It gebeurde wol, dat it by ús net tsjernje woe.
De duvel sit wer yn 'e tsjerne, sei heit dan, it wol wer net. Dan gong er nei Wopke Minke ta. Dêr krige er guod fan. Dat kaem op in koaltsje fjûr yn 'e têst to lizzen en dat woarde dan rounstruid.
nl.verhalenbank.16103
Ik hie trije bargen, dy rekken siik. As se op it iten tafleagen, krigen se in set. It wie dúdlik, dat se bitsjoend wienen. Doe ik nei Úlke Duvelbander ta. Dy die duveldrek ûnder 'e trôch, mei brea der by. Hwant brea is heilich, hè? Ek kaem der in fleske mei duveldrekswetter yn 'e tine, dêr't de bargen út dronken. Doe dienen wy 't hok fêst. Net ien koe doe...
nl.verhalenbank.16108
De duvelbander joech duveldrek mei of in drankje. As jy duveldrek yn 'e bûse hienen koe de tsjoenster jin net bitsjoene.
nl.verhalenbank.37352
Ik ha 't faek sjoen, dat ús hynder de nachtmerje hawn hat. It hynder hie in hynstedek oer, dat wie noch fan ûnder tsjinst wei. 't Wie fêstknope fan alle kanten en 't wie oeral ticht, mei in gat foar de kop, dat dy der troch koe. Ek foar 't boarst wie 't fêst. Dat allinne in minske koe 't los krije. 't Hynder siet ek noch mei in ketting oan 'e balke fêst....
nl.verhalenbank.16063
Hjir yn 'e Sweach ha hiel faek krânsen yn 'e kessens west. 't Wienen bolfoarmige dingen mei allegear jern der yn. 't Wie fierder allegear fear. Yn fierwei de measte gefallen gongen se dan nei Wopke fan Kûkherne om rie.
nl.verhalenbank.16052
Yn 'e Koaten wenne ek in minske, dat tsjoene koe. Har man wie o sa skruten foar har, hwant sy seach mar even ien oan of dyselde wie bitsjoend. Sokken woarden dan siik en ûngedien en dan moest der in duvelbander oan to pas komme. Ut 'e Koaten wei gongen se wol faek nei Sied Harmens fan Feanwâlden, ek wol nei ien fan it Wytfean. (Jonge Jan?)
nl.verhalenbank.15753
Op in moarn bitiid - al jierren lyn - wie der in man fan 'e Westerein, dy't yn 'e Klonjes wenne, alhiel fan 'e wize. "Myn bern is bitsjoend!" rôp er, "myn bern is bitsjoend!"
Trije krânsen hienen se by 't bern yn 't kessen foun.
Doe is er nei Jonge Jan tagien, de duvelbander fan it Wytfean. Dy hat him guod mei jown en it bern is yn leven bleaun.
nl.verhalenbank.16050
Wie der froeger in bern bitsjoend dan gong men nei de duvelbanner fan Kûkherne. Dy joech in drankje. It kessen, dêr't it bern op lei, waerd iepensnien en de krânsen der úthelle. Dy woarden forbrând.
Wienen der al trije krânsen klear, dan koe 't bern net wer better.
nl.verhalenbank.24065
In Dokkum het in dokter woond, die had een kiend, dat was ziek. Hy gaf it kiend gud, maar hij kon 't niet genezen. Doe ging hy naar Joost Wiersma to Eestrum. Hy ging der yn 'e nacht heen, hij wou 't niet foor anderen weten. Joost het it kiend genezen.
nl.verhalenbank.24286
It gebeurde ris dat der in bern van my bitsjoend rekke. Doe wenne ik hjir al. Doe ik nei Wopke ta to Kûkherne. Wopke joech my in fleske mei guod. 'k Moest der goed op passe dat it fleske net stikken rekke, sei er, hwant dat koe gebeure. As it iene of oare my tsjin 'e jas oan stompte dan gong 't fleske stikken.
Healwei de Swâdde yn Twizelerheide moest ik...
nl.verhalenbank.24711
Yn 'e Westerein wenne in âld wyfke, dat koe noait sliepe. Altyd wie der nachts lawaei by har ûnder it bêd. De soan dy sei: "Nou sil ik der fannacht us sliepe." Mar doe wie 't krektsa.
Doe gong de soan nei greate Wopke, de duvelbander fan Kûkherne. Hy lei him it gefal út. Wopke frege: "Sjogge jimme oerdei wolris hwat?" "Ja, om itenstiid hinne is der altyd...
nl.verhalenbank.15765
Wie der in bern bitsjoend, dan gongen se nei Wopke duvelbanner ta, dy't in drankje rémakke.
Se moesten de krânsen út it kessen nimme en dy forbrânne. It gebeurde wol gauris dat se dan meiiens mar it hiele bêd forbrânden. Alles moest dan ticht wêze, der mochten gjin iepeningen yn it hûs wêze. Se tochten dan dat se de kweade geasten forbrânden.
nl.verhalenbank.29820
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden.
Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
In de vorige eeuw was er iemand in de buurtschap Rook onder Hardenberg. “de Russe” genaamd en een zekere “Jans van 't Venne” te Vriezenveen.
nl.verhalenbank.127211
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
Rond 1850 schijnt er in onze streken iemand geleefd te hebben als duivelbanner dit staat echter niet vast. Het wordt verteld door zeer oude mensen, die dit weer van hun ouders gehoord zouden hebben.
nl.verhalenbank.127304
Yn Burgumerheide wennen trije tsjoensters: 1 Frearke Jel, 2 har soan Piter, 3 Jimke Romk.
De duvelbander wie Flippus Roorda, koster fan 'e herfoarme tsjerke to Burgumerheide.
De soan fan Frearke Jel waerd neamd trochsmookte Piter.
nl.verhalenbank.16494
Wopke wie duvelbander. Hy leaude sels oan syn praktyk, sei syn omkesizzer Klaes v.d. Glas. Hy hat yn tsjinst west by dokter Veenstra yn Kûkherne.
Wopke wie in raer feint. Ek yn 't rjocht wied er hiel hwat mâns. Hy wie great en houten. Under 'e hals hied er twa gouden knopen. Hy wie klaeid yn in kamesoalen jas en in Turkslinnense broek.
Hy hie toffels oan...
nl.verhalenbank.32479
Minse Griper wie duvelbander fan 'e Boelensloane.
nl.verhalenbank.21689
De duvelbanders, dy't rieplachte waerden wienen Wopke fan Kûkherne en Úlke duvelbander (van der Wal), dy't oan 't Wyldpaed wenne en dêr in smarchwinkeltsje hie en branjehandel.
nl.verhalenbank.20018
Alde Hinse Benedictus, dat wie Piter Claus syn skoanheit.
Dy wie duvelbander en wenne op it Wytfean.
nl.verhalenbank.25925
