis nie ien huus. As ge ’t mar geleuft!
nl.verhalenbank.50311
Dwoaslichjes ware kleine lichjes, die soaves rondzweefde. De minsen zage ze gewoonlijk wiedaf. Ze zèje wel, dat ’t de ziele ware van ongedöpte kiender. Mar ik geleuf er niks van.
nl.verhalenbank.50304
Dor [kankerpoppen] hadde ze ’t vroeger veul over. Ik heb ze nooit gezien. Ze zèje, dat ’t gerei, da d’r ien zat, hielp tege kanker. Of ’t woar was, weet ik nie. D’r mot ’n kankerjuffer gewond hemme on de Woalkoaj te Nimwège.
nl.verhalenbank.50326
Dwoaslichte zweefden over ’t veld, langs de wegge en hegge en ok over ’t woater. Ze zèje, da ’t de ziele ware van kiender, die nie gedöpt ware.
nl.verhalenbank.50335
