Den ouwen Jan Hoogveld, de mulder, was doodgegoan. Mar ’n por dage lotter, toeter minse nève de meule kwame, zat ie op ’n ouwe meulesteen te kieke, wie er langs kwam.
nl.verhalenbank.49697
Toe ik nog zo’n kleine jonge was van ’n jaar of tien, liep ik soaves es ’n keer mee mien moeder van de Hagevoort nor Gendt. ’t Was ’n stille weg en ’t was bar donker. Opens zage we langs de weg, oan de kant van de weg, ’n meneer mie ’n hoge hoed op, helemol ien ’t zwart. Hé’j was niet te kenne en hé’j liep stil over ’t gras. We zèje: “Goeien oavend”. Mar...
nl.verhalenbank.49699
D’r was es iemes gestörve. Ik mos ien die tied dör ’n hekke um ien onze wei te komme. ’t Was al donkeroavend. En de kjel, die dood was, ston bé’j ’t hekke ien de wei. En hé’j had ’n buleke mee geld bé’j ’m. Dor zaten zeker de centen ien vör ’t strooj, dat ie bé’j den Boerenbond gehold had en nog nie betold. Ik mos eigelijk dör da hekke hin. Mar ik ziet...
nl.verhalenbank.49758
Mien grötvoader mos bé’j iemes ien Flieren gon slachte. Um bé’j die minse te komme, mos ie nève ’n put. ’n Kjèl, die hi–j goed gekend had en allang dood was, stond bé’j de put, mee zien elleboge opte putraand. Grötvoader mos er eigelijk nèvenop um bé’j de minsen te komme, wor ie zien mos. Mar hé’j deej ’t nie. Hé’j gieng mar ’n flink eindje achterum.
nl.verhalenbank.49757
Mien man had ou dorover ok van alles kunnen vertelle. ’t Is gebeurd ien Aardt, woar mien man geboren is. On ’t pontvèr in Aardt wier van den aandre kant soaves duk hard geroepe: “Hol mien over”. Mar as ie dan mitte pont overvoarde, was er gin mins te zien. Op ’n keer bleef ’t geroep wer den helen oavend on de geng. De verman wier op ’t les ’t geroep muuj...
nl.verhalenbank.50158
Mien voader het wel es verteld, dat op Burkesdam vroeger soaves duk ’n kenieneke zat. Voader prebierde ’t wel es te vange. Mar da gieng nie. Hé’j trok zien jas dan uut en wou ’t kenien er dan onder gooie. Mar ielke keer, as ie d’r onder zat, floeptenie d’r gaauw wer under uut. Ze hemmen ’t nooit gekrege. Da kenieneke - sommige zèje, dat er meer ware - was...
nl.verhalenbank.49690
Hendje Arts het duk verteld, dat ie ‘die en die’, die al lang dood was, terug het gezien. Hé’j gieng smèrs es ’n keer vroeg melke. ’t Begos al ’n bietje lich te worre. Toe zag ie ienens dien dooie mins, die hé’j heel goed terugkende. Hendje zei: “Goeie mèr”. Mar den dooie zej niks. Hé’j liep over ’t gras langs de kant van de weg. ’n Eind wieër klopten ie...
nl.verhalenbank.49693
’t Mot vroeger bij ’t kruuspunt nor ’t Galgendoal gespok hemme. Sommige minse zage doar witte kenienekes. Ik heb ze nooit gezien.
nl.verhalenbank.50334
Minse, die oneerlijk zien gewes, die d’aander minse nie genoeg betoalde, of op ’n aand’re manier afzette of bedroge, kossenet ien ’t graf nied uuthouwe. No den dood en de begraffenis zage de minse ze dan soms buten op de bank zitten, of over ’n hekkepos leune of zoiets. En ge kos ze dan goed terugkenne. Zo kwam Dos M. ok terug. Hé’j was duk oneerlijk...
nl.verhalenbank.49661
Ik heb ’t van mien moeder gehörd en van wie die ’t wer gehörd het, weet ik nie. Ien Doornenburg lèfde ’n man, die van zien geloof af was. Hé’j had slech gelèfd. Zien vrouw was dood. En zien enige dochter was bé’j ’m ien huus. Toe wier die man es heel erg ziek. Zien dochter zèj: “Voader, bekeer ou toch, vörda ge doodgot”. Mar da woutie nie. Hé’j wier nog...
nl.verhalenbank.49712
Mien moeder het duk verteld, dat er ’n keer ’n spook achter hor on was gelope. Moeder en ’n zuster van hor, dus ’n tante van mien, mozze soaves es ’n keer van de Kommerdiek nor Gendt, wor grötmoeder op visite was. ’t Was heel donker. Ze waren nog mar ’n eindje weg, toe ze voetstappe achter ’r hörde. Ze keken um, mar zage niks. Mar toe ze wer dörliepe,...
nl.verhalenbank.50178
Voader was ’s ’n keer on ’t worspinne* zuke. Toen ie ien de struke was, gienge de struke van eiges uut mekoar. En toe stond ’r ’n gespens es ’n pjerd vör ’m. Voader liet de worspinne stoan en smèrden ’m no huus.
Worstpinnen zijn doorns van de sleedoorn. Ze zijn scherp, dun en taai en van verschillende lengten. Ze werden ontdaan van de bast en gedroogd en...
nl.verhalenbank.50223
Opten Dries spokten’t vroeger. Bé’j Piet de Pruis. Hé’j hiette Piet Derksen. Ze hörde soaves lève: stompe, slèg. ’t Ging d’r op, bar! De minse kosse snachs nie sloape. Ze zèje, da lotter ’n priester dör bidde de spoke weggejaag het.
nl.verhalenbank.50306
Uut de verhoale doarover bliekt, da vroeger de eerlijkheid diep ien de minse zat. Zij, die nie eerlijk ware, bijvoorbeeld minse, die hun schuld nie betoald hadde of geleend geld nie teruggegeve, krege gen rus ien ’t graf. En dan kwame ze er uut en wiere dör de minse gezien.
nl.verhalenbank.50243
On den aandere kant van de Woal, bé’j Kèkerdom wier op ’n oavend elke keer mar geroepe: “Hol over!” De verman uut Hulhuze roeide over. Mar toen ie on den aandre kant onkwam, zag ie niks. Zo gaauw ie wer on deze kant was, wier d’r wer geroepe. De verman roeiden ’r nor toe, mar d’r was wer niks. Hij gieng wer terug en ie was krek uut de vlieger gestapt, of...
nl.verhalenbank.50355
Voader was no Oarum gewes en gieng soaves loat no huus. Da gieng vroeger allemol te voet. Halfweg Huse ston ’r ’n groot gespens opte weg. ’t Was ’n gedoante es ’n pjerd mè gloeiende oge ien de kop. Voader dorster nie vörbé’j. Hé’j gieng ’n hele umweg make. Mar ’t pjerd liep medd’m mee over ’n aandre weg, dezelfde kant op. En toe voader op ’t eind van de...
nl.verhalenbank.50222
Ome Hend van moeder was zoveul as meisterknech bé’j ’n parlevinker, die ok ’n winkel on de wal had. Doar zörgde ome Hend vur. Hé’j was altied bar ien de mode. Den boas kwam te stèrve. De vrouw bleef mette kiender zitte. De kiender ware langzamerhand uutgetrouwd. En ze wonde nou alleen ien ’t huus. Op ’n keer gieng ome Hend nor ’t woater. “Verdimme, wie...
nl.verhalenbank.50461
Ien ’n huus - ’k weet nie woar en bij wie - spokten ’t. Toe hemme ze de kaploan gewoarschouwd. Mar die was er nie bekwoam genoeg vör um ’t spook te verdrieve. En ze hemmen er toe de pestoor mar bé’jgehold. Die was meer mans. Hij bidde zo lang tot ie ’t spook ien ’n lucifersdöske had. Toe mos ’t spook over ’t woater weggebroch worre.
nl.verhalenbank.50300
D’r was iemand gestörve. Hé’j kos gin rus viende, omdat ie iets belofd had en nie voldoan. Durrum kwam ie terug as ’n pjed. Da pjed liep ien ’n wei, woar aanders nooit pèrd liepe. Alleen vee, koewe en kalver. Minse uut de burt zage ’t pjed en zèje: “Kiek, dor lup ’n pjed. Dor lope aanders nooit gin pèrd ien die wei. Van wie zou da pjed zien?” ’t Gesprek...
nl.verhalenbank.50301
Minse, die gestolen hadde, kwame terug um te spoke.
nl.verhalenbank.50336
