Vroeger ginge sommige minse ien de kersnach woater scheppe ien de Woal, on de kop van ’n krib, of op ’n plats, wor ’t woater goed stroomde. Want ’t mos stromend woater zien. Da was overal goed vur. Vur kwoaj oge, zwère, ’n sneej ien de vinger en zowat. Ze nuumden ’t wel hellig woater.
nl.verhalenbank.50321
Ze zèje, da vrouw Janse kos hekse. Bé’j ons thuus zèje ze wel, da ’k mar nooit een babbeltje [snoepje] mos opète, da zé’j mien gaf. Mar ik deej ’t toch. En ik heb er nooits iets van geweten.
nl.verhalenbank.50384
As ge ’n gewé’jd voorwerp onder den durpel van de deur leg, kan ’n heks er nie over hen. Ze blief dan vör den durpel stoan.
nl.verhalenbank.50230
As ’n kiend of ’n grote ziek wur en hé’j kum te stèrve en je mak ’t kopkusse los, dan zit er ’n krans van vère ien. Die mot verbraand worre.
nl.verhalenbank.50231
We mochte vroeger bé’j ons thuus van die stoelemattersvrouw niks onneme, gin pèpermuntje, gin aander snuupke, niks. Want die kosse wel es beheks zien. En dan zoj d’r ’n ziekte mè opten hals kunne hoale.
nl.verhalenbank.50206
De minse zèje vroeger wel, dat ’n èvertes [salamander] as ie gèl was onder den buuk, dat ie dan vergiftig was. As jonges dörfde wé’j ’r niet on te komme, on ’n èvertes.
nl.verhalenbank.50438
Vroeger waren ’r minse, die on dwoaslichte geleufde. Ze zèje, dat ’t kleine lichjes ware, die over ’t woater zweefde. ’t Ware de ziele van ongedöpte kiender. De minse kosse ze nooit kriege.
nl.verhalenbank.50216
Ik heb ok wel es gehörd, da ze vroeger ’n kruuske onder den dörpel leie, as ze ’n heks nie ien huus woue hemme. Ze kwam dan beslis nie ien huus. As ge ’t mar geleuft!
nl.verhalenbank.50311
Dwoaslichjes ware kleine lichjes, die soaves rondzweefde. De minsen zage ze gewoonlijk wiedaf. Ze zèje wel, dat ’t de ziele ware van ongedöpte kiender. Mar ik geleuf er niks van.
nl.verhalenbank.50304
Dor [kankerpoppen] hadde ze ’t vroeger veul over. Ik heb ze nooit gezien. Ze zèje, dat ’t gerei, da d’r ien zat, hielp tege kanker. Of ’t woar was, weet ik nie. D’r mot ’n kankerjuffer gewond hemme on de Woalkoaj te Nimwège.
nl.verhalenbank.50326
Dwoaslichte zweefden over ’t veld, langs de wegge en hegge en ok over ’t woater. Ze zèje, da ’t de ziele ware van kiender, die nie gedöpt ware.
nl.verhalenbank.50335
’t Mot vroeger bij ’t kruuspunt nor ’t Galgendoal gespok hemme. Sommige minse zage doar witte kenienekes. Ik heb ze nooit gezien.
nl.verhalenbank.50334
D’r vloge vroeger soaves duk lichjes over ’t veld. ’t Was gevoarlek ze achternoa te goan. Veural ien ’n bos. Ge kos dan gemekkelijk verdwoale. De minse zeie wel, da die lichjes de ziele ware van doodgebore kiender, of van kiender, die gaauw noa de geboorte gestörve ware, vurda ze gedup ware.
nl.verhalenbank.50486
Ik was ’n houte hèrk on ’t make. Ik zou de goate bore. De boor schampte. En ik had ’n vinger ope. ’t Bloeide hèvig. En ik had barre pien. Voader besprok ’t en toe was ’t gaauw over. Mar ik ging van mien stökske. Toe ik wer bé’jkwam, zèj voader: “Was ge ekkes ien de mussenhemel?” Ik het ’r lotter gin las mer van gehad.
nl.verhalenbank.50436
Ze zèje vroeger duk: “Lop of fiets nooit midden opte weg, want dan wor je op zied gezet dor ’n verbörge liekwage”.
nl.verhalenbank.50204
Er mag voor bespreken geen geld geteld [gerekend] worden. Wel mag men eventueel, bijvoorbeeld voor reis, tijdverlies, de onkosten in rekening brengen. Het bespreken is vaak een ondankbaar werk. De lui beloven vooraf veel. Maar als je ze geneest, hoor je er dikwijls niets meer van. Ze zeggen: “Als je me klaar maakt, krijg je duizend gulden”. Maar als ze...
nl.verhalenbank.49734
Bé’j onwèr moj nooit schule onder ’n hoge boom. Wel onder ’n dornestruuk, umda de kroon van Jezus van dorns was. Dan zal ou de bliksem nie treffe.
nl.verhalenbank.50448
Vroeger geleufde sommige minse, daj vratte zo weg kos kriege: ge mos as de doodsklokke luidde wa woater neme en doar de vratte mee afwasse. En dan zegge:
Ze luije ’n dooie ien zien graf
en nou was ik mien vratten af.
We hebben ’t nooit gezien of gedoan. En we weten ok nie, wie ’t wel gedoan het. En of ’t geholpen het. We geleuven er niks van.
nl.verhalenbank.45939
Doar heddik ok wel es over gehörd. Ze zeie: “Grad Schouten brien af”. De wiend ston nor de aandre huze. De minsen holde de pestoor. Die begos te bidde. En toe dreide de wiend um en de aandre huze krege gen braand. Mar we hemmen ’t eiges nie gezien.
nl.verhalenbank.50470
Hendje Rikken, ik heb ’m heel goed gekend, Hendje Rikken, hé’j wonde ien de Kruusstroat, die kos vurspelle, of ter èrs ’n dooie kwam. Zo ’n dag of drie tot ’n wèk van teveure. Hé’j zèj dan: “Doar en doar kriege ze gaauw ’n dooie”. En dan kwam ’t ok uut ok.
nl.verhalenbank.50302
