In Stiphout spookt het bij de oude toren. Dwaallichtjes zijn zieltjes van ongeboren kinderen en van mensen, die in het moeras zijn omgekomen.
nl.verhalenbank.47527
In Rixtel, nu bij het wegkruis aan de Helmondse weg, heet ’n oude boerderij nog de Malthezer-hoeve. Ze is ’n overblijfsel van het Tempeliershuis, dat daar heeft gelegen. Er was ook grond van de Abdij Binderen; later kwam dat aan de domeinen. ’n Boer uit Beek en Donk heeft het tenslotte goedkoop gekocht; ’t had nog iets van “zwart goed”.
nl.verhalenbank.47500
In de Kerstnacht hoort men in de klokkenkuil de klokken luiden.
nl.verhalenbank.47529
Tot in de vorige eeuw werd gebouwd met roggemeel. Dat roggemeel werd onder de specie gemengd.
nl.verhalenbank.47501
De St. Jan in ’s Bosch is op de ossenhuiden gebouwd d.i. een uitdrukking voor een bepaalde werkwijze in de bouwput.
nl.verhalenbank.47503
Bij ongelukken op de stal zegende men de stal met wijwater of men ging naar de paters in Eindhoven. Ook ging men daarvoor wel ter beevaart naar Geldrop waar St. Brigida werd vereerd.
nl.verhalenbank.47729
Mierlo had een kasteel waar 4 boerderijen bij hoorden. ’t Was van ’n Belgische baron. Dat kasteel had een onderaardse gang. In die omgeving is nog wel ‘ns gezocht naar oude resten.
nl.verhalenbank.47728
Oude huizen zijn met roggemeel gebouwd. De huidige kerk is nog gebouwd met stenen uit ’n veldoven. Leem werd overal uitgestoken.
nl.verhalenbank.47731
’n Zwarte kat was een heks. Men trof ze soms in het varkensspoor d.i. karrespoor.
nl.verhalenbank.47730
Als ’n stervende niet van de wereld kan komen, moet men ’n brood doorsnijden en de helft aan ’n arm mens brengen.
nl.verhalenbank.47526
’n Boer woonde met meid en knecht. Geregeld kwam er ook ’n arme weduwe. Alle varkens stierven er. Men raadpleegde de Paters van Helmond.
Die adviseerden de weduwe voortaan van de boerderij te weren. Daarmee hielden de onheilen op.
nl.verhalenbank.47518
In de Peel zijn 2 gelooide mensenhuiden gevonden waarschijnlijk van turfstekers, die in het moeras zijn weggezogen.
nl.verhalenbank.47530
Soms stonden paarden behekst, hevig zwetend met gevlochten manen.
nl.verhalenbank.47524
Voor stuipen ging men naar de zusters in Mierlo. Die gaven dan een medaille. Verteller heeft dat ook meegemaakt. ’t Kind was al beter voor hij terug was: thuis had men gezegd :”nauw is ie er” want het was voor de genezing voldoende als de verzoekende boodschapper in het klooster was aangekomen.
nl.verhalenbank.47732
In de kerk van Mierlo werd St. Lucia speciaal vereerd als patrones tegen besmettelijke ziekten. Dat is voorbij sinds de feestdagen der heiligen zo weinig gevierd worden.
nl.verhalenbank.47727
Er waren mensen die genezen konden van verstuiking, bloeding en van verbranden. Verteller heeft het zelf weleens gedaan bij verbranding. Hij heeft toen gezegd:” sago in brand, val niet in ’t zand”. ’t Moest 3x. Dan erover strijken en een weesgegroet bidden. Daarna was de pijn uit de wond.
nl.verhalenbank.47733
Tegenover het gemeentehuis staat nog het brede huis van brouwer Prinsen. Daar waren veel ratten. ‘n Knecht heeft toen ’n halve dag in de poort zitten bidden: alle ratten trokken toen naar het huis van Verteller. Daar vingen ze er wel 40 per dag.
nl.verhalenbank.47521
Onderweg naar Boxmeer passeerde men “d’n domp” onder St. Thőnus (St. Antheunis). Daar was een caféetje. Iedere voorman moest men daar binnengaan en iets verteren anders kreeg men ongelukken. Verteller heeft zich daar nooit aan gestoord en ook niets ervan ondervonden.
nl.verhalenbank.47736
Voor stropers ging met ten beevaart naar St. Cornelis in Zeeland (N.Brab.), Son en Weebosch bij Bergeijk. Men kreeg dan water en medailles mee.
nl.verhalenbank.47522
Als het paard stijf stond, ging men naar Honk, een protestantse boer in Asten.
nl.verhalenbank.47734
