As Imke de Jong op'e merk kom, dan hied er hoepen by him. Dêr gûchele er hwat met om en dan wie 't in ketting. In skoftsje letter wienen 't wer ringen.
nl.verhalenbank.21653
Gepke, in nicht fan my, rekke as famke bitsjoend. Doe reizgen se nei Piter Poes ta fan Sumarreheide. Sy moest doe krûden ha út in tsjettel, dêr't gjin stoom út kom.
nl.verhalenbank.12209
As it net tsjernje woe, hellen de minsken Piter Poes fan Sumarreheide op. Piter Poes gong dan nei de tsjerne ta en lei der it iene of oare yn. Ik tink dat dat duveldrek of sa wie. Dan makke hy de meneuvels fan it tsjernjen. Dêr dreau hy de kwea-geasten der mei út. Hy pisse hjir en dêr del en roan om it hûs hinne.
nl.verhalenbank.11556
Der wienen ris twa mannen, dy moesten foar harsels nei de duvelbander ta. Elk fan harren moest in drank ha. De duvelbander makke foar de iene man in drank klear.
Doe sei er tsjin him: "Dû mast even wachtsje op dyn maet, hwant dy syn krûden matte trekke, dat duorret hwat langer."
Mar de man sei: "Ik wachtsje net, ik gean fuort" en hy die syn drankje yn 'e...
nl.verhalenbank.12292
Alde Hinse Benedictus, dat wie Piter Claus syn skoanheit.
Dy wie duvelbander en wenne op it Wytfean.
nl.verhalenbank.25925
Piter Scheper wenne oan 'e Folgersterloane, tichte by Drachtster Kompenije. Hy wie duvelbander. Mar sy kommen ek by him as se de hannen forknoffele hienen of in finger út it lid of sa. Piter sette se dan wer.
nl.verhalenbank.16137
Hjir folget in nachtmerjeteltsje, dat frou Kobus my de foarige kear al forteld hie, mar nou is it efkes útgebreider en oan 'e ein in bytsje oars.
It wie yn 'e ûngetiid by in boer to Goaijengeahuzen. Jetse Schot wenne dêr as feint. Hy wie net troud. Us heit kaem by dy boer to ûngetiidzjen. Heit en Jetse sliepten yn itselde fortrek. Jetse wie faek eangstich...
nl.verhalenbank.11509
Piter Scheper (1871-1951 A.A.J.) wenne op Luchtenveld (Houtigehage). Hy wie in duvelbander.
nl.verhalenbank.25596
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
Een kwaaie oude vrouw noemde men hier:“olle duvelbanner.”
In Surhuisterveen woonde voor jaren een duivelbanner. Werd men op de een of andere manier door de duivel bezocht dan ging men van Oldehove naar Surhuisterveen...
nl.verhalenbank.127195
Frânse Hinke wie duvelbander yn 'e Rottefalle. Dy hie gâns oanrin.
nl.verhalenbank.36165
't Wie yn 'e tiid dat de minsken nammen krigen.
Doe wie der ien, dy hie noch net in namme. 't Wie in lange fint, hy stuts wol in holle boven de oaren út. Hy sei: "Kom ik ek oan 'e beurt?"
Doe knikte ús leaven Hear, en omdat er oars neat as in holle sjen koe, sei er: "Ja, kop."
Doe miende dy fint dat dat syn namme wie en elkenien neamde him tonei Jakob.
nl.verhalenbank.20204
Doe't de fûgels allegear in namme en fear krigen hienen, hienen se allegear noch in bigear. De iene woe dìt noch ha en de oare dàt. Hwant sy woenen der graech allegearre tige moai útsjen.
Allinne de nachtegael oppenearre him net. Dy hâldde him stil. Dy wie wol tofreden mei syn ienfâldich pakje.
Mar omt er sa tofreden wie krige er 't allermoaiste geskink,...
nl.verhalenbank.20210
Us pake hie hiel slim de twaddedeiskoarts. De iene dei wie 't goed mar de oare deis wied er skjin forlegen. As er it oankommen fielde hâldde der him mei de hannen oan 'e speaken fan 'e stoel fêst, sa forlegen wied er dan. Mar dan duorre it net lang of hy koe 't net mear op 'e stoel úthâlde. Dan rekke er op bêd. Dan switte er en hy trille. Hy seach der och...
nl.verhalenbank.11542
Dy't syn mem slacht, falle de hannen ôf.
nl.verhalenbank.12301
Der wienen minsken, dy hienen in bern, dat tsjirme. Sy tochten: Hoe moat dat dochs komme?
Njonken har wennen minsken sûnder bern.
De heit fan it sike berntsje sei: It buorwiif kin ús bern wol ris bitsjoend ha. Dat sei er ek tsjin 'e buorman.
Kin it wêze, sei er, dat dyn wiif ús bern bitsjoend hat?
De buorman woe dêr neat fan wite. Hy sei: Myn wiif is sa...
nl.verhalenbank.11557
Dy't it net sjocht hoeft net oan kant ta goan.
nl.verhalenbank.21655
Doe't Kristus stoar, wie alles stil yn 'e natuer.
Omdat se allegearre treurden. Allinne de popelier ritsele. Sûnt dy tiid kenne de popelieren gjin rêst. Sy matte altyd ritselje, as is 't ek nòch sa stil.
nl.verhalenbank.20211
Petrus is deselde dy't yn 'e hemel op 'e kaeijen passe mat. Hy is de sleutelbewaerder.
Mar op in kear binne him de kaeijen ûntfallen. Se foelen krekt op in plantsje, dêr't moaije blommen oan sieten. Doe krige dat plantsje de namme fan sleutelblom.
nl.verhalenbank.20205
Doe't Kristus stoar, wie alles stil en yn 'e rêst.
Mar de swel fleach ôf en oan.
Sa komt it dat de swellen nòch altyd almar hinne en wer fleane en gjin rêst krije kinne.
Dat is har straf.
nl.verhalenbank.20213
By Waterloo ha se tige fochten. Dêr is in slach levere. In soad soldaten binne dêr sneuvele. It wie dêr allegearre bloed op it fjild.
Letter ha se op dat slachfjild beantsjes forboud.
Mar doe't se se út 'e pûlen hellen, sieten der op dy beantsjes allegear it beeld fan in soldaetsje. Dat wie fan 'e soldaten, dy't dêr sneuvele wienen.
Sokke beantsjes hat...
nl.verhalenbank.20207
